Zijn jongen
Carry Slee

In het gezin Slee zijn de verhoudingen niet zoals je je die zou wensen. Vader Slee is een dominante man. Iemand die het belangrijk vindt dat iedereen de dingen doet ’zoals het hoort’ en als hij zich daar zelf niet aan blijkt te kunnen houden zich in bochten draait en de zaak bedriegt. Mooi weer spelen naar buitenstaanders, en intussen zijn eigen gezin te kort doen.

Hij had een koningswens: een dochter en een zoon. Een gezin met gezelligheid, zoals hij dat bij anderen zag. Maar hij is zelf niet in staat dit voor elkaar te krijgen. Of dat ligt aan zijn gemankeerde achtergrond  - een tehuis na de vroege dood van zijn moeder – dat is een vraag die in dit boek aan de orde komt.
Zijn echtgenote, daar heeft hij het ook niet mee getroffen. Ook zij is teleurgesteld in het leven en depressief. Ze reageert zich af door steeds maar te mopperen en de sfeer te verzieken. Ze verdenkt haar man dat hij nog steeds naar zijn ex gaat.

‘Je kunt mij niet wijsmaken dat je al een maand geen zin hebt. Een echte kerel kan altijd. Ook al is hij moe. Het bewijs is geleverd. Je houdt het met een ander.’ ‘Hoe kom je daar nou bij?’ ‘Waar hang jij elke avond uit? Moet ik soms geloven dat je steeds naar een klant bent? ‘ (_) ‘Jij wordt steeds gekker!’ schreeuwde papa.’

Het leven van Carry en haar zus oudere Els wordt getekend door een onprettige sfeer in huis. Els is het lievelingetje van papa, de eerste dochter, met wie hij omgaat op een ongewenste manier. Dat wordt pijnlijk duidelijk als Els haar toekomstige man leert kennen.
Intussen is daar Carry, van wie hij nooit heeft geaccepteerd dat ze niet de jongen is die hij zich wenste. Tot haar eerste ongesteldheid behandelde hij haar als jongen. Maar, dacht Carry, dat was toch een soort grap? Hij wist toch wel dat ze een meisje was?

Herinneringen aan haar jeugd, aan het leven dat ze leidden als gezin, alles komt terug terwijl Carry naar Amsterdam rijdt na een telefoontje van haar moeder: papa is dood.
De reacties op diens overlijden zijn tekenend voor de gezinsverhoudingen: Mama is blij toe, ze is van een bedrieger bevrijd. Els doet eigenlijk net als haar vader: hetgeen ‘hoort’.
En Carry, altijd al degene die het haar vader naar de zin wilde maken, die meeging in zijn waan, zij is verdrietig en wil begrijpen.

Met het lezen van de autobiografische boeken van Carry Slee ontstaat steeds meer begrip voor de thematiek die zij in haar jeugdboeken gebruikt: er niet bij horen, anders zijn en zoeken naar je eigen plekje in de wereld.
Haar schrijfstijl is overigens niet anders: ook hier schrijft ze direct, zonder veel omhaal. met fijne dialogen die de sfeer goed overbrengen.

Carry Slee (1949) is de bekendste kinderboekenauteur van Nederland: hele generaties zijn met haar kinderboeken opgegroeid. Ze schreef ook voor volwassenen, o.a. het succesvolle Moederkruid in 2001, dat genomineerd werd voor de NS Publieksprijs. Van haar werk werden meer dan vijf miljoen exemplaren verkocht en een aantal van haar boeken werd succesvol verfilmd.

ISBN 9789048868193 | Hardcover | 224 pagina's | Uitgeverij Lebowski | september 2023

© Marjo, 6 december 2023

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER