Boven de waterval
Ron Rash
Over drie weken zal Les niet langer de scepter in het dorpje in de Appalachen zwaaien. Op eenenvijftigjarige leeftijd zal hij zich terugtrekken als sheriff en met pensioen gaan. Zijn dertig dienstjaren bij de politie zitten er dan op. Les heeft ze doorstaan, hoewel niet glansrijk. Hij heeft steekpenningen van de plaatselijke wietdealers aangenomen. Dat weet iedereen en Les schaamt zich daar niet voor.
Lieden die zich met het koken van crystal meth bezighouden, worden echter niet door Les ontzien. Het goedje heeft een verwoestende uitwerking op lichaam en geest. Niet alleen de levens van de gebruikers maar ook die van hun familie worden door het smerige spul verwoest. Voor Les met pensioen zal gaan, zal hij nog een laatste maal een inval in een drugslab bijwonen. Voor die tijd zal hij zich met kleinere zaken bezighouden. Zo is een geleende grasmaaier niet teruggebracht en schijnt er een stroper actief te zijn.
De stroper in kwestie is al op leeftijd. Hij heet Gerald. Hij is een goede vriend van Becky, die sinds twee jaar hoofdparkopzichter van Locust Creek Park is. De wereldvreemde Becky en de driftige Gerald vormen een vreemde combinatie. Becky is dol op de oude man. Les hoopt dat Gerald haar vertrouwen ook echt verdient. Hij mag Becky graag. Les en Becky draaien al een tijdje om elkaar heen. Zijn ze vrienden of zijn ze meer dan dat? Les weet het niet. Hij weet wel dat Becky het nodige heeft meegemaakt. Zelf is Les ook door het leven getekend. Hij heeft de depressie van zijn ex-vrouw onderschat wat er uiteindelijk toe leidde dat ze een zelfmoordpoging deed. Het huwelijk overleefde Les’ botte gedrag niet.
Becky was nog maar een kind toen, in 1984, een gewapende man haar school binnendrong en haar juf en twee schoolgenootjes om het leven bracht. Ze weet nog goed hoe ze zich aan haar juf vastklampte, kort voor het dodelijke schot viel. De gebeurtenis heeft Becky voorgoed getekend. Volgens de plaatselijke roddelaars is ze een zonderling figuur. Kwade tongen beweren zelfs dat ze autistisch is. Becky vindt troost in het prachtige natuurgebied dat ze beheert. Wanneer de natuur haar geheimen aan haar prijsgeeft, stroomt er een gevoel van rust door haar heen.
De oude Gerald wordt beschuldigd van het stropen van vis in een nabijgelegen resort. Les’ oude vriend C.J wil dat hij de man op zijn gedrag aanspreekt. Hij eist zelfs dat Gerald opgepakt wordt. C.J. heeft er schoon genoeg van. Les geeft de oude man een waarschuwing waarop Gerald woedend het resort binnenstormt. De situatie loopt uit de hand en het kost Les de grootste moeite de gemoederen te bedaren. Korte tijd na het incident drijven er tal van dode vissen in het water. Prachtige forellen hebben het loodje gelegd omdat iemand rode diesel in het water heeft gegooid. Opnieuw wordt Gerald als verantwoordelijke aangewezen.
Ron Rash is een meesterverteller. Hij pakt een kleine gebeurtenis in een nietszeggend dorpje en maakt er een prachtig verhaal van. De beschrijvingen van het natuurschoon in North Carolina, waar de auteur vandaan komt, zijn ronduit poëtisch:
“In prisma. Als een dooier zit het prille ochtendlicht gevangen in de dauwdruppels, elk zo kleurrijk als een regenboogjong. Maar ze talmen als tranen die ongewild opwellen.”
Boven de waterval gaat over vriendschap en loyaliteit. Wie zijn of haar vertrouwen aan de verkeerde persoon schenkt, zal daar levenslang een litteken aan overhouden. Omgekeerd geldt hetzelfde: wie het vertrouwen van een ander schendt, zal daar de rest van zijn of haar leven mee moeten leven. Het schuldgevoel nestelt zich diep in het binnenste van de verrader in kwestie. Becky weet hoe het is om de verkeerde te vertrouwen en Les is twee keer ernstig tekortgeschoten toen een dierbare hem nodig had. Hun leed verbroedert.
Boven de waterval is meer dan een mooi verhaal. Het is kunst in boekvorm.
“Als ik het bos uit loop: een holle krak onder mijn schoen.
De afgeworpen huid van een cicade. Wat een zegen om je zo makkelijk van je oude ik te kunnen ontdoen.”
ISBN 9789044536751 | hardcover | 222 pagina's| Uitgeverij De Geus | mei 2016
Vertaald door Nan Lenders en Anneke Bok
© Annemarie, 4 juli 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
De fluitspeler
Ron Rash
In 1917 werd in Madison County een interneringskamp opgericht voor Duitsers. Daar werden ook de bemanningsleden van het passagiersschip de ‘ Vaterland’ heen gebracht toen dat aanmeerde in New York.
Het was 1914, en de oceanen waren niet veilig meer. Het schip kon
nergens heen. Aanvankelijk mocht het in de haven blijven liggen, maar
toen ook Amerika betrokken werd bij de oorlog, werd de bemanning
overgebracht naar het kamp.
Op deze gegevens baseert Ron Rash zijn boek ‘de fluitspeler’. De
fluitspeler is namelijk een lid van het scheepsorkest, en hij is het beu
om opgesloten te zitten, en weet te ontsnappen.
Hij komt terecht in
een vrij afgelegen dal, waar Laurel en Hank manmoedig blijven proberen
hun boerderij te laten floreren. Hank is in Europa geweest als soldaat
en met een arm minder teruggekomen. Hij is een harde werker, en
vastbesloten om te bewijzen dat hij een boerderij draaiende kan houden
en eventueel een gezin kan onderhouden: hij is namelijk verloofd.
Laurel, zijn zus, is van jongsaf aan gepest door de dorpelingen: ze
heeft een wijnvlek. Ze is een heks, zeggen ze, en als ze haar per
ongeluk aanraken, gaan ze snel hun handen wassen.
Dat en het feit
dat het dal waar ze wonen nog nooit iets goeds heeft voortgebracht –
dode bomen, slechte oogsten, en te veel sterfgevallen – veroorzaakt een
isolement, waar Laurel het moet zien te redden. Slechts één man,
Slidell, negeert het geklets van de dorpelingen, en trekt zich niets aan
van het bijgeloof dat het dal vervloekt is. Maar hij wordt oud.
En
dan komt de dag waarop Laurel muziek hoort: ze ontdekt de fluitspeler en
neemt hem mee naar de boerderij. De man kan niet praten, maar heeft een
briefje bij zich waarop staat dat hij Walter heet.
Walter blijkt een grote hulp, en ondanks het feit dat hij niet praat, ook gezelschap voor Laurel.
Die vindt het dus erg jammer als Walter vertrekt, maar is dan weer reuze blij als hij toch niet weg is gegaan.
Maar ze weet niet wat daar achter steekt. Walter heeft een geheim.
Al deze gegevens leiden tot een mooi, ontroerend verhaal, met nogal wat
dramatische elementen. Waar dom bijgeloof al niet toe kan leiden.
ISBN 9789044526158 | paperback | 283 pagina's| Uitgeverij De Geus | april 2013
Vertaald uit het Engels door Anneke Bok en Nan Lenders
© Marjo, 17 september 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
De fluitspeler
Ron Rash
Laurel en Hank, broer en zus, wonen samen in een oud boerderijtje in een dal in Madison County. Volgens de mensen in hun omgeving rust er een vloek op het dal en omdat Laurel en Hank er wonen zijn ook zij vervloekt. Hank wordt min of meer getolereerd. Hij is gewond uit de oorlog – De Eerste Wereldoorlog – teruggekeerd en heeft een arm verloren. Soldaten zijn helden. Laurel daarentegen wordt door vrijwel iedereen gemeden. Ze heeft een wijnvlek en volgens haar bijgelovige plaatsgenoten is dat een duidelijk teken dat ze vervloekt is.
De korte tijd dat Laurel op school zat was de gelukkigste van haar leven, ook al werd ze dagelijks gepest. De onderwijzeres was lief voor haar. Helaas moesten zij en Hank na twee jaar de school verlaten omdat ze volgens andere leerlingen en hun ouders ongeluk brachten. De vader van de twee kinderen was ziekelijk. Hij had een zwak hart en kon vrijwel niets. Van kleins af aan werkte Laurel hard en hielp ze waar ze kon. Ook Hank had het moeilijk, vanaf zijn negende runde hij de boerderij min of meer alleen.
De jonge kinderen hadden een zwaar leven en toen moeder een ernstige bloedvergiftiging opliep en stief, moesten ze nog harder ploeteren. Toen Hank het leger in moest bleef Laurel met hun zieke vader achter. En op een dag was ook hij er niet meer. Wat was Laurel eenzaam in die tijd, moederziel alleen in het donkere dal.
Gelukkig keerde Hank terug. Hij leerde zich bedruipen met zijn overgebleven arm en kan tegenwoordig vrijwel elke klus alleen klaren. De oude Slidell helpt hem zo goed mogelijk met de grote taken. Slidell is de enige die zich in het dal waagt en zich niets van al het bijgeloof aantrekt. Binnenkort gaat Hank trouwen en hij maakt plannen voor de toekomst. Maakt Laurel daar ook deel van uit?
En dan komt de dag dat Laurel een prachtig geluid hoort. Ze ontdekt dat een haveloos uitziende man prachtige tonen voortbrengt op een zilveren fluit. Vol verbazing bespiedt ze hem. Wat doet hij in het dal? Is hij niet bang voor de vloek? Laurel vermoedt dat de vreemdeling niets van de praatjes over het dal afweet. Korte tijd later ontdekt ze dat de man gewond is geraakt. Ze neemt de man mee naar het boerderijtje en trekt zich niets aan van Hanks bezwaren. Dankzij de goede zorgen van Laurel knapt de man op. Wanneer ze zich over de vuile kleding van de onbekende ontfermt, ontdekt ze een briefje waarop staat dat ze man niet kan praten en Walter heet.
De zwijgzame Walter blijft nog een paar dagen om aan te sterken en Laurel kan haar geluk niet op. Al snel beseft ze dat ze met deze man gelukkig zou kunnen worden. Dat hij niet kan praten, daar kan ze mee leven. Walter bejegent haar vriendelijk en lijkt haar gevoelens te beantwoorden. Maar dan gaat Walter weg. Hij wil per trein naar New York reizen om daar als fluitspeler werk te vinden. Laurel blijft verslagen achter. Het sprookje is voorbij. Of toch niet? Walter maakt rechtsomkeer en besluit voorlopig in het dal te blijven. Laurel is gelukkig. Maar is dit verhaal wel zo sprookjesachtig? Walter heeft een geheim. Een geheim dat alles zal veranderen als het aan het licht komt.
De fluitspeler is een prachtig, ontluisterend verhaal. Wat vreselijk dat mensen een onschuldig, jong meisje als een paria behandelen. Laurel heeft nog nooit in haar leven iemand kwaad berokkend en toch fluisteren mensen tegen elkaar dat ze een heks is. Mensen steken de straat over zodat ze haar niet hoeven te passeren of vegen hun handen schoon als ze per ongeluk met haar in contact zijn gekomen. Het is afschuwelijk. Laurel is eenzamer dan wij ooit zullen ervaren. De eenzaamheid zit heel diep en de toekomt lijkt uitzichtloos. Walter is haar enige kans op geluk. Zal het lot haar eindelijk gunstig gezind zijn?
De fluitspeler is een intens verdrietig maar ook heel romantisch verhaal dat me erg ontroerd heeft. Het is een zeldzaam mooi boek. Prachtig.
ISBN 9789044526158 | paperback |283 pagina's| Uitgeverij De Geus | april 2013
Vertaald door Anneke Bok en Nan Lenders
© Annemarie, 17 april 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
