De fluitspeler
Ron Rash

Laurel en Hank, broer en zus, wonen samen in een oud boerderijtje in een dal in Madison County. Volgens de mensen in hun omgeving rust er een vloek op het dal en omdat Laurel en Hank er wonen zijn ook zij vervloekt. Hank wordt min of meer getolereerd. Hij is gewond uit de oorlog – De Eerste Wereldoorlog – teruggekeerd en heeft een arm verloren. Soldaten zijn helden. Laurel daarentegen wordt door vrijwel iedereen gemeden. Ze heeft een wijnvlek en volgens haar bijgelovige plaatsgenoten is dat een duidelijk teken dat ze vervloekt is.

De korte tijd dat Laurel op school zat was de gelukkigste van haar leven, ook al werd ze dagelijks gepest. De onderwijzeres was lief voor haar. Helaas moesten zij en Hank na twee jaar de school verlaten omdat ze volgens andere leerlingen en hun ouders ongeluk brachten. De vader van de twee kinderen was ziekelijk. Hij had een zwak hart en kon vrijwel niets. Van kleins af aan werkte Laurel hard en hielp ze waar ze kon. Ook Hank had het moeilijk, vanaf zijn negende runde hij de boerderij min of meer alleen.

De jonge kinderen hadden een zwaar leven en toen moeder een ernstige bloedvergiftiging opliep en stief, moesten ze nog harder ploeteren. Toen Hank het leger in moest bleef Laurel met hun zieke vader achter. En op een dag was ook hij er niet meer. Wat was Laurel eenzaam in die tijd, moederziel alleen in het donkere dal.

Gelukkig keerde Hank terug. Hij leerde zich bedruipen met zijn overgebleven arm en kan tegenwoordig vrijwel elke klus alleen klaren. De oude Slidell helpt hem zo goed mogelijk met de grote taken. Slidell is de enige die zich in het dal waagt en zich niets van al het bijgeloof aantrekt. Binnenkort gaat Hank trouwen en hij maakt plannen voor de toekomst. Maakt Laurel daar ook deel van uit?

En dan komt de dag dat Laurel een prachtig geluid hoort. Ze ontdekt dat een haveloos uitziende man prachtige tonen voortbrengt op een zilveren fluit. Vol verbazing bespiedt ze hem. Wat doet hij in het dal? Is hij niet bang voor de vloek? Laurel vermoedt dat de vreemdeling niets van de praatjes over het dal afweet. Korte tijd later ontdekt ze dat de man gewond is geraakt. Ze neemt de man mee naar het boerderijtje en trekt zich niets aan van Hanks bezwaren. Dankzij de goede zorgen van Laurel knapt de man op. Wanneer ze zich over de vuile kleding van de onbekende ontfermt, ontdekt ze een briefje waarop staat dat ze man niet kan praten en Walter heet.

De zwijgzame Walter blijft nog een paar dagen om aan te sterken en Laurel kan haar geluk niet op. Al snel beseft ze dat ze met deze man gelukkig zou kunnen worden. Dat hij niet kan praten, daar kan ze mee leven. Walter bejegent haar vriendelijk en lijkt haar gevoelens te beantwoorden. Maar dan gaat Walter weg. Hij wil per trein naar New York reizen om daar als fluitspeler werk te vinden. Laurel blijft verslagen achter. Het sprookje is voorbij. Of toch niet? Walter maakt rechtsomkeer en besluit voorlopig in het dal te blijven. Laurel is gelukkig. Maar is dit verhaal wel zo sprookjesachtig? Walter heeft een geheim. Een geheim dat alles zal veranderen als het aan het licht komt.

De fluitspeler is een prachtig, ontluisterend verhaal. Wat vreselijk dat mensen een onschuldig, jong meisje als een paria behandelen. Laurel heeft nog nooit in haar leven iemand kwaad berokkend en toch fluisteren mensen tegen elkaar dat ze een heks is. Mensen steken de straat over zodat ze haar niet hoeven te passeren of vegen hun handen schoon als ze per ongeluk met haar in contact zijn gekomen. Het is afschuwelijk. Laurel is eenzamer dan wij ooit zullen ervaren. De eenzaamheid zit heel diep en de toekomt lijkt uitzichtloos. Walter is haar enige kans op geluk. Zal het lot haar eindelijk gunstig gezind zijn?

De fluitspeler is een intens verdrietig maar ook heel romantisch verhaal dat me erg ontroerd heeft. Het is een zeldzaam mooi boek. Prachtig.

ISBN 9789044526158 | paperback |283 pagina's| Uitgeverij De Geus | april 2013
Vertaald door Anneke Bok en Nan Lenders

© Annemarie, 17 april 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER