Julia Donaldson

http://www.juliadonaldson.co.uk

Hutjemutje
Illustraties: Axel Schleffer
Tekst: Julia Donaldson

Dertig jaar geleden kwam het eerste boek uit van Julia Donaldson en Axel Scheffler. Intussen zijn ze vooral beroemd om hun Gruffaloboeken, maar ‘A squash and a squeeze’ was hun eerste. In de Nederlandse vertaling werd dat Hutjemutje.
Ter ere van dit jubileum friste Bette Westera haar vertaling op.

Het verhaal gaat over een oude dame die in een hutje woont. Er staat een bed in en nog wat meubeltjes. Ze woont alleen, maar vindt haar woninkje maar klein. Als er een oude (wijze) heer op bezoek komt, klaagt ze haar nood:

‘Toe, doet u mij een lol
en geef mij goede raad. Mijn huis is hutjemutje vol!’

En de oude heer geeft haar inderdaad een wijze raad, die ze onmiddellijk opvolgt:

’Haal om te beginnen uw kip eens naar binnen.’

Maar het is geen succes, die kip. Dan raadt de man haar aan haar geit naar binnen te halen. Ook dat doet de vrouw.
En niet veel later heeft ze niet alleen de kip en de geit binnen in huis, maar ook het varken en de koe.

‘Ik kan er niet meer tegen. Doe mij alstublieft een lol
en geef mij goede raad. Mijn huis is hutjemutje vol!’

En wat zal de goede raad nu dan wel zijn?

Een heerlijk verhaal op rijm met veel herhalingen in de tekst. Op een speelse manier wordt kinderen duidelijk gemaakt wat het woord hutjemutje betekent: dicht op elkaar zitten of dicht bij elkaar staan. Daarnaast is het gewoon een fijn verhaal over iemand die moet leren om tevreden te zijn.

Julia Donaldson (1948) schrijft van alles voor kinderen, van liedjes voor televisieprogramma’s tot theaterstukken en kinderboeken. Met Axel Scheffler maakte ze veel beroemde prentenboeken.
Axel Scheffler (Hamburg, Duitsland) studeerde kunstgeschiedenis en visuele communicatie in Duitsland en Engeland. Na zijn studie begon hij te werken voor uitgeverijen.

Zie ook het Inkijkexemplaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De bril van mol
Illustraties: Axel Scheffler
Tekst: Julia Donaldson

Het is me wat! Mol is zijn bril kwijt. En nu kan hij niet lezen!
Er zit niets anders op, hij moet gaan zoeken. Maar waar kan hij dat ding toch gelaten hebben?
Waar is hij allemaal geweest?
Overal zoekt hij, in kastjes, in de badkamer, zelfs in het water…
Hij kan zijn bril maar niet vinden!
Wie weet kan jij hem helpen?

Julia Donaldson en Axel Scheffler zijn een zeer bekend duo. Want wie kent niet de Gruffalo?
Maar zij hebben behalve deze wereldberoemde boekenfiguur nog andere succesvolle boeken gemaakt. Ook de serie Eikenbosverhalen is een klassieker.
Misschien ken je de bewoners van dat bos al? Beer, Vos, Kip, Eekhoorn, Varken, Beer en Konijn en Mol dus.
Sinds kort zijn de boeken uitgevoerd in stevig karton met flapjes. Heel leuk voor kinderen vanaf een jaar of vier. De tekst is eenvoudig maar doeltreffend, en op rijm, waardoor het lekker voorleest.
De afbeeldingen ogen heel simpel, maar er is heel veel te zien. Mooie kleuren en ze passen perfect bij de tekst.
En heel leuk is het natuurlijk als je zelf ook mee kan helpen zoeken! Kijk maar eens achter de flapjes! Wie weet vind jij de bril wel? Dan heb je Mol goed geholpen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De grote beerrups
Tekst: Julia Donaldson
Illustraties: Yuval Zommer

Er was eens… een grote beerrups!
Misschien heb je die al wel eens gezien, want ze vallen best op met hun enorme beharing!
De rups in het boek smult van paardenbloemen. Tot iemand zomaar de paardenbloemen uit de grond trekt. Tja, mensen denken helaas nog vaak dat paardenbloemen ‘onkruid’ zijn. Gelukkig beperken de beerrupsen zich niet tot een enkele plant zoals veel rupsen doen, maar kunnen ze allerlei planten eten.

Op zoek naar voedsel komt onze beerrups andere rupsen tegen: de schaapje-rups, de witvlakrups en de hermelijnrups. Mooie namen, en mooie kleurige rupsen. Maar ze doen heel akelig tegen de beerrups die er saai bruin uit ziet. Ze zingen een liedje – ieder een variatie op dit:

‘Kijk naar mij!
Kijk naar mij!
Ik ben kleuriger en feller dan jij.
met mijn haren van goud
waar iedereen van houdt,

Loopt niemand mij zomaar voorbij.’

Jij zou er vast ook verdrietig van worden als iedereen steeds maar zegt hoe saai en lelijk je bent, dus je snapt dat de beerrups zich ook niet fijn voelt. Als ze genoeg gegeten heeft, spint ze zich in, net als de andere rupsen. En dan gebeurt het grote wonder.
Bij alle vier de rupsen gebeurt dat, maar hoe zullen ze er uit zien?

Dit is het verhaal, een variant van het sprookje Het lelijke jonge eendje, dat in dit prachtige boek wordt verteld. Het wordt met hele mooie illustraties uitgebeeld. Vooral als je de coconnetjes ziet: zo leuk gedaan!
De les is prima: een ander is niet minder omdat hij of zij er anders uitziet.
De pagina’s staan vol met allerlei beestjes en planten, in mooie aansprekende kleuren. Er is veel te zien, en: veel te vertellen!

En mocht je nu denken dat dit een verzonnen verhaal is, dan heb je voor de helft gelijk. Het verhaal is inderdaad verzonnen maar de rupsen bestaan echt, en de vlinders dus ook! De ‘lelijke’ rupsen zijn rond de 5 cm lang en zijn flink behaard. Zoals rupsen dat doen wordt ook deze rups een vlinder: de grote beervlinder!

Je zou alle dieren zo’n eigen boek gunnen, dat is onmogelijk natuurlijk, maar de beerrups is er alvast! Maar het is ook een leerzaam boek. Des te meer omdat achter in het prentenboek een boekje is toegevoegd, waarin je de rupsen en vlinders levensecht ziet. In het prentenboek zijn ze ‘geromantiseerd’. Je ziet overigens de getekende rups naast de echte rups in dit boekje, heel mooi!

Naast de rupsen die in het prentenboek voorkomen zie je er ook andere, en er staat heel veel informatie in over deze beestjes, met een woordenlijst en de mogelijkheid om zelf op ontdekking uit te gaan en je bevindingen te noteren.
Dat boekje is geschreven door Michael Blencowe, een natuurexpert.

Julia Donaldson (Hampstead, 1948) is een Engelse schrijver en toneelschrijver, en de 2011-2013 Children’s Laureate, schreef natuurlijk De Gruffalo, een klassieker intussen, maar maakte meerdere boeken die ook met de natuur te maken hebben.

Yuval Zommer studeerde aan het Royal College of Art in Londen. Hij werkte als creative director bij allerlei grote reclamebureaus. Bij Lemniscaat verschenen eerder van zijn hand Het Bijzondere Beestjes Boek, Het Buitengewone Beesten Boek, Het Zinderende Zee Boek en het vrolijke prentenboek De grot van Bruine Beer.

Lees de reacties op het forum, klik HIER

Het lievelingsboek van Simon Snoek
Illustraties: Axel Scheffler
Tekst: Julia Donaldson

Het begint met Simon Snoek, die lekker opgekruld in een grote stoel met beer een boek zit te lezen.
Hij leest zijn lievelingsboek.
Natuurlijk wil je weten waar dat over gaat!
Nou, sla de pagina maar om: het boek heet ‘Piratenpraat’ en vertelt het verhaal over een zeerob die een schatkist vindt. Daarin ligt een boek…
O? En wat voor boek is dat dan?
Sla de pagina maar weer om:
‘Sprookjes van een vergeten eiland’ heet het en het sprookjes gaat over Goudlokje en de drie beren.
Een van de beren vindt een meisje in zijn bed, dat een boek leest…

En zo gaan we door tot we weer bij Simon Snoek zijn. Onderweg zijn we boeken tegengekomen over Ridder Roderik, over Kikker Lezebeest, over een slimme roek.
Het Droste-effect in een boek, dat ook wel stapelverhaal wordt genoemd.

Ze rende naar haar moeder.
'Mama, mama, zag je dat?'
'Natuurlijk niet,' zei mama boos.
'Ik lees mijn lievelingsblad.'

Het is een fantasierijk verhaal, waarbij het einde bijzonder is. De tekstjes zijn op omarmend rijm. De verwijzingen naar de echte bestaande boeken gaan waarschijnlijk aan de belevingswereld van jonge kinderen voorbij, maar het zijn ook verwijzingen naar verschillende soorten boeken: avontuurlijke verhalen, boeken over vogels, of over spoken. Boeken met heel veel informatie, en het blad dat de moeder van Eveline leest is opgebouwd als een beeldverhaal.
De illustraties zijn kleurrijk en gedetailleerd.Toch: omdat er geen doorlopend verhaal is, is dit best een pittig boek voor een kleuter.

Julia Donaldson is een Engelse schrijver en toneelschrijver, en de 2011-2013 Children's Laureate. Ze is vooral bekend om haar populaire rijmende verhalen voor kinderen. Axel Scheffler illustreerde meerdere boeken van haar hand, waaronder De Gruffalo.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ziekenhuishond
Illustraties: Sara Ogilvie
Tekst: Julia Donaldson

Dit is een hond. Ze luistert naar de naam Fiet
Is zij heel gewoon? NEE, DAT IS ZE NIET!

Dit is Fiets baasje. Ze luistert naar de naam Wil.
Ze heeft vingers vol ringen en op haar neus
staat een bril.

Bij deze tekst zien we een vrolijke dalmatiër en een net zo vrolijke vrouw met een knotje in een heel gezellige kamer met een lekkere luie stoel, veel planten en een raam met uitzicht op zee.

Elke ochtend gaan Fiet en Wil zwemmen in zee en dan gauw met de bus naar het ziekenhuis. Gelukkig zijn zij zelf niet ziek, maar er zijn daar kinderen die dat wèl zijn. Fiet gaat gelijk naar de kinderzaal en daar is het best druk.
Wat volgt is een verhaal over Fiet de ziekenhuishond en we zien hoeveel plezier zij de kinderen en soms ook volwassenen brengt. Alle verdriet, angst, verveling etc. verdwijnt als Fiet haar leuke kop laat zien. Ook de dokter en de ongeruste moeder zijn blij met de afleiding en vriendelijkheid van Fiet.

Zelfs als Fiet naar huis gaat, zorgt zij op straat nog voor alles en iedereen. Dat maakt dat zij gelijk in actie komt als een jongetje zomaar oversteekt. Het jongetje is gered maar nu moet Fiet zelf in het gips! Hoe moet dat nu met de kinderen en alle andere mensen in het ziekenhuis? Fiet en Wil vinden het heel akelig voor al die meisjes en jongens. Gelukkig bedenkt iemand een superplan.

Het boek laat duidelijk zien, wat voor geweldig effect de aanwezigheid van een ziekenhuishond heeft. Kinderen vrolijken helemaal op en genieten van die speciale momenten die ze hebben met de hond. Ze vergeten even dat ze in het ziekenhuis zijn en spelen en lachen en hebben enorme pret. Het ene kind wil lekker kroelen of bij Fiet liggen, een meisje in een rolstoel wil Fiet op schoot, en weer een ander kindje wil heerlijk door de gang rennen met Fiet. Alles kan.
De gezellige afbeeldingen laten dat ook goed zien.

Dat opvrolijken wordt ook steeds bevestigd door een vast zinnetje aan het eind van een ontmoeting. Dat werkt goed, net zoals de hele tekst op eindrijm goed werkt. Daardoor leest het verhaal makkelijk voor.

Fijn boek voor o.a. zieke kindjes, misschien krijgen zij door dit boek ook een keertje een ziekenhuishond op bezoek!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Op een verre planeet
illustraties: Axel Scheffler
tekst: Julia Donaldson

Stel je bent rood en hebt groen haar, je voeten hebben de vorm van zwemvliezen en je hebt twee vingers.
Stel je bent blauw en hebt twee sprieten op je hoofd, je voeten hebben krultenen, je hebt vier vingers en een staart.
Wat moet je dan doen als je als blauw jongetje een rood meisje ontmoet en haar enorm leuk vindt? En zij jou!

Nou gewoon met elkaar omgaan zou je zeggen. Maar dat is niet zo makkelijk want iedereen om je heen zegt dat het niet mag, want o.a. wordt verteld dat een blauwe niet normaal is en een rode is erg eigenaardig.

Margreet is dat rood meisje, en Daan is die blauwe jongen, ze vinden elkaar heel leuk. Vanwege alle oordelen ontmoeten ze elkaar stiekem in het Worzelerwoud. Maar de opa van Margreet en de oma van Daan halen het stel uit elkaar.

'Trouw nooit met een Blauwe!'
riep opa. 'Ze eten
geroerbakte tramploen,
zeker weten. Ze drinken de hele dag
springkruidenthee.
Mijn liefje ga nooit met een Blauwe in zee!'

'Trouw nooit met een Rooie!'
riep oma. 'Ze eten
geroosterde vlaaibomenstoof,
zeker weten.
Ze drinken het liefst roze
welwaterthee.
Mijn jongen, spring nooit
met een Rooie in zee.'

Maar dat is precies wat Margreet en Daan wél doen. Ze stappen in opa's raket en vertrekken!

Tja, en dan zijn de rapen gaar, de blauwe familie is woedend op de rooie en omgekeerd. Maar ze gaan het stel wel zoeken... samen! Met elkaar!
En zo gebeurt het dat tijdens de zoektocht blijkt dat de Rooien toch niet zo raar zijn en de Blauwen eigenlijk best wel goed gezelschap zijn.

Het boek is opgedragen aan alle kinderen van Europa. De boodschap is natuurlijk duidelijk, of je nu blauw of rood, gespikkeld of geruit , gestreept of geruit, het maakt helemaal niets uit! Kies wie je lief is. Al die gekleurde wezens maken de boel alleen maar leuker.

De illustraties van Axel Scheffler zijn wonderbaarlijk en apart. We maken kennis met Fretzels en Hazzels, met Vlodders en Vlotters met Kwilten van planeet Kwelten en met Stilten op stelten! Dan kan niet anders dan bijzonder zijn, en dan ook nog een tekst op rijm, dat is helemaal fijn!
Het duo Donaldson en Scheffler hebben opnieuw een heerlijk vrolijk boek afgeleverd!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Detectivehond
illustraties: Sara Ogilvie
tekst: Julia Donaldson

Jos heeft een hond die heel bijzonder is. Ze snuffelt namelijk in het rond, op de stoep, in de tuin en op de grond. Ze ruikt precies waar alles is gebleven en vindt zo alles terug wat is verdwenen. Dat is voor Jos heel fijn, want hij is een sloddervos. Maar de hond vindt gelukkig alles terug...

Het boek in het bed
en de schoen op de plank,
de beer op de grond,
de bal in de wc.
Detectivehond bracht alles weer mee.

Van dinsdag tot en met zondag speurt en snuffelt Detectivehond alles in haar omgeving af maar de maandag is háár dag. Dan is ze niet te houden, maandag is de allerleukste dag van de week en dan ruikt ze de allerlekkerste lucht die ze kent en dat is de geur van... boeken! Detectivehond mag die dag namelijk mee naar school en dan lezen de kinderen haar boeken voor!

Maar deze maandag ruikt het helemaal anders, de lekkere boekengeur is verdwenen, oei, de boeken zijn gestolen! En dan blijkt hoe goed Detectivehond kan speuren.

Snuf, snuf, snuffel! Op een plank lag een pet.
Die had de boekendief hier vast afgezet.

Ze rook aan de pet, bleef geen seconde meer staan
en ging als de wind achter de boekendief aan.

Detectivehond sleurt Jos mee de stad in, en daar achteraan rent een heel lange sliert schoolkinderen mee, het is een geweldig gezicht. Gelukkig is het geen akelige dief en komt - zelfs voor de dief - uiteindelijk alles weer helemaal goed.

Julia Donaldson kennen we van haar grappige Gruffalo boeken en ook dit verhaal wordt met de nodige humor verteld. Het hele verhaal is verder duidelijk een ode aan het -voorlees- boek.

Sara Ogilvie, bekend van o.a. het fantastische Neushoorns eten geen pannenkoeken heeft van Detectivehond een mooie, trotse dameshond gemaakt. Een hond die onder alle omstandigheden haar damesachtigheid bewaart, maar toch heel speels is.

De combinatie van deze twee prominente dames uit kinderboekenland levert een superleuk verhaal op met net zulke superleuke afbeeldingen.
Het is puur genieten!

ISBN 9789047708711 | Hardcover | 32 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | 15 april 2017
Afmeting breedte 28,8 x hoogte 25, 8 cm | Vertaald op rijm door Jesse Goossens | Leeftijd 4+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Mannetje Tak
illustraties: Axel Scheffler
tekst: Julia Donaldson

Mannetje Tak woont in een boom.
'Het is echt een boom voor een takkengezin.
Zijn Vrouwtje, hijzelf, hun drie Twijgjes, ze passen er allemaal in.'
Maar dan slaat het noodlot toe, als Mannetje Tak lekker loopt te wandelen, pakt een hond hem op en rent ermee naar zijn baasje. Arme Mannetje Tak er wordt maar met hem gegooid. Totdat de agent vertelt dat honden niet los mogen lopen.
Gelukkig, denkt Mannetje Tak, kan ik lekker terug naar mijn gezin. Maar niets daarvan, een kind pakt Mannetje Tak op en gooit hem in het water en daar ziet een zwaan hem en voor hij het weet is Mannetje Tak meegenomen, zo'n mooie tak kan de zwaan wel gebruiken voor haar nest.
Als het nest leeg is drijft Mannetje Tak naar zee, waar hij aanspoelt aan het strand.
Eindelijk naar huis, denkt Mannetje Tak, naar mijn boom en mijn lieve takkengezin...
Maar helaas elke keer pakt iemand hem op en neemt hem mee. Het wordt zomer, het wordt herfst, het wordt winter, het wordt Kerstmis... Daar ligt Mannetje Tak, bij de kerstboom, in de open haard... Hij zal toch niet in rook opgaan?
Maar dan...

Heel fantasievol (kerst)verhaal. Mannetje Tak en zijn takkenvrouw en -kinderen zijn afgebeeld als echte takjes maar dan met armpjes en beentjes. In het voorjaar lopen ze zelfs een beetje uit en in de herfst verkleuren de enkele blaadjes die ze hebben. Mannetje Tak is een vrolijk ventje dat gezellig rondholt en stoeit met zijn Twijgenkindertjes, totdat hij door de hond opgepakt wordt. Daarna wil hij maar één ding, terug naar zijn gezin! Dit wordt ook steeds in de humoristische, rijmende tekst herhaald en die herhaling maakt het verhaal extra aantrekkelijk voor kinderen.
Het hele avontuur van het vinden van de tak en die ergens voor gebruiken is mooi uitgewerkt op de gekleurde afbeeldingen. Een tak kun je overal wel voor gebruiken, zo blijkt!
Een vlot verteld, erg origineel verhaal.

ISBN 9789025744656 Hardcover 32 pagina's, Uitgeverij Gottmer september 2008
Afmeting: 27,5 x 22 cm Leeftijd 4+ (zelf lezen 7+)

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Trouwerij op de boerderij
illustraties: Axel Scheffler
tekst: Julia Donaldson

Douwe en Doortje, Doortje en Douwe,
twee vogelverschrikkers met korenblond haar.
Samen verjoegen ze kraaien en kauwen.
Tot Douwe zei: 'Doortje, ik wil met je trouwen.
We zijn nu al jaren verliefd op elkaar.
Ik wil met je trouwen, het liefst nog dit jaar.

Doortje gaf Douwe een zoen.
Ze zei: 'Graag.
Als het kan het liefst nog vandaag!'

We zien daarna Doortje samen met Douwe naar de boerderij gaan om de dieren over hun trouwplannen te vertellen. Alle dieren vinden het erg leuk en helpen graag mee om er een superbruiloft van te maken.
De spin weeft een mooie jurk, de koeien zorgen voor muziek en de muizen zoeken mooie trouwringen. Maar een bruidje is geen bruidje zonder bruidsboeket vindt Douwe. Dus zien we hem door weilanden sjouwen op zoek naar de mooiste van de mooiste bloemen.
Helaas duurt die zoektocht duurt door allerlei onderbrekingen veel langer dan Douwe wil...

Ondertussen is Doortje heel ongerust, waar blijft Douwe nou? De boer neemt ook zijn maatregelen.
Hij plaats een nieuwe vogelverschrikker, Bas genaamd. Maar die is eerder vogelverschrikkelijk. Hij wil ook wel met Doortje trouwen maar Doortje mist haar lieve Douwe, ze wacht liever op hem! Bas heeft namelijk een heel vervelende en gevaarlijke gewoonte die zelfs bijna Doortjes leven kost. Gelukkig loopt alles met een sisser af...

Een bijzonder en hartverwarmend prentensprookje, verteld in korte zinnen op rijm.
De vogelverschrikkers zijn grappig om te zien, Doortje en Douwe hebben stokvoeten en handschoenhanden, maar ook heel lieve, vriendelijke snoeten. De rivaal, vogelverschrikker Bas, is echt een charmeur, inclusief dun snorretje, pochetje in zijn witte pak en een dandysjaaltje om zijn nek.
De bruiloft van Douwe en Doortje, want die komt er natuurlijk, is helemaal een feest om te zien. Je komt ogen tekort en de bruid is prachtig in haar mooie trouwjurk en vrolijke bloemen in haar korenblonde haar en Douwe loopt te stralen van puur plezier.
Hopelijk leven ze nog lang en gelukkig.

ISBN 9789025757830 Hardcover 32 pagina's Uitgeverij Gottmer 20 september 2014
Prachtig vertaald door Bette Westera Leeftijd 4+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Lees meer...

Het Gruffalo geluidenboek

Pagina 1 van 2

<< Start < Vorige 1 2 Volgende > Einde >>

jeugd 4-5 jaar

Julia Donaldson

Lees meer...