Marjet Huiberts

De schminkpietjes
Illustraties: Emanuel Wiemans
Tekst: Marjet Huiberts

Eindelijk mogen Mano en zijn tweelingzusje Kiki met de boot mee naar Nederland. Onderweg spelen ze nog wat, met afgekeurde cadeautjes. Dat zijn bijvoorbeeld een beer zonder oor, of een lekke voetbal. Maar ook een schminkdoos waar een kras op zit. Die is nog goed te gebruiken, vindt Kiki.

Met de schmink maken ze mooie gezichten: Mano heeft een gezicht als een vlinder, en Kiki is een hondje. Als de andere Pieten dat zien, willen ze ook! En dus lopen er al snel een panda, een kikker, een eenhoorn, en nog veel meer andere dieren rond.
Allemaal Pieten in een Pietenpak met allemaal een ander gezicht.

Maar als grote Piet Diego dat ziet, wordt hij boos! Hij wil de schmink van de gezichten van de kleine pietjes vegen en daardoor worden de andere grote Pieten weer boos. Wat een lawaai is dat, al dat geschreeuw!
Daar komt Sinterklaas op af. Hij wilde nog even een dutje doen, maar met dit kabaal lukt dat niet.
Hoe dit afloopt, dat zullen de kinderen in Nederland straks wel zien!

‘Bonte Piet, wiedewiedewiet
Ik hoor je wel, maar ik zie je niet…’

In ieder geval blijft Piet Diego niet lang boos. Zeker niet als hij mag vertellen in hoeveel schoorstenen hij al geklommen heeft, hij is namelijk al bijna zestig jaar, en al jarenlang met Sinterklaas meegegaan! En dat hij daarbij nog nooit een pakje heeft beschadigd, daar is hij trots op!
Dat wil de tweeling ook: in een echte schoorsteen! Maar die zijn er toch bijna niet meer in Nederland?
Daar weet Diego wel wat op… en zo komt het dat Mano en Kiki echte Pieten worden!
En Diego, hem wacht nog een verrassing!

Een leuk modern sinterklaasboek. Met roetveegpieten dus, maar wel met de stoomboot en kinderen die verwachtingsvol uitkijken naar de komst van de Sint en Pieten. En een grappig avontuur.
De tekeningen zijn duidelijk, en passen goed bij de tekst. De manier waarop ze getekend zijn nodigt uit om ze na te tekenen en er misschien wel een mooie kleurplaat van te maken!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ziza wil geen ninja zijn
Illustraties: Coen Hamelink
Tekst: Marjet Huiberts

Als iedereen in jouw familie bakker is, is het dan automatisch zo dat je zelf ook bakker wordt? Niet toch?

Ziza wil in ieder geval geen ninja zijn, ook al zijn zijn ouders ninja, en zijn grote zus ook. En de tweeling heeft bijna de opleiding afgerond. De opleiding die Ziza ook volgt. Hij leert spoorzoeken, stokvechten en vechtbewegingen maken en hij volgt lessen bij de tempelmeester. Maar omdat hij dit niet wil, is hij er met zijn hoofd niet bij. Hij krijgt regelmatig op zijn kop.

‘Ziza vouwt zijn benen over elkaar en recht zijn rug.
Hij zit als versteend, wel een halfuur.
Hij hoort geen muziek meer. Allen een vaag brullen.
En één schreeuwende gedachte: ‘Ik wil geen ninja zijn!’.

Als hij het tenslotte tegen zijn moeder vertelt, begrijpt ze er niets van. Wat wil hij dan wel? Maar ze luistert wel naar hem. En zo komt het dat Ziza eindelijk de stem van zijn hart mag volgen.

Het boek zit vol beweging, alle personages dartelen over de pagina’s. Ook Ziza, want het is niet het bewegen dat hem tegenstaat, maar het vechten.
De illustraties zijn sfeervol: als Ziza droevig is bijvoorbeeld, zie je dat ook in de tekening terug. Het gezicht van Ziza zegt bijna meer dan de tekst. Bijna, want in feite vullen illustraties en tekst elkaar heel mooi aan.
Je leert wat een ninja zoal doet, en de boodschap is ook luid en duidelijk: ga op zoek naar je eigen geluk, laat niet anderen voor je beslissen.

Marjet Huiberts (1960) studeerde dans en pedagogiek en werkte ruim tien jaar als docent en consulent dans in het basisonderwijs. In 1998 won ze een wedstrijd voor tekstdichters bij Conamus. Sindsdien schrijft ze liedjes, gedichten en verhaaltjes voor Sesamstraat en is ze de tekstschrijver van theatermaker Frank Groothof. Inmiddels heeft ze bijna dertig prentenboeken op haar naam staan, gemaakt met een keur aan illustratoren en vertaald in het Deens, Duits, Chinees, Koreaans, Russisch, Vietnamees en Zweeds.

Zie ook het inkijkexemplaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Een schildpad was zijn schildje kwijt
illustraties: Carmen Saldaña
tekst: Marjet Huiberts

Het zal je gebeuren dat je als schildpad je schild kwijtraak. Dat overkomt helaas wel de schildpad in dit boek.

[...]
Hij zocht het overal
Hij zocht het bij de geitenwei
en in de varkensstal.

Hij zocht het bij de zandrivier
en speurde tussen 't riet.
Hij dook het koude water in
maar vond z'n schildje niet.

© Carmen Saldaña Nu is het ook best een gek gezicht, een schildpad zonder schild. Kun je hem dan eigenlijk nog wel een schildpad noemen? Niemand herkent hem zo, zonder zijn bekende schildje, toch? Bovendien voelt het ook heel koud en eng en kaal.
Daarom zoekt en zoekt de schildpad op de gekste plekken maar hij kan zijn schildje niet vinden. Uiteindelijk gaat hij moedeloos en helemaal verdrietig in zijn blote schildpadlijfje op een boomstronk zitten.

Hij dacht: Wat moet ik zonder schild?
Ik ben zo veel te naakt!
Ik ben mijn schild, mijn huis en ook
mezelf nog kwijtgeraakt

© Carmen Saldaña Maar zoals zo vaak gebeurt, als de nood het hoogst is, is de redding nabij. Want na een akelige nacht vol donkere dromen, breekt de zonnige ochtend aan met een mooi zacht gefluit. Het komt van een piepklein rood vogeltje. Gelokt door dat vrolijke gezang volgt de schildpad het kleine diertje en samen bedenken ze een prachtige oplossing voor de schildloze schildpad.
En zo komt het gelukkig toch nog helemaal goed, meer dan dat zelfs!

De voor mij nog onbekende Spaanse illustrator Carmen Saldaña, heeft bij dit verhaal erg beeldende illustraties gemaakt in een heel eigen stijl. Aanvankelijk zijn de afbeeldingen in vrij donkere groentinten weergegeven - zonder somber over te komen - . Gelukkig heeft de schildpad op alle prenten wel allerlei kleine dieren om zich heen, zelfs als hij triest op de boomstronk zit, zien we een klein torretje en muisje die hem gezelschap houden.
Na de komst van het vogeltje worden de prenten ook helderder van kleur en worden er enkele geeloranje en roodbruine tinten toegevoegd. Maar het is vooral dankzij de snoet van de schildpad, die helemaal opgeklaard is, waardoor je met een blij gevoel het boek dichtslaat.
Hartverwarmend boek.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

beestje, kom je op mijn feestje?
illustraties: Iris Deppe
tekst: Marjet Huiberts

De slingers hangen in de tuin te wapperen tussen de bomen. Op tafel ligt een geblokt tafelkleed en daarop staat een heel grote, lekkere taart met vier kaarsjes met daarnaast een paar cadeautjes. Mik is jarig! Wie zouden er allemaal komen op zijn feestje?

Het roodborstje komt al fluitend aangevlogen, ze zingt een verjaardagsliedje voor Mik.

Een lieveheersbeestje landt op zijn schoot
Haar stippeltjesjurk is feestelijk rood.

Zachtjes zingt ze Lang zal die leven.
Mik telt haar stipjes: 't zijn er zeven.

De egel, de muis, de mooie blauwe vlinder die wel trek in een bakkie koffie heeft, allemaal komen ze al zingend naar Miks verjaardagsfeestje. Maar dan...

Dan klinkt er vanuit een zonnebloem
een zeurderig en vals gezoem.

Er duikt iets op het tafelblad:
iets zwarts met geels... Wat is dat?

Gelukkig valt het allemaal mee en dan kunnen Mik en zijn vrienden heerlijk gaan smullen van de verjaardagstaart.

In dit zonnig gekleurde prentenboek is het één vrolijke dieren'bende'. De liefde voor de natuur en alles wat daar woont, groeit en bloeit spat van de mooie, grote afbeeldingen af. Alle dieren hebben menselijke trekjes maar ze zijn verder wel natuurgetrouw en flink uitvergroot weergegeven waardoor je nog beter kunt zien hoe leuk, apart of mooi ze zijn. Bijkomend voordeel is dat kinderen gelijk allemaal verschillende dieren leren kennen.
De tekst is helemaal op ritmisch rijm gezet en in duidelijke, dikgedrukte schreefloze letters afgedrukt.

Je krijgt gelijk zin in de zon en de zomer als je dit boek leest. Je wordt er helemaal blij van. Zo'n gezellige dierenverjaardag wil ik ook wel vieren!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt Dag meneer, hebt u een hond?
illustraties: Iris Deppe
tekst: Marjet Huibers

Mik wil graag een hond. Daarvoor moet hij naar de dierenwinkel, denkt hij. Maar de meneer daar zegt dat hij geen hond heeft, maar wel veel andere leuke dieren. Mik moet maar eens gaan rondkijken.
Inderdaad ziet Mik veel dieren: Vissen, ratten, vogels, een poes zelfs, maar nee, die wil Mik niet. Een vis is stom, en nat en koud. Een rat is wild en druk. Al dat geren in een rad... nee niets voor Mik. Een poes is te groot en opdringerig. (huh? Maar hij wil wel een hond?)
Die mooie papegaai dan, die is wel mooi. Maar als die opeens gaat schreeuwen deinst Mik terug... Nee hoor, die dieren wil hij niet.
En toch gaat Mik heel tevreden met een heel leuk huisdier de winkel uit...

De tekst is op rijm, leuk voorlezen is dat!
De tekeningen over twee pagina’s zijn pastelkleurig, in eenvoudige lijnen getekend. Misschien had hier en daar een primaire kleur wat meer fleurigheid aan het boek gegeven.
Het geheel is door die kleuren, de dieren en de rijmpjes een heel ‘lief’ boek, dat voor jonge kinderen veel kijkplezier zal geven. En voor al die ouders die geen hond aan willen schaffen vast een uitkomst.

ISBN 9789025759872 | Hardcover| 40 pagina's | Uitgeverij Gotmer | maart 2015
Leeftijd tot 5 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ridder Florian
Ridders op uw plaatsen… Start!
tekst: Marjet Huiberts
illustraties: Philip Hopman

Florian is een ridder maar omdat hij niet zoveel durft wordt hij Ridder Florian de Bange genoemd.
Ridders doen mee aan toernooien en ook al vindt Florian dat erg griezelig hij zal toch moeten...
Maar wie bang is moet slim zijn. Daarom verzint Florian een list om de stoere, grote Ridder Jan van Ballegooijen toch van zijn paard af te laten vallen. En dan blijkt dat die dappere Jan ook helemaal niet zo’n held is!
Daarna moet Florian mee op jacht met hertog Han van Spangen. Onderweg vertelt de hertog prachtige verhalen over vorige jachtpartijen, hij heeft zelf een keer een olifant geschoten, en dan zien ze een everzwijn, die is heel lief én heel klein…
In het derde verhaal doet Florian, samen met Ridder Jan en Hertog Han, mee met de paardenrace. Florian weet nu al dat hij nooit kan winnen. De paarden van Jan en Han zijn veel groter, sterker en sneller, zijn kleine Sjonnie, zijn babypony, kan daar nooit tegenop, of toch wel?

De drie humoristische verhaaltjes bestaan elk uit acht vierregelige verzen die in heldere taal en in mooi ritmisch rijm geschreven zijn. Het is echt zo’n tekst die kinderen al snel mee kunnen ‘lezen’.
Op de grappige gekleurde afbeeldingen zien we Ridder Jan en Hertog Han steeds in vol ornaat te paard zitten. Je ziet gelijk dat het heel deftige heren zijn. Ze hebben donker haar, lange bleke gezichten en heel dure kleren aan. Ook hun paarden zijn prachtig opgetuigd. Kleine ridder Florian met zijn blonde kuif, blozende wangen, en eenvoudige cape om zijn schoudertjes vormt daar een mooi contrast mee. Dat maakt de afbeeldingen ook zo aantrekkelijk. Florian is duidelijk de underdog maar toch laat hij zich ondanks zijn angst niet klein krijgen. Zijn triomfantelijke snoetje als hij zichzelf weer overtroffen heeft is erg leuk om te zien.

Prima voorleesboekje dat in het kader van '2013 - Jaar van het Voorlezen' zeer laag geprijsd is. Een boekje dat deze lage aanschafkosten meer dan waard is.
Het boek is verkozen tot een van de tien kerntitels voor de komende kinderboekenweek (2 t/m 13 oktober), met als thema Klaar voor de start! Over sport en spel.

ISBN 9789025754464 Hardcover 32 pagina’s Uitgeverij Gottmer september 2012
Via de QR-code voorin het boek kunnen de verhalen ook als voorleesverhaal beluisterd worden.
Leeftijd 4+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 4-5 jaar

Marjet Huiberts