Deborah Marcero

Uit een potje
Deborah Marcero

Hé, daar is Benjamin weer! Die kennen we nog van het boek ‘in een potje’. Zou hij nu ook weer potjes gaan vullen? Dat doet hij inderdaad, maar dit keer is het niet voor verzamelingen. Benjamin wil namelijk iets anders kwijt.

Het begint met angst! Want hoe leuk hij het ook vindt om naar griezelfilms te kijken of griezelboeken te lezen, als hij ’s nachts alleen in zijn bed ligt en die donkere schaduwen bewegen over zijn bed en door de kamer, dan is hij bang. En dat vindt hij niet leuk, helemaal niet. Weg ermee, weg met die angstgevoelens. In een potje! Hij heeft wel iets met potjes, onze Benjamin, en inderdaad lezen we hoe hij opnieuw potjes gaat vullen.
Met angst en ook met andere gevoelens. Want gevoelens, die zijn maar lastig. Daar houdt hij niet van.

Maar Benjamin: heb je die dan niet nodig? Wat gebeurt er als je geen gevoelens meer hebt?
De gevoelens die nu in potjes zitten blijven hun emoties tonen, er zijn potjes die vrolijk kijken, potjes die verbaasd zijn, potjes die bozig kijken. En hoe meer potjes hij vult hoe kleurlozer Benjamin wordt.

Een prima boek dat het makkelijker maakt om aan kleuters uit te leggen wat gevoelens zijn en hoe ze er mee om kunnen gaan.
In een potje stoppen? Dat is niet zo'n goed idee ...

Paginagrote illustraties in sprekende kleuren - iedere emotie heeft een eigen kleur - met de tekst er op, korte tekstjes die nodig zijn om de tekeningen aan te vullen, maar het zijn vooral de prachtige afbeeldingen die het boek zo mooi maken!

Deborah studeerde illustratie, fotografie én poëzie aan het Chicago Art Institute. Ze richtte een fotografiebedrijf op, maar ging ook aan de slag met haar grote droom: kinderboeken maken, vandaar de kaderpagina’s waarschijnlijk. Ze werkt met materialen zoals inkt (zowel met kwast als pen), potlood, waterverf, gouache, kleurpotloden, houtskool en digitaal.

Lees de reacties op het forum, klik HIER

In een potje
Tekst en illustraties: Deborah Marcero

Wie denkt dat dit gaat over zindelijkheidstraining heeft het faliekant mis!
Het thema is vriendschap, en dat wordt op een bijzondere manier vormgegeven.

Het hoofdkonijn is Benjamin. Zijn hobby is verzamelen. Geen postzegels of pokémonkaarten, nee, hij verzamelt heel gewone dingen. Alles namelijk wat hij om zich heen ziet. Als hij door het bos loopt zijn dat bladeren of bloemen of veren, stenen. Alles gaat in een potje, en dat zet hij dan op zijn kamer. En als hij ’s avonds het potje ziet staan met de boterbloemen er in, dan herinnert hij zich weer waar hij die gevonden had, en hoe mooi ze waren.

Op een dag ziet hij hoe de zonsondergang de lucht kersensirooprood verft. Dat was een mooie voor zijn verzameling! Hij pakt zoveel potjes als hij mee kan nemen en gaat naar de plek waar hij ze kan vullen. En daar is Julia, een meisjeskonijn. Hij geeft haar een van zijn potje kersenrood, en ontstaat er een fijne vriendschap.
Wat hebben ze een fijne tijd! Ze vullen zoveel potjes met dingen als regenbogen, geluiden, de wonderen van de winter en nog veel meer!

Toch, aan alles komt een eind. Niet aan hun vriendschap, maar helaas komt Julia op een dag met slecht nieuws: ze gaat verhuizen.Hoe moet dat nu verder?
Gelukkig vinden er er wat op: terwijl Benjamin en Julia elkaar potjes sturen die gevuld zijn met dingen en geluiden uit hun eigen wereld, ontvouwt zich het wonderschone verhaal van een vriendschap die ook op afstand kan blijven bestaan.

Paginagrote illustraties laten ons hun avonturen zien. Soms ook in meerdere kaders die samen een hele pagina vullen. Ze gebruikt sprekende kleuren en humor: de sneeuwpop in de winter is ook een konijn…

Deborah studeerde illustratie, fotografie én poëzie aan het Chicago Art Institute. Ze richtte een fotografiebedrijf op, maar ging ook aan de slag met haar grote droom: kinderboeken maken, vandaar de kaderpagina’s waarschijnlijk. Ze werkt met materialen zoals inkt (zowel met kwast als pen), potlood, waterverf, gouache, kleurpotloden, houtskool en digitaal.

Lees de reacties op het forum, klik HIER

jeugd 4-5 jaar

Deborah Marcero