Jerry Ruff

De tuin van Masato
Illustraties: Maya Onodera
Tekst: Jerry Ruff

Twee jongetjes, Johnny en Masato, spelen samen in een zandbak. Al spelend vertelt Johnny dat zijn opa ziek is. Masato tekent ondertussen een rivier in het zand en daar zwemmen gouden vissen in, weet hij.

Even later gaan ze naar het huis van Masato om de tuin te bekijken en Johhny is stomverbaasd. De tuin is heel anders dan de tuin bij opa!

"Het is net een zandbak, maar dan met stenen."
'Het is een rotstuin," legt Masato uit.

Dat klopt wel vindt Johhny. Er liggen kiezels en drie grote rotsen met een stukje hoog gras. De kiezels vertegenwoordigen de oceaan.
Masato's opa houdt de tuin bij en harkt golven in de oceaan. Het is heel stil in die tuin.
Je speelt ook niet in zo'n tuin, maar het is een tuin om in te mediteren, vertelt Masato.
De jongens gaan elk op een kussen zitten met hun ogen dicht en ineens hoort Johhny alles veel beter en denkt aan de handen van opa, vol aarde en zaadjes en wordt er rustig van.
Johhny's ongerustheid over opa zakt weg.
En, volgende keer moet Masato mee naar de tuin van zijn opa...

Op zich is het een prima boek om kinderen op een eenvoudige manier kennis te laten maken met meditatie en het effect daarvan. Vooral door als uitgangspunt de tuinen van beide opa's te nemen, ligt de nadruk niet specifiek op het mediteren, waardoor het geen 'zweverig' boek is geworden. De bijzondere tuin van Masato is echt de hoofdrolspeler.

Het is wel jammer dat het verhaal zelf wel een beetje statisch is, het voert je niet mee in de meditatieve beleving van Johhny. Alles blijft erg op afstand. Dat ligt niet aan de vertaling, in het Engels is het boek net zo afstandelijk.
De afbeeldingen zijn aardig maar ook niet heel aansprekend. De jongens en opa staan er stijfjes op. Ze leven niet. Juist dit onderwerp en de mooie tuin hadden veel aantrekkelijker weergegeven kunnen worden. Helaas, zowel de schrijver als de illustrator hebben hier echt een kans laten liggen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 4-5 jaar

Jerry Ruff