Ru de Groen

http://www.marcwoldering.com

https://www.thysart.com

Zie ook de romanrecensies op Leestafel over de boeken Anna en Een dagje in de stad van Ru de Groen

Wie komt er op mijn feestje?
Illustraties: Marc Woldering
Tekst: Ru de Groen

De schrijver Ru de Groen had Marc Woldering nog nooit ontmoet maar bewonderde wel zijn werk.
Het was ook Marc die met het idee voor dit boek kwam en Ru de Groen schreef de tekst erbij. Toch zagen beide mannen elkaar nog steeds niet. Dat gebeurde dankzij Corona pas in augustus 2021, rond de boekuitreiking. In een ode aan de illustrator, zegt Ru de Groen daarover:

Hij maakte de plaatjes, ik de woorden
Maar toen het virus tot ons kwam,
bleef hij veilig in het hoge noorden
En ik, ik bleef in Amsterdam

Maar met o.a. veel mailen en bellen is het evengoed helemaal goed gekomen met dit boek.

Het is een heerlijk, humoristisch verhaaltje geworden, over een eendje dat jarig is en een verkleedfeestje geeft, maar alleen eenden zijn welkom.

Alle andere dieren die zich prachtig verkleed hebben voor het feest van Eend worden afgesnauwd, ze zijn niet welkom. Maar waar zijn de anderen eenden?

Eend heeft natuurlijk een lesje te leren. Omdat Eend zo gefocust is op een verjaardag met alleen maar eenden, wordt alles wat anders is afgewezen, ondanks dat alle dieren zo vreselijk hun best hebben gedaan om Eend een plezier te doen, ze zien er allemaal prachtig uit.
Eend heeft nu vreselijk spijt dat hij zo onaardig was tegen al die lieve dieren, dat was gewoon heel dom.
Maar dan komt vlinder aangevlogen, ze missen nog een krokodil...
(Het bijzondere van dit verhaal is overigens dat nergens wordt gemeld of Eend een meisjes- of jongetjeseend is. Het boek voldoet dus ook in dat opzicht helemaal aan deze tijd. )

En dan die paginagrote afbeeldingen van Marc Woldering... Het is te begrijpen dat Ru de Groen zijn werk bewondert, want ze zijn enorm leuk. Die zebraslakken! Hoe verzin je het! Een vis als olifant mèt slurfje! Pinguïns als koeien! Kinderen zullen dit helemaal prachtig vinden.
Je kunt ook veel ondernemen na dit verhaal te hebben (voor)gelezen. Je kunt bijvoorbeeld zelf tekeningen maken van verklede dieren, of kinderen kunnen zichzelf als dier verkleden. En zo valt er nog veel meer te bedenken.

Maar het allerbelangrijkste is natuurlijk dat je leert dat je niet per se je zin moet doordrijven, dat is dom, als iets anders gaat dan je in gedachte had, kan dat ook héél leuk zijn, misschien nog wel leuker!

Zie ook het inkijkexemplaar

Dettie, 16 september 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Kleine Vos en het mooiste wat er is
illustraties: Thysa Zevenbergen
tekst: Ru de Groen

Na het indrukwekkende eerste deel getiteld Kleine Vos op zoek naar overal en nergens, waarin Kleine Vos op zoek gaat naar een plek die nóg beter, mooier en leuker is dan de plek waar ze woont is er nu dit tweede deel waarin Kleine Vos het een beetje moeilijk met haar identiteit heeft. Ze wordt er een beetje somber van want ze ziet allerlei dieren dingen doen die zij helemaal niet kan of is. Eendjes kunnen lekker drijven of samen zwemmen, olifanten zijn groot en stoer en kleine Vos denkt:

Als ik een voslifant zou wezen,
was ik het grootste van het land
Geen leeuw of slang had ik te vrezen,
en iedereen ging aan de kant.

En zelfs de mussenzussen en -broertjes zitten gezellig naast elkaar en kunnen heerlijk met elkaar in het rond vliegen. Kleine Vos bedenkt dat ze helemaal niet zo bijzonder als de andere dieren, 'Zijn vossen als dier mislukt' vraagt ze zich zelfs af. Diep in haar hart voelt ze zich eigenlijk ook best wel een beetje alleen.
En dan, midden in haar dipje, ziet ze iets wat ze nog nooit heeft gezien en dàt is het mooiste wat er is...

Het verhaal is aardig, niet echt spectaculair, het rammelt ook een beetje, het is niet logisch. Kleine Vos voelt zich namelijk niet prettig omdat ze dingen niet kan en de 'oplossing' daarvoor is dat ze iets ziet wat het mooiste is dat er is... dat doet een beetje vreemd, een beetje krom, aan. Hierdoor blijft het verhaal niet bij het aanvankelijke thema, hoe fijn het eind ook is voor Kleine Vos.

En dan de rijm in dit boek... Rijm in een kinderboek is voor mij alleen goed als het helemaal klopt, dus zonder woorden, woordafbrekingen of zinswendingen die duidelijk bedacht zijn om de zinnen te laten rijmen. Daar ben ik vrij streng en onverzettelijk in, mogelijk te streng. Helaas gebeurt het bovenstaande soms wel in dit boek, waardoor ook het ritme van de zinnen wat gaat haperen en dat is jammer, het boek en zeker de illustratrice verdienen beter. Wel is er een leuke variatie bedacht op de bekende regels 'ik wou dat ik twee hondjes was'. Dat was een leuke en aangename verrassing.

Maar net als in deel één zijn het toch vooral de prachtige uitgesneden prenten (zie de cover) van Thyse Zevenbergen die het boek naar een hoger niveau tillen.
‘Thysa snijdt haar kunst uit papier en heeft daarin een geheel eigen stijl ontwikkeld, dwars tegen de digitale stroom in'. En kunst is het! Haar prenten geven het boek een heel eigen sfeer en bijna luxe uitstraling mee, terwijl het toch ook een echt prentenboek blijft. Daardoor raad ik het boek toch van harte aan omdat de illustraties gezien moeten worden, het kijkplezier is daardoor namelijk zo enorm groot.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Kleine Vos op zoek naar Overal & Nergens
illustraties: Thysa Zevenbergen
tekst: Ru de Groen

In dit boek maken we kennis met Kleine Vos die uren kon genieten van de zon, het water en alles wat ze om zich heen zag. 'Ik heb het goed en ben gelukkig.' zei ze steeds. Maar toch begon het op een dag te kriebelen. Ze was hier wel gelukkig maar zou er ergens anders een nóg mooiere plek zijn waar je alleen maar plezier hebt en eeuwig feest is? Een plek waar de zon altijd schijnt? Een plek waar geen problemen zijn?

Kleine Vos vroeg het aan Hert en die gaf het mysterieuze antwoord. 'Dat land ligt overal en nergens'. Maar Kleine Vos wil het echt weten en gaat op pad. Zij ontmoet diverse dieren en deze hebben allemaal een antwoord klaar voor Kleine Vos.

'Mijn geluk is niet het jouwe,'
zei panda met een wijds gebaar.
'Geluk is voor mij torens bouwen,
van hier tot aan de zon aldaar.'

Andere dieren vinden een lekker visje eten het toppunt van geluk en zo, al rondzwervend, leert Kleine Vos dat elk dier zijn eigen vorm van geluk heeft en zij het hare al kent!

© Thysa Zevenbergen Het verhaal met het thema 'zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens' of 'Oost, west, thuis best', is al vele malen verteld. Dat is niet nieuw, maar in welke vorm deze wijze les gebracht wordt, is wèl anders dan anders. Ten eerste is de tekst op vierregelig omarmend rijm gezet en het ritme is prettig zodat het makkelijk voor te lezen is. Een heel enkele keer is de rijm wat gezocht maar het is niet storend. In de tekst zijn geen moeilijke woorden gebruikt, waardoor het voor elk kind goed te begrijpen is.

Ten tweede zijn daar de illustraties van Thysa Zevenbergen en die maken het boek, naast de rijmvorm, écht apart. Zij heeft de afbeeldingen, die op elke rechterpagina te vinden zijn, uit papier gesneden waardoor je een, soms kantachtig, heel bijzonder effect krijgt. Elke afbeelding heeft zijn eigen achtergrondkleur met daarin een of twee kleuraccenten. "Thysa snijdt haar kunst uit papier en heeft daarin een geheel eigen stijl ontwikkeld, dwars tegen de digitale stroom in." staat op haar website te lezen en dat is helemaal waar. Op de Trailer is goed te zien hoe zij te werk gaat.

Kortom, dit geheel, de tekst en illustraties samen, maakt er een echt koesterboek van.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 4-5 jaar

Ru de Groen