De geur van groen
Pamela Sharon

‘Mijn handen gaan door het kriebelige gras heen. Ieder sprietje laat zijn eigen gevoel achter op mijn huid. Groen, als je goed voor gras blijft zorgen dan wordt het iedere keer weer groen, was alles maar zo simpel’.

De zestienjarige Raaf en haar vriendin zijn al vanaf de eerste ontmoeting op school onafscheidelijk. Het is een bijzondere vriendschap, May-Lin heeft Raaf nooit behandeld als een meisje dat anders is, maar dat is ze wel: Raaf is blind. Ondanks deze handicap redt ze het prima op school, en dat is mede dank zij May-Lin, die haar op een onovertroffen manier door het leven leidt.

In alle omstandigheden is en blijft de vriendschap met May-Lin de basis van het verhaal, zij is misschien wel de meest bijzondere van de twee meisjes. Maar hun sociale achtergrond is heel verschillend en dat is mede de oorzaak van een eerste ruzie. Raaf ontdekt dat May-Lin iets heeft gestolen in een warenhuis. Ze is geschokt en wil alleen maar weg.

‘In mijn haast loop ik tegen iemand aan en zonder er verder bij na te denken glijden mijn handen snel over het gezicht. Ik hoor Lin achter me haar adem inhouden maar ik negeer haar.
Het is een jongen, zijn gezicht voelt glad en zacht waardoor ik hem niet veel ouder schat dan ik ben. Hij is groter dan ik en hij heeft dik, halflang haar dat schuin over zijn voorhoofd valt. Er hangt een geur van verf en terpentine om hem heen. Hij doet een stapje terug en ik realiseer me opeens dat ik midden in een winkel een wildvreemde aan het betasten ben. Snel trek ik mijn handen terug. Waar ben ik in godsnaam mee bezig? Ik moet weg hier!
‘Sorry, ik wist niet dat je… Ik bedoel sorry, ik zag je niet.’

Die dag verandert Raafs leven. Haar vertrouwen in May-Lin heeft een deuk gekregen en de jongen zit vanaf dat moment in haar hoofd.
De grootste verandering moet nog komen: er gebeurt iets vreselijks. Raaf ziet het allemaal niet meer zitten.

Dat merkt de lezer aan de kleuren, die de titels van de hoofdstukken vormen. Groen, bruin, geel, grijs, rood en nog meer. (De jongen die ze ontmoet is als een boterham met kaas…) Maar na het drama is alles zwart.

Het idee van het boek is leuk. Kleuren staan voor meer dan alleen een tint. Voor Raaf is groen haar lievelingskleur, maar voor My-Lin is dat paars. Wat maakt het uit, zou je denken, Raaf ziet het toch niet. Maar door haar vriendin heeft Raaf een vrij goed idee van kleuren die staan voor een object, of voor een ervaring.
Het verhaal is dus wel erg ‘Amerikaans’ – prima gezien de doelgroep! -  en is voorzien van een aardige portie humor. Een extra controle qua taalgebruik zou  geen kwaad kunnen, maar de vorm deugt.

De geur van groen is het debuut van Pamela Sharon. Mede vanwege haar naam, maar ook vanwege het erg romantische verhaal, waarin precies datgene gebeurt dat je als lezer verwacht, rijst het vermoeden dat we te maken hebben met een Amerikaanse schrijfster. Maar Pamela Sharon is Nederlands!
Als leesspecialist en leerkracht op een basisschool ontwikkelde zij samen met een collega een leesmethode waarin het schrijven van verhalen centraal staat. Ze deed mee aan de schrijfwedstrijd van Uitgeverij Moon en werd tweede.

ISBN 9789048847136 | paperback| 208 pagina's | Uitgeverij Moon | mei 2019
Leeftijd vanaf 14 jaar

© Marjo, 23 juli 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER