Kenneth Oppel

https://www.kennethoppel.ca

Zwerm
De invasie 2
Kenneth Oppel

'Anya staarde naar de larve in de glazen bak. ‘Dit is toch geen cryptogeen, hè?’
Dat was het woord dat ze gebruikten: ‘cryptogenen.’ Het betekende: ; soort van onbekende herkomst.’ Dat klonk misschien wetenschappelijker dan ‘alien’, maar was net zo angstaanjagend.’

We leerden in het eerste deel ‘Woeker’ drie jongeren kennen, van ongeveer zestien jaar. Ze vormen om en om het vertelperspectief, hetgeen met een eigen symbool boven de hoofdstukken wordt aangegeven.
Anaya (symbool een klauw) is sinds haar puberteit allergisch voor van alles en nog wat en moet zich aan strikte leefregels houden. Haar vriendin Petra (symbool een schorpioenstaart) bleek in dezelfde tijd ook allergisch, maar dan voor water! Dat kan ze wel drinken, maar douchen gaat niet meer.
En Seth (symbool veren) wiens probleem meer sociaal dan fysiek is: hij is wees, opgegroeid in verschillende pleeggezinnen, niet altijd even fijn.

Drie buitenbeentjes die elkaar alleen al doordat ze anders zijn vinden, maar die nog dichter naar elkaar groeien als de problemen komen in de vorm van regen. Een constante regen, die vreemde planten laat groeien. De zwarte stengels komen werkelijk overal uit de grond en woekeren enorm.
Anaya, Petra en Seth bundelen hun krachten om ze te bestrijden, en komen daardoor in contact met wetenschappers. Sommige daarvan hebben goede bedoelingen. Andere maken zich niet zo druk om het feit dat ze met kinderen te maken hebben.
Er is namelijk een ruimteschip ontdekt, dat aanvallen vanaf de aarde trotseert. Het is dus niet zo vreemd dat mensen bang zijn.

Nu in het tweede deel een nieuwe dreiging opduikt, meerdere zelfs, worden de jongelui opgepakt en naar een zwaar bewaakt pand gebracht waar ze diverse proeven moeten ondergaan. Daar ontdekken ze ook dat er meer buitenbeentjes zijn zoals zij. En dat ze uiterlijk allemaal veranderen. Ook blijken ze specifieke gaven te hebben die ze razendsnel weten te ontwikkelen. Daardoor vinden gewone mensen hen maar eng. Gevaarlijk dus, ondanks dat ze aangeven alleen maar goede bedoelingen te hebben. Al komen ze er ook voor uit dat ze er steeds minder zin in hebben om weer normaal te worden.

Maar moeten ze dus dan maar opgesloten worden?
Dat accepteren ze niet…en wie is eigenlijk de vijand?

Het wordt wel aangeraden om deel 1 eerst te lezen, om te kunnen begrijpen wat hier allemaal gebeurt. Het blijkt een trilogie te worden - na deze dus nog een deel - en trilogieën kun je het best helemaal vanaf het begin lezen.

Terwijl de fantasierijke scenes elkaar in een razend tempo opvolgen blijken onze hoofdpersonen ook gewoon tieners te zijn. Hoezeer ze misschien ook cryptogeen zijn, ze zijn opgegroeid op onze aardbol, en kennen gevoelens van vriendschap, verwachtingen en ook teleurstellingen. Van haat en wraak. Ze vormen groepen, die ook weer uiteen vallen. Zoals dat in een trilogie gaat: er is de strijd tussen goed en kwaad, waarbij algemeen belang en individueel belang nogal eens botst.
Welke keuze maak je dan?

Dit is een serie die verfilmd zou moeten worden, je ziet het al lezend al voor je, deze bijzondere strijd met aliens! Kenneth Oppel laat je diverse keren denken dat je weet hoe het verder gaat om dan weer zodanig te spelen met het verhaal dat alles anders wordt. Laat deel 3 maar komen!

Kenneth Oppel (1967) is een Canadese schrijver van kinderboeken.

Lees de reacties op het forum, klik HIER

Woeker
De Invasie deel 1
Kenneth Oppel

De drie buitenbeentjes die in dezelfde klas zitten, hadden nooit gedacht dat ze samen een avontuur als dit zouden beleven.
Als je buitenbeentje bent val je er immers buiten. Maar nu gebeurt er iets waardoor zij in het voordeel blijken te zijn. Maar hoe dat kan? Dat wordt nog een heel verhaal.

We maken kennis met Anaya. Zij is allergisch voor zowat alles waar je maar allergisch voor kunt zijn, heeft voedselintolerantie. Astma en acne horen er ook bij. Ze vindt zichzelf lelijk. En ze wil zo graag knap zijn net als Petra, die ooit haar beste vriendin was. Waarom is die vriendschap voorbij? Wat is er fout gegaan? Eigenlijk is dat niet de vraag. Dat is meer hoe ze het uit de wereld kunnen helpen. Want Petra is een van de andere buitenbeentjes: zij is dan misschien een knappe meid, ze is allergisch voor water! Gewoon water! Ze kan het drinken, maar douchen, zichzelf wassen, in de regen lopen, dat gaat allemaal niet. Ze vindt zichzelf best zielig, want voordat dit probleem op kwam zetten was ze dol op: zwemmen!
En dan is er Seth. Hij is wees en woont bij het zoveelste pleeggezin, en durft nauwelijks te hopen dat hij bij deze mensen mag blijven. Zijn probleem zijn de littekens op zijn armen. Iedereen denkt dat hij zichzelf snijdt of zo, maar wat het echt is, durft hij niet te vertellen.
Hij houdt afstand tot de anderen. Tot Anaya ontdekt hoe goed hij kan tekenen. Misschien wil hij helpen bij de schoolkrant?

En dan op een dag begint het te regenen. Niet zomaar wat te regenen, over de hele wereld bleef het gestaag regenen.
Als Anaya de dag er op naar buiten kijkt ziet ze vreemde planten. Ze lijken wel zwart. En ze zijn overal!
Haar vader is botanicus en gespecialiseerd in grassen. Hij kent deze nieuwe plantensoort niet, en als die dan ook nog blijkt te groeien terwijl je er naar kijkt, gaat hij naar het proefstation om onderzoek te doen.
Dat is hard nodig, de planten zijn gewelddadig!

Wat daarmee bedoeld wordt en waarom onze drie hoofdpersonen er geen last van blijken te hebben, dat is een bijzonder en intrigerend verhaal. Zij vertellen om en om, waarbij er steeds een symbool boven het hoofdstuk staat. Het wordt in de loop van het verhaal duidelijk waar dat tekentje voor staat.

Dit is een boek dat je echt niet meer weglegt als je eenmaal begonnen bent!

Kinderen kennen de serie over de vleermuizen waarschijnlijk niet, maar die serie (Zonnevlerk, Zilvervlerk en Vuurvlerk) was in het begin van deze eeuw best populair.
Al moet gezegd worden dat waar je in die boeken een paar pagina’s moet doorbijten, dat in deze nieuwe dus absoluut niet het geval is. Er is een spannende proloog – eigenlijk een hoofdstuk dat je ergens verderop tussen de andere hoofdstukken kunt plaatsen – maar ook zonder die tekst zit je meteen in het verhaal. Het gegeven van de drie jongelui is intrigerend, en Kenneth Oppel wacht niet lang voor hij de spanningsboog laat beginnen. En die wordt erg hoog!
Nu is het met een boog zo dat die weer naar beneden gaat, en dat is dan ook zo: op het moment dat duidelijk wordt hoe ze het gevaar moeten afwenden, zakt de spanning wat in. Maar er komen nog twee delen, dus het is absoluut niet gedaan! Maar dat weet je al bij de laatste zin…

Kenneth Oppel (1967) is een Canadese schrijver van kinderboeken. Na de vleermuisserie is er niets meer van hem vertaald. Tot nu.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 13-15 jaar

Kenneth Oppel