Marina
Carlos Ruiz Zafón
In 1980 werd een week lang naarstig gezocht naar de vijftienjarige Oscar Drai. Hij was spoorloos verdwenen van een internaat in Barcelona. Sommigen vreesden al dat hij nooit meer terug zou komen maar ineens dook de jongen op een station weer op. Nooit heeft Oscar verteld waar hij die week was geweest maar nu, vijftien jaar later, doet Oscar zijn verhaal.
1979: Oscar vindt het heerlijk om er na schooltijd stiekem op uit te trekken en de oude straten van Barcelona te verkennen. Urenlang slentert hij rond en hij geniet van het gevoel van vrijheid dat hem tijdens zijn clandestiene uitjes overvalt. Zijn verkenningstochten brengen hem op een dag naar een oude, vervallen wijk vol leegstaande huizen. Oscar ontdekt een niet afgesloten traliehek, kan zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en sluipt - gelokt door een onweerstaanbare muziek - een ogenschijnlijk leegstaand huis binnen. Groot is zijn schrik wanneer een gedaante met een lange witte haardos uit een stoel oprijst. In paniek vlucht Oscar weg, met in zijn hand het gouden vestzakhorloge dat hij op het moment van de onverwachte confrontatie aan een onderzoek onderwierp.
Dagenlang peinst Oscar over het horloge en uiteindelijk neemt hij een beslissing: het horloge moet terug. Deze beslissing zal zijn leven veranderen. Het oude, stoffige huis blijkt bewoond te worden door de portretschilder Germán Blau en zijn dochter Marina. Oscar raakt betoverd door het tweetal en met name de mooie Marina steelt zijn hart. Oscar keert zijn leven op het internaat de rug toe en vertrekt na schooltijd steevast naar het huis van Marina en Germán.
Op een dag neemt Marina haar stille bewonderaar mee naar het kerkhof. Het tweetal bespiedt een bijzondere bezoekster die volgens Marina elke vierde zondag van de maand naar het kerkhof komt. Wie de vrouw is kunnen ze niet zien want haar gezicht is verborgen achter een sluier. Ook de grafsteen verraadt niets want er staat enkel een afbeelding van een zwarte vlinder op. De onbezonnen Oscar en Marina besluiten de vrouw te achtervolgen om zo haar identiteit te achterhalen. De vrouw leidt de nieuwsgierige aagjes naar een onheilspellende locatie waar de werkelijkheid ophoudt met bestaan.
Marina vertelt het macabere verhaal van een man die de dood wilde verslaan. Een traumatische jeugd leidde tot succes en liefde maar sloeg om in waanzin. Oscar en Marina wisten op het moment dat ze de achtervolging inzetten nog niets over deze man maar uiteindelijk zullen ze zijn verbijsterende geschiedenis volledig uitgeplozen hebben. Hun nieuwsgierigheid wordt hen niet in dank afgenomen en de lezer weet al dat Marina in het heden slechts in Oscars herinneringen bestaat. Wat is haar overkomen?
Het verhaal is spannend en griezelig maar boven alles gaat dit verhaal over de liefde. Germán heeft zijn vrouw verloren en met haar stierf zijn passie voor het schilderen. Hij houdt zielsveel van zijn dochter Marina en Marina houdt evenveel van hem. Germán is ernstig ziek en de toekomst voor het tweetal is onzeker. Oscar is stapelverliefd op Marina. Zo verliefd zal hij de rest van zijn leven misschien wel nooit meer zijn. Of Marina zijn liefde beantwoordt, weet hij niet. Dan is er nog de liefde tussen de man die onsterfelijkheid nastreeft en de gesluierde vrouw. Hun liefdesverhaal begon mooi maar eindigt dramatisch. Het boek bevat meer vertellingen over liefde en toewijding. Het verhaal wordt afwisselend beheerst door ontroerende liefdesverhalen en horrorachtige voorvallen. De combinatie van spanning en tragische romantiek maakt dat de lezer volledig meegesleept wordt door het verhaal. En dit alles in die prachtige, haast dichterlijke stijl die zo kenmerkend is voor Carlos Ruiz Zafón.
Marina is de laatste young-adult die door Carlos Ruiz Zafón geschreven is, een paar jaar later brak hij wereldwijd door met De schaduw van de wind. In Marina is de stijl van zijn latere romans al goed te herkennen en wie ook de eerste drie young-adult boeken van deze auteur heeft gelezen, zal bemerken dat er een groei doorgemaakt is. Marina is zonder twijfel zijn beste young-adult boek.
ISBN 9789056723552 | hardcover | 238 pagina's | Signatuur | november 2013
Vertaald door Nelleke Geel
Vanaf 14 jaar
© Annemarie, 8 december 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Septemberlichten
Carlos Ruiz Zafón
Na de dood van haar man is het voor Simone Sauvelle moeilijk om in Parijs de eindjes aan elkaar te knopen. Gelukkig bezorgt een lieve weldoener haar een betrekking op een landgoed aan de Normandische kust. Hier gaat ze werken als hoofd van de huishouding en bibliothecaresse voor speelgoedfabrikant Lazarus Jann. Het niet bepaald een droombaan voor Simone maar haar nieuwe baas is aardig en bovendien mag ze met haar twee kinderen Irene en Dorian in een allerliefst huis op het landgoed wonen.
Het grote landhuis waar Lazarus woont heet Cravenmoore en het gebouw is op zijn zachts gezegd intrigerend te noemen. Het is gigantisch en bovendien gevuld met een enorm aantal vreemde, robotachtige, creaties. Irene en Dorian kijken hun ogen uit. Het is fascinerend en griezelig tegelijk. Lazarus is een vriendelijke man en ze mogen hem graag. In zijn gezicht staat verdriet te lezen en dat is ook niet verwonderlijk want zijn vrouw is al twintig jaar ernstig ziek.
Al snel heeft het gezin zijn draai helemaal gevonden. Simone werkt met plezier op Cravenmoore. Dat ze post van een bepaald persoon niet mag openen en niet overal in het huis mag komen neemt ze voor lief. Ieder mens heeft immers zijn eigenaardigheden en het is niet aan haar om daar over te oordelen. Dorian geniet van de prachtige omgeving en Irene heeft vriendschap gesloten met Hannah, een jong meisje dat op Cravenmoore werkt. Hannah is vrolijk en sprankelend en kletst iedereen de oren van het hoofd. Ze stelt Irene voor aan haar neef Ismaël. Het blijkt een schot in de roos want er bloeit iets moois op tussen de twee jonge mensen.
Lazarus weet echter dat Cravenmoore een duister geheim herbergt. Een geheim zo gruwelijk en zwart dat het dood en verderf zal zaaien. Een geheim dat verborgen moet blijven. Een creatuur dat huist in het grote gebouw. Lazarus hoopt dat hij het wezen, een schaduw met een inktzwart hart, voorgoed verborgen kan houden. Dat is echter niet wat de schaduw wil. De schaduw zint op wraak en Hannah is het eerste slachtoffer van zijn bloeddorst. Haar levenloze lichaam wordt in het bos dat Cravenmoore omringt gevonden. En dat is nog maar het begin…
Septemberlichten is een duister verhaal. Een grimmig sprookje. Het gaat over de liefde. De liefde van een moeder voor haar kinderen en vice versa. Ook gaat het over de liefde tussen twee tieners. En de liefde van Lazarus voor zijn vrouw. Met dat laatste is het allemaal begonnen. De verliefde Lazarus schonk zijn hart aan een vrouw maar dat hart behoorde al aan een ander toe.
Bovenal gaat dit verhaal over de schaduwzijde van de mens. Een duistere kant die men verborgen wil houden. Het speelt zich af in 1937, enkele jaren voordat de Tweede Wereldoorlog uit zal breken. Dit jaartal is zorgvuldig gekozen om te benadrukken dat de wereld vergeven is van schaduwen.
Carlos Ruiz Zafón heeft met dit derde young-adult boek opnieuw een zinderend verhaal vol spanning en magie afgeleverd. Het is een mooi staaltje jeugdliteratuur. Een verhaal zo kleurrijk dat het bijna van de bladzijden afspat.
ISBN 9789056724368 | Paperback met flappen | 240 pagina’s| Signatuur | mei 2012
Vertaald door Nelleke Geel
Vanaf 14 jaar
© Annemarie, 27 mei 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Septemberlichten
Carlos Ruiz Zafon
‘Door Cravenmoore wandelen was als wandelen in een betoverende en tegelijk angstaanjagende droom.’
1937, Armand Sauvelle sterft en laat zijn vrouw, Simone, en twee kinderen, Irene en Dorian, berooid achter in Parijs.
Het geluk lijkt zijn nabestaanden pas weer toe te lachen als Simone maanden later een betrekking krijgt aangeboden, in een huis aan de Normandische kust. Speelgoedfabrikant Lazarus Jann heeft een huishoudster nodig. Hij heeft bovendien een eigen huis voor Simone en haar kinderen, een huis op de klippen. Door een dichtbegroeid bos loopt de weg naar Cravenmoor, het huis waar Lazarus woont, met zijn zieke vrouw. Hij verzorgt haar zelf. Af en toe is er een hulpje: Hannah, een meisje uit het dorp, ongeveer vijftien, net zo oud als Irene. Ze zijn al snel vriendinnen. Hannah heeft een neef: Ismael, zeventien is hij. Irene en Ismael worden verliefd en maken boottochtjes. Dan vertelt Ismael Irene de legende van het vuurtoreneiland en het verhaal van het wrak in de grot.
Wie opgelet heeft begrijpt dat hij de schrijver is van de brief waarmee het boek begint.
Dorian raakt gefascineerd door de mechaniekjes die Lazarus in zijn huis heeft staan, en vermaakt zich prima.
Alles is goed nu. De ellende is voorbij.
Maar dan wordt Hannah gevonden in het bos: dood. Als Ismael hoort dat de politie Hannahs dood afdoet als ‘dood door hartfalen’, besluiten hij en Irene de zaak zelf te onderzoeken. Tussen de bedrijven door leest Irene in het dagboek van Alma Maltisse, de vrouw die omgekomen is in een grot langs de baai, een schrift dat Ismael gevonden heeft in het wrak van haar boot.
Intussen is Dorian op zoek naar de bron van het lichtschijnsel in het bos, waardoor hij Lazarus ontmoet. Die vertelt hem het verhaal van de Doppelgänger (Een doppelgänger is een wezen dat in fictie een vrijwel exacte kopie vormt van een andere persoon) en geeft hem een kleine beschermengel.
Simone merkt dat ze haar werkgever heel erg aardig vindt, en het blijkt wederzijds. Maar al ziet niemand haar, Lazarus heeft wel een vrouw!
Al deze lijntjes, al deze verhalen binnen een ander verhaal, komen bij elkaar in een spannende ontknoping in dit verhaal, waarvan je aanvankelijk zou kunnen denken dat het een romantisch feelgood verhaal is. Maar natuurlijk kennen we Ruiz Zafón…
En ja, het verhaal speelt niet voor niets eind jaren dertig van de vorige eeuw. Tegen deze duistere achtergrond vormt zich een verhaal met verrassende wendingen en onvoorstelbare gebeurtenissen, de een nog angstaanjagender dan de andere; de strijd van het goede en de onschuld tegen het kwade, dat op komt eisen wat toegezegd was; kinderen die moeten zien dat ze al deze verschrikkingen overleven: het zijn de ingrediënten van een meeslepend boek, dat niet geschikt is voor tere zieltjes.
Carlos Ruiz Zafón vertelt in een voorwoord dat hij vier boeken schreef voor hij bekend werd met ‘de schaduw van de wind’. Die boeken werden uitgegeven voor de jeugd. Dit boek is het derde.
‘Maar’ , zegt hij erbij: ‘ik heb geprobeerd het soort roman schrijven dat ik als kind graag had gehad, maar waarvan ik ook nog zou genieten op drieëntwintigjarige leeftijd, als een veertigjarige of als drieëntachtigjarige.’
Als je als thema de liefde neemt, waar de strijd tussen goed en kwaad onlosmakelijk mee verbonden is, dan is het alvast een verhaal voor alle leeftijden.
Zijn hoofdpersonages zijn kinderen, en hij verwijst naar boeken die eerder bij volwassenen bekend in de oren zullen klinken: Orson Welles, Ismael en Hoffmann.
Of hij in zijn opzet geslaagd is? Oordeel zelf, maar wees gewaarschuwd: lees niet op een sombere dag, een donkere nacht, en eigenlijk ook niet als je niet in gezelschap verkeert.
ISBN 9789056724368 | paperback |224 pagina's | Signatuur | mei 2012
Vertaald uit het Spaans door Nelleke Geel Vanaf 14 jaar
© Marjo, 4 juli 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Het middernachtspaleis
Carlos Ruiz Zafón
Dit mysterieuze verhaal begint in het Calcutta van 1916. Een dappere luitenant genaamd Peake rent door de verlaten straten van de stad met in zijn armen een pasgeboren tweeling. Hij is op de vlucht voor de moordenaar van de ouders van deze twee kleintjes. Hij weet dat deze hem zal opsporen en dat dan ook zijn leven zal eindigen maar voordat het zover is wil hij proberen de tweeling in veiligheid te brengen. Hij weet het huis van de oma van de kinderen te bereiken en overhandigt zijn kostbare vracht aan haar.
Deze oma is zich ook bewust van het grote gevaar waarin de twee onschuldige kinderen zich bevinden. Ze besluit de baby’s uit elkaar te halen. Het jongetje brengt ze naar het Sint Patrick Weeshuis. Het meisje houdt ze bij zich en ze verlaat Calcutta.
Directeur Thomas Carter van het weeshuis geeft het baby-jongetje de naam Ben. Hij zal tot zijn zestiende in het weeshuis mogen opgroeien. Ben is hier gelukkig en samen met zijn vrienden richt hij een geheim genootschap op: Het Chowbar Genootschap. De leden van dit genootschap steunen elkaar onvoorwaardelijk.
Dan breekt de periode aan dat de inmiddels 16-jarig Ben zich gereed maakt om het weeshuis te gaan verlaten. De directeur krijgt bezoek van een oude vrouw in het gezelschap van een tienermeisje. Ben ontdekt al snel dat deze vreemden zijn oma en tweelingzus zijn. Zijn oma komt met een boodschap. De moordenaar van zijn ouders, Jawahal, is op zoek naar de twee tieners. Ze verkeren in groot gevaar en het verhaal neemt een griezelige wending want Jawahal blijkt niet menselijk te zijn. In plaats van te vluchten gaat de tweeling, samen met de rest van het Chowbar Genootschap, de strijd aan met deze griezel. Het verhaal dat oma hen vertelt heeft over deze verschijning is echter niet de hele waarheid...
Het verhaal wordt ons verteld door Ian. Hij is ook in het Sint Patrick Weeshuis opgegroeid en was lid van de genootschap. Jaren later en woonachtig in Londen blikt hij terug op deze periode van zijn leven. Een periode die hij nooit vergeten is.
Geschreven in de prachtige en bloemrijke stijl waar ik Carlos Ruiz Zafón zo om bewonder weet dit boek mij onmiddellijk te betoveren. Wie De schaduw van de wind heeft verslonden zal zich ook een blij mens voelen tijdens het lezen van Het Middernachtspaleis. Even waande ik mezelf in het Calcutta van begin deze eeuw. De mystiek die deze schrijver weet te creëren vind ik subliem. Er is werkelijk niets wat ik ten nadele van dit boek kan zeggen. Alleen dan misschien dat het niet al te dik is. Wanneer deze schrijver zijn pen beroert komen kleurrijke personen en schitterende locaties tot leven. Kies een goed moment om te beginnen met lezen want dit boek leg je niet meer weg voordat het uit is.
Dit is een Young Adult-boek. Carlos Ruiz Zafón heeft echter de wens dat dit boek alle leeftijden zal aanspreken. Vooraan in het boek schrijft hij onder andere dit aan de lezer:
“De Nevelprins was de eerste roman die ik ooit publiceerde en hij markeerde het begin van mijn carrière als auteur in 1992. Lezers die bekend zijn met mijn latere werk, zoals De schaduw van de wind en Het spel van de engel, weten wellicht niet dat mijn eerste vier boeken oorspronkelijk gepubliceerd zijn als jeugdboeken. Hoewel ze hoofdzakelijk bedoeld waren voor jonge lezers, had ik de hoop dat ze lezers van alle leeftijden zouden aanspreken. Bij het schrijven van deze boeken heb ik geprobeerd het soort roman te schrijven dat ik als kind graag had gelezen, maar waarvan ik ook nog zou genieten op drieëntwintigjarige leeftijd, als veertiger, of als drieëntachtigjarige.”
ISBN 9789056723538 Paperback 264 pagina's | Signatuur | juni 2011
Leeftijd vanaf ca. 15 jaar Vertaald door Nelleke Geel
© Annemarie, 14 juni 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
De nevelprins
Carlos Ruiz Zafón
Max baalt dat zijn vader een huis aan de kust heeft gekocht. Hij wil niet uit de grote stad weg en ook de rest van het gezin staat niet te springen om in een klein dorpje te gaan wonen. Vader zet door, het is 1943 en hij vindt de stad niet langer een veilige plek om te wonen. Zijn werk als horlogemaker kan hij op zijn nieuwe stek voortzetten.
Het nieuwe huis is ruim maar heeft een flinke schoonmaakbeurt nodig. Het heeft jaren leeggestaan. Het strandhuis heeft de vorige bewoners geen geluk gebracht. Hun zoontje Jacob is verdronken. Nadat het gezin het ergste vuil te lijf is gegaan wordt het tijd om de omgeving te verkennen. Max ontdekt een vreemde beeldentuin niet ver van het huis. De beelden stellen circusfiguren voor. Max krijgt er de kriebels van en hij maakt dat hij wegkomt wanneer hij merkt dat een clownsbeeld beweegt.
Max sluit vriendschap met Roland, een jongen uit het dorp. Roland woont bij zijn opa die vuurtorenwachter is. Hij laat Max de omgeving zien en nodigt hem uit om met hem mee te gaan duiken. Roland duikt in de zomer bijna dagelijks om schatten op te vissen uit de Orpheus, een schip dat bijna vijfentwintig jaar geleden voor de kust is gezonken. Alicia gaat ook mee duiken en zelfs de jonge Max kan zien dat zijn zus en zijn nieuwe vriend elkaar meer dan leuk vinden.
Ondertussen is de jongste van het gezin, Irina, druk met haar nieuwe huisdier. Haar ouders hebben haar smeekbeden niet kunnen weerstaan en Irina is maar wat blij met haar nieuwe kat. De rest van het gezin is minder dol op het beest dat hen altijd maar aanstaart met zijn indringende blik. Dat de kat allesbehalve een trouwe vriend is, blijkt al snel. Hij jaagt de kleine Irina de stuipen op het lijf en het meisje maakt zo’n ongelukkige val van de trap dat ze in coma raakt. Vader en moeder haasten zich naar het ziekenhuis en Max en Alicia moeten zichzelf zien te redden.
Wanneer Victor - de opa van Roland - van de kinderen hoort wat er is gebeurd, beseft hij dat er iets onheilspellends gaande is. Hij vertelt hen het verhaal van Cain, ook wel de Nevelprins genoemd. Jaren geleden maakte Victor kennis met deze man die zichzelf toentertijd een magiër noemde. Cain liet wensen van mensen uitkomen in ruil voor een wederdienst. Ook de vorige bewoner van het strandhuis - de vader van Jacob - zag zijn wens in vervulling gaan. Het ging echter helemaal mis toen Cain om de wederdienst kwam vragen. Er is vals gespeeld om onder deze tegenprestatie uit te komen en nu is Cain terug om zijn beloning alsnog te innen.
Carlos Ruiz Zafón brak door met De schaduw van de wind maar dit was niet zijn eerste boek. Eerder al schreef hij een serie van vier spannende jeugdboeken. De nevelprins is zijn werkelijke debuut. De vier boeken horen niet bij elkaar maar zijn wel in dezelfde stijl geschreven. Ze zijn spannend en mysterieus. In alle boeken overheerst een duistere figuur met kwade bedoelingen. Opvallend is dat veel van de boeken van de auteur - ook zijn latere werk - een link met de Tweede Wereldoorlog hebben. Oorlog komt in de boeken voort uit duistere, duivelse krachten. Hoewel deze reeks voor de jeugd is geschreven, is het de bedoeling van de schrijver dat het mensen van alle leeftijden zal bevallen.
Ik heb genoten van dit boek. Het verhaal is goed bedacht en behoorlijk griezelig. De kleine onzorgvuldigheden hebben me niet gedeerd. Van dit soort boeken zou ik stapels kunnen verslinden.
ISBN 9789056723521 | Paperback | 194 pagina's | Signatuur | november 2010
Vertaald uit het Spaans door Nelleke Geel
Vanaf 14 jaar
© Annemarie, 9 september 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
De nevelprins
Carlos Ruiz Zafon
Max Carver, dertien jaar, woont met zussen en ouders in de stad. Het is 1943, de oorlog dreigt en de vader van Max besluit dat ze gaan verhuizen ‘naar een strandhuis in een stadje aan de kust. We gaan de stad uit en naar een plek ver weg van de oorlog.’
Max is er niet blij mee, en zijn zus Alicia ook niet, merkt hij. Hun jongere zus Irina is al snel met het idee verzoend als ze toestemming krijgt een grote kat mee te nemen, die op het station zwerft. En gelukkig blijkt er ook voor de andere twee een leuke kant aan de verhuizing te zijn: ze leren Roland kennen, die in een strandhut woont, terwijl zijn grootvader in de vuurtoren bivakkeert en hem in de gaten houdt.
Al snel blijken er vreemde dingen te gebeuren: in een tuin vlakbij hun huis staan vreemde standbeelden, die wel lijken te bewegen. Irina krijgt een ongeluk en moet in coma naar het ziekenhuis. Daardoor zijn ook de ouders weg, en hebben Max en Alicia het rijk alleen. Dat komt hen goed uit bij de avonturen die zullen volgen. Het is namelijk bijna 25 jaar geleden dat het schip Orpheus vlak voor de kust verging. Daar hoort een akelig verhaal bij, dat de grootvader van Roland hen vertelt. De verschrikkingen van vijfentwintig jaar geleden lijken ging te gaan herhalen.
Dit boek is het echte debuut van Carlos Ruiz Zafón, en we mogen wel stellen dat hij gelukkig bijgeleerd heeft voor hij ‘de schaduw van de wind’ schreef. Dit boek is niet echt overtuigend. Er zijn te veel losse draadjes, te veel onwaarschijnlijkheden. Die kat bijvoorbeeld. Waarom duikt dat beest daar op, en wat betekent het ? En Irinia mag dat beest zonder slag of stoot meenemen? Toe nou.. Ik vind ook het verhaal van Roland aan alle kanten rammelen, zelfs voor een jeugdboek.
Toch is het wel spannend, dit verhaal met een hoop magische elementen. Aardig. Meer niet.
ISBN 9789056723521 | Paperback | 194 pagina's | Signatuur | november 2010
Vertaald uit het Spaans door Nelleke Geel
Leeftijd: 13 tot 15 jaar
© Marjo 12 februari 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
De nevelprins
Carlos Ruiz Zafón
Carlos Ruiz Zafón is vooral bekend van zijn mysterieuze thrillers; De schaduw van de wind en de bijbehorende prequel Het spel van de engel. Maar hij heeft meer in zijn mars. Zo schreef hij al eens een kort verhaal over Gaudi in Manhattan. Hij begon zijn carriere echter als kinderboekenschrijver. Al in 1993 schreef hij zijn eerste kinderboek: De Nevelprins. In Spanje bleef dit niet onopgemerkt, hij ontving voor dit boek de Ebeze award. In Nederland komt dit boek nu pas uit, na de grote successen van zijn eerdere romans. Tijd dus voor ons om kennis te maken met de vroege Ruiz Zafón.
Bron: Foknieuws
De nevelprins is dus de eerste van vier jeugdromans die Carlos Ruiz Zafón schreef vóór zijn internationale doorbraak als bestsellerauteur. Vier spannende avonturenverhalen met bovennatuurlijke elementen en veel mysterie, waarin de eeuwenoude strijd tussen goed en kwaad wordt gestreden. Lees hier het eerste hoofdstuk. Dat eindigt met de zinnen...
Iets maakte dat hij zich omdraaide om opnieuw naar de zwart geworden wijzerplaat van de stationsklok te kijken. Hij bestudeerde haar zorgvuldig. Er klopte iets niet. Max herinnerde zich heel goed dat de klok bij aankomst op het station precies een halfuur na twaalven aangaf. Nu gaven de wijzers tien voor twaalf aan.
‘Max!’ klonk de stem van zijn vader, die al was ingestapt. ‘We gaan!’
‘Ik kom al,’ mompelde Max bij zichzelf, zonder zijn blik van de wijzerplaat af te wenden.
De klok was niet kapot, hij werkte perfect. Met één eigenaardigheid: hij liep terug.
Als je dat eerste hoofdstuk gelezen hebt denk je, met zulke eindzinnen; dit wordt een lekker boek! Je gaat er helemaal voor zitten maar wat zo veelbelovend begint, ontaardt in een bizar verhaal.
Max Carver verhuist vanwege de oorlog met zijn vader, moeder en twee zusjes Alicia en Irina naar een dorp aan de kust. Max ontdekt een beeldentuin achter het huis. De beelden staat in de vorm van een zespuntige ster. Midden in de ster staat een beeld van een clown. Er is iets met de hand van de clown, die verandert steeds. Max heeft ondertussen Roland en zijn grootvader ontmoet Victor ontmoet. Victor heeft als enige de schipbreuk van de Orpheus overleeft. Het circus dat op dat schip was, verging. Onder dwang vertelt Victor het verhaal van de Nevelprins.
Deze bovenstaande informatie heb ik her en der van internet geplukt omdat ik inmiddels al gestopt was. Het verhaal riep weerzin bij me op. Het is een mij te luguber. Ik houd daar niet van, vind het akelig, het ligt volledig aan mij dus.
Wat wel opvallend is, is het taalgebruik van Zafón. In dit eerste boek van zijn hand is al duidelijk te merken dat hij een goed schrijver en verteller is. Hij weet dingen mooi weer te geven, zoals bijv. die beeldentuin. Je kunt de tuin bij wijze van spreken uittekenen.
Hopelijk vindt het boek een lezer die wel houdt van lugubere verhalen met een vleugje magie.
ISBN 9789056723521 | Paperback | 194 pagina's | Signatuur | november 2010
Vertaald uit het Spaans door Nelleke Geel Leeftijd: 13 tot 15 jaar
© Dettie, 13 februari 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
