http://www.lenisaris.eu

Zoals de zeemeeuw vliegt
Leni Saris

Onlangs kreeg ik doos boeken en tot mijn verrassing zat dit boek erbij. Een zucht van genoegen ontsnapte me want dit boek is pure nostalgie.

Lenis Saris schreef meisjesboeken. Het woord zegt het al, boeken voor meisjes. Toentertijd, was dat heel gewoon, ook in de bibliotheek had je aparte kasten voor jongens en voor meisjes. Meisjes werden geacht geen jongensboeken te lezen en omgekeerd. De kameleonboeken, De vijf, Winnetou, Pim Pandoer etc. vielen onder de  jongensboeken dus die heb ik pas  jaren later gelezen.
Als kind verslond ik al alle boeken die ik tegenkwam en mocht lezen (er was toch wel een redelijke strenge censuur in de katholieke bibliotheek).
Opgroeiend in een tijd dat boeken kopen nog een luxe was die niet iedereen zich kon veroorloven was elk boek dan ook meer dan welkom. Soms kregen we van tantes een stel boeken en dat was heerlijk. Of dit boek (geschreven in 1959) daar bij zat weet ik niet meer, wel dat we het in huis hadden en dat ik het toentertijd prachtig vond.

Het is het verhaal over Tessa Runne een meisje dat aan zee woont en na de dood van haar vader mede de zorg draagt voor haar broertje en zusje. Moeder moet uit werken en is 's avonds vaak moe en chagrijnig. Elk moment dat Tessa vrij is van haar taken móet ze even naar haar geliefde zee, moet ze even uitwaaien. Daardoor komt ze vaak langs een terras waar regelmatig een oude vrouw met een jongen en meisje koffie zitten te drinken. Het lijkt Tessa een ongekende luxe, zomaar op een terras zitten en wat te eten en drinken bestellen. Thuis hebben ze het niet zo rijk. Tessa komt in contact met deze oude vrouw, mevrouw Neerritter, dei erg gechaarmeerd is van het vrolijke meisje. Deze ontmoeting  betekent een wending in het leven van de familie Runne. Moeder krijgt een baan aangeboden als leidinggevende over het personeel dat werkt in het grote huis van de oude vrouw. Maar... daarvoor moeten ze, tot groot verdriet van Tessa, wel verhuizen. Weg van zee. Ze krijgen een leuk huis op het landgoed van de oude vrouw.
Francis, de kleindochter van mevrouw Neerritter woont ook  in het grote huis. Zij en Tessa worden vriendinnen voor het leven. Maar de zeven jaar oudere Dion blijft de afstandelijke stuurse, norse jongen die soms aardig is en  altijd rechtvaardig en eerlijk is. Hij woont ook bij zijn oma en zal later het bedrijf van zijn oma overnemen. Dion leeft in onmin met zijn vader.
Tessa heeft een grote passie en dat zijn haar poppenkastpoppen. Langzamerhand bouwt ze met haar voorstellingen een goede naam op. Ze is gek op Dion maar Dion denkt dat zij uit is op haar geld. Uiteindelijk komt alles toch nog goed en trouwen ze met elkaar, maar niet voordat er heel wat hobbels zijn genomen en misverstanden uit de weg zijn geruimd.

Het is een heel gewoon romannetje maar toch heeft Leni Saris een soort onbevangenheid, een soort onschuld in haar schrijven dat ik nu nog steeds leuk vind. Ook wordt er alleen een beetje gezoend en verder gaat het meer om de omgang met elkaar dan dat er heftige vrijpartijen om de hoek loeren. Persoonlijk vind ik dat eigenlijk veel prettiger om te lezen dan de recht voor zijn raap meidenboeken van nu maar dat is natuurlijk vrij ouderwets gedacht van mij. Het is wel grappig om te lezen dat mensen nog overal naartoe lopen en fietsen en voor grotere afstanden voornamelijk met de trein reizen, een enkeling heeft een auto en een telefoon is ook nog luxe.
Ik heb het boekje opnieuw met plezier gelezen, alleen zal ik niet weer, net als vroeger, alle boeken van haar gaan lezen daarvoor zijn de verhalen te voorspelbaar. Maar voor nu was het toch weer even prettig leesvoer.

Geïllustreerd door Hans Borrebach Uitgeverij West - Friesland - Hoorn  Boek uit de Zonne-Reeks  Eerste druk, 1959
Vanaf ca. 14 jaar

Dettie, 30 september 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER