Luigi Ballerini

Kom bij me terug
Luigi Ballerini

‘Paulines blik viel op een vrouw die in het rood gekleed was en tegen het hek aan leunde. Ze stond doodstil in de regen en zag er moe en een beetje verward uit. Pauline liep langs haar door. Ze was jonger dan verwacht. Pauline wist niet waarom, maar ze vond haar verontrustend, vooral nadat ze haar blik op zich had voelen branden.’

Pauline zoekt er verder niets achter, tot ze ontdekt dat haar vriend Mattia de vrouw ook gezien heeft. En Alberto, de vriend van Mattia eveneens. En alle drie vonden ze iets eigenaardigs aan de verschijning van die vrouw. Ze duikt ineens op en verdwijnt net zo plotseling. Ze ontdekken dat er na het zien van de vrouw bij ieder van hen iets bijzonders gebeurde: Pauline die eigenlijk dacht dat ze een verkeerd vakkenpakket had gekozen, blijkt ineens toch talent voor bètavakken te hebben. Mattia wordt gescout bij een voetbalwedstrijd en mag een klasse hoger mee voetballen. Alberto krijgt een appje van het meisje waar hij al zo lang stiekem verliefd op was en die hem niet zag staan. Tot nu toe.

Als een vierde persoon, Eleonora, hen meldt dat ook zij de vrouw heeft gezien en dat dat gebeurde toen ze een auto-ongeluk had gehad waarbij ze wonder boven wonder ongeschonden uit de auto is gekomen, gaan de vier jongeren op zoek naar iets wat ze dan misschien gemeen hebben. Waarom verschijnt die vrouw aan hen? De zaak wordt nog vreemder als blijkt dat het niet dezelfde vrouw is, maar voor ieder van hen een andere. Wel met een rode jas aan.

Mattia, Alberto en Eleonora blijken geadopteerd te zijn, maar Pauline niet. Ze komen er niet uit, wat moeten die vrouwen van hen? En dan krijgen ze alle vier tegelijk een bericht op hun telefoon.

Hun leven krijgt een verbijsterende wending. Iets waar ze niet op zaten te wachten. Die gelukkige voorvallen waren prima, maar er blijkt een prijs voor betaald te moeten worden. En ze weten niet zo zeker of ze dat wel willen. Zeker, hun leven is niet ideaal. Bovendien is de boodschap dat het een beslissing moet worden van hen samen: alle vier, of geen van hen.
Dat wordt nog heel lastig…

Dit is absoluut een origineel verhaal, de vorm dan toch. Dat jongeren voor een belangrijke en ogenschijnlijk onmogelijke keuze komen te staan, dat gebeurt vaak genoeg, maar dat ze dit soort beslissingen voor hun hele verdere leven moeten nemen terwijl ze nog maar net komen kijken, het lijkt schier onmogelijk. Het eist veel van hen, er is alleen maar de keuze tussen wel of niet. En er is geen weg terug.

Luigi Ballerini weet er een overtuigend verhaal van te maken. Het is gelukkig pure fantasie, een sprookjesachtig verhaal als van een goede fee die het misschien toch allemaal niet zo goed bedoelt, althans niet zoals jij het zou willen. En dan voor vier jongeren tegelijk, die ook nog heel verschillend in het leven staan. Die personages zijn goed uitgewerkt, dat staat los van de beslissing die ze samen moeten nemen.
Al met al een bijzonder verhaal, geen fantasy in de gebruikelijke zin, maar helemaal realistisch is het ook niet. Een mooie mix dus.

Luigi Ballerini (Sarzana, 1963) is arts en psychoanalyticus.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt Mijn naam is Nul
Luigi Ballerini

‘Ik kan me niet eens voorstellen hoe het is om te horen dat de wereld waarin je bent opgegroeid, slechts een lelijke kopie is van de echte wereld, een leugen. Het is alsof hij gisteren is geboren en in één enkele dag veertien jaar moet overbruggen!’

Door een gelukkig toeval – hetgeen overigens verder niet verklaard wordt – bevindt de jongen die zichzelf Nul noemt zich ineens in een wereld die hij niet kent. Hoewel, jawel, hij kent het wel, maar dat waren films. Dat was niet echt. De wereld die hij kent is er een waarin hij alleen de stem van een vrouw, Madar, kent. Er zijn wel technici, mensen die komen schoonmaken, de was doen, of zijn eten verzorgen, maar die ként hij niet. Ze maken geen contact met hem.

Zijn leven is begonnen met een samenstelling, is hem verteld, en zo gauw het kon is zijn training begonnen. Naast een fysieke training was er het werken op de computer: spelletjes doen, waarin hij een doelwit moest zoeken en vernietigen. Hij werd steeds beter en keek er naar uit om op hogere levels te komen, voor steeds moeilijkere missies. Maar nu is hij in een wereld beland, die hij niet kent. Die schermen die hij ziet, waarom reageren ze niet op zijn aanraking, zoals de virtuele schermen in zijn kamer dat doen? En waarom is het zo koud, en vies daar? Nog erger: hij ziet mensen, en die willen hem aanraken. Dat is angstaanjagend. Waar is hij? Hij wil terug!

Nul is een jongen, die veertien jaar lang opgesloten heeft gezeten. Hoe Ballerini beschrijft wat zijn eerste ervaringen zijn in de wereld die wij kennen, dat is fantastisch. Nul heeft een innerlijke stem, eigenlijk zijn enige ‘contact’. Het is zijn geheugen, zijn geweten, zijn vraagpaal. Maar nu hij ergens is waar hij volslagen onbekend is, laat ook deze stem hem in de steek. Door de jongen op deze manier gesprekken te laten voeren met zichzelf, kunnen we ons nog beter inleven. We voelen de twijfels, de verbijstering, de angst bij de jongen.

Tegelijk voert Ballerini zijn ‘redder’ op, ook in de ik-vorm. Stephanie, een jonge kinderarts vindt hem op straat en neemt hem mee. Haar partner is neuroloog. Samen zijn ze slim genoeg om nattigheid te voelen, als de ouders met een telefoontje de jongen opeisen. Want hoe weten zij dat de jongen bij hen is? Inderdaad hebben de opvoeders van de jongen zo hun methoden. En ze hebben er erg veel belang bij hem terug te krijgen. Het wordt nog spannend of dat zal lukken.

Een spannend verhaal, dat riekt naar sciencefiction, maar eigenlijk best voorstelbaar is. Voor een groot deel is het een thriller, en leef je mee met de jongen. Persoonlijk vind ik dat de ietwat zoetsappige epiloog niet nodig was, maar het boek is natuurlijk geschreven voor jongeren. Zij zien het verhaal waarschijnlijk graag als een geheel dat klaar is.

Luigi Ballerini (Sarzana, 1963) is arts en psychoanalyticus en richt zich voornamelijk op kinderen. Hij heeft meerdere boeken geschreven, voor volwassenen en voor jongeren.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 13-15 jaar

Luigi Ballerini