Annie van Gansewinkel

http://www.annievangansewinkel.nl

Zie ook de recensie op Leestafel over het boek Logeerbeer (3+) van Annie van Gansewinkel

Niemandsdochters
Annie van Gansewinkel

Het zal je gebeuren, zit je eindelijk in een fijn pleeggezin, krijg je veel aandacht van je pleegouders, begin je na vier maanden net je draai te vinden, en dan komt er nóg een meisje van je eigen leeftijd bij je in huis wonen.

Dat overkomt Chantal. Ze is 'not amused'. Sterker nog, ze vindt het vreselijk, en laat dat vanaf dag één duidelijk aan Marie-Ange merken. En niet alleen aan Ange, zoals het meisje genoemd wordt, maar ook aan Lot en Bert, haar pleegouders. Chantal denkt:

'Dat kind mag haar handjes dichtknijpen dat ze hier terechtkan. Ze zit nog maar twee weken in de opvang. Haar eerste. En nu al naar Lot en Bert. Geen omzwervingen zoals zij. Weglopen, crisisopvang, terug naar haar zogenaamde thuis, en ten slotte naar tijdelijke opvang bij Lot en Bert, waar tijdelijk hopelijk lange tijd wordt.'

Maar 'dat kind', Ange, heeft natuurlijk ook haar redenen om niet thuis te wonen. Redenen die de verwaarloosde en genegeerde Chantal niet begrijpt. De ouders van Ange willen haar notabene heel graag terug in huis hebben. Wat zeurt die Ange nou?
Chantal zet zich af tegen haar pleegouders en Ange, ze kleedt zich vanaf de dag van Ange's komst helemaal in het zwart, haar make-up is ook diepzwart, evenals haar lippenstift. De jaloezie ligt op de loer. Ze ligt dwars en negeert Ange, ze wil niets met dat 'schijnheilige engeltje' te maken hebben.

De twee meiden hebben het beiden moeilijk, ieder om hun eigen reden. Chantal mist haar kleine broertje Bobby, wil weten hoe het met hem is, maar hoe komt ze daar achter? Haar moeder is een koud mens die niets om haar kinderen geeft en ze heeft er vijf! Van elke man één. Chantal deed alles thuis, negeerde de hatelijke opmerkingen, totdat moeder net te ver ging...
Ange daarentegen maakt precies het tegenovergestelde mee. Ze wordt bijna gestalkt door haar vader die smeekt en bidt of ze terugkomt, maar geen haar op haar hoofd die daar aan denkt. Niet opnieuw in die verstikkende sfeer wonen. Niet opnieuw van haar moeder in theatrale bewoordingen horen hoe vals haar vader is, hoe vaak hij vreemd gaat...

Afwisselend in aparte hoofdstukken vertellen Chantal en Ange hun verhaal, hun gedachten, hun gevoelens. Ze begrijpen elkaar aanvankelijk niet, Ange doet af en toe haar best om contact te krijgen maar Chantal wil niet. Die gaat haar eigen weg. Haar gevoelens schrijft ze van zich af via gedichten én hardlopen helpt ook goed. Vooral hardlopen met Per de jongen van school, die mooi zwart niet zwartgallig vindt. Ange reageert zich af via muziek, doet zelfs auditie voor een muziekgala, waar ze Guido weer ziet, die leuke jongen, die al een vriendin heeft, denk ze.

Beide meisjes willen eigenlijk alleen maar dat er van hun gehouden wordt, dat ze goed genoeg zijn, dat ze geaccepteerd worden zoals ze zijn. Lot en Bert doen hun best maar dan blijkt het ook tussen hen niet soepeltjes te gaan. Ook zij hebben het een en ander te verwerken. We lezen hoe bang de twee meiden daardoor zijn, straks gaan hun pleegouders scheiden en moeten ze weg en wat dan? Moeten ze dan wéér opnieuw beginnen? Ze houden hun hart vast... Maar een ding weten ze zeker, niemand zal hun nog op hun hart trappen, ze hebben zich gepantserd tegen nog meer streken en kuren die hen naar beneden kunnen halen. Dát nooit meer!

Langzamerhand komt er een toenadering tussen de twee meisjes, die echter met heel veel hobbels en blutsen tot stand komt. En dan komt zelf de liefde ook nog om de hoek kijken. Zou er dan toch een mooie tijd voor de gekwetste meiden aanbreken? Zijn bepaalde mensen dan toch te vertrouwen?

Prachtig gevoelig verhaal, waarbij ik af en toe een traantje wegpinkte. Vooral de eenzaamheid en gekwetstheid worden erg mooi beschreven. Ook al zitten gelukkig lang niet alle jongeren in zo'n situatie als deze twee meisjes toch zullen ze wel bepaalde gevoelens, zoals onder andere het niet begrepen worden en machteloze gevoel jegens ouderen, herkennen. Want ondanks hun achtergrond blijven Chantal en Ange ook gewone jonge meiden met de bij hun leeftijd horende rondrazende gevoelens.
Lezen dit boek!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 13-15 jaar

Annie van Gansewinkel