Verdacht van moord

De 15-jarige Paulo gaat op een dag naar school maar voelt zich niet erg lekker, hij heeft zo'n rare hoofdpijn. Eenmaal thuis voelt hij zich nog steeds beroerd en helemaal als zijn moeder vertelt dat Don Eduardo vermoord is.
Niet dat hij die man graag mocht, eigenlijk had hij een hekel aan hem en in Rio de Janeiro worden veel moorden gepleegd maar deze is wel heel dichtbij gebeurd...
's Avonds komen er twee rechercheurs aan de deur en Paulo moet mee! Hij snapt er niets van maar later blijkt dat hij wordt verdacht van moord op Don Eduardo!
Hij wordt ondervraagd maar hij kan de politiemannen niet veel vertellen, hij weet niets meer van die avond! Ze geloven hem helaas niet en Paulo gaat, in afwachting van de rechtszaak, de gevangenis in.
Daar heeft hij het niet echt prettig, hij wordt gepest en zijn celgenoot is een kletsmajoor, hij praat en praat en praat maar. Paulo wordt er naar van, hij wil nadenken en dat komt er zo niet van. Gelukkig mag hij overdag naar de werkplaats en hij krijgt een uur per dag les. Later mag hij zelfs computerlessen volgen en dat is wel erg gaaf, ook omdat de lerares Sandra zo aardig is, aan haar durft hij wel het een en ander te vertellen. Sandra zelf is ooit misbruikt door haar vader maar is nu een zelfstandige sterke meid van 17. Zij trekt zich het lot van Paulo aan.
Verder voelt Paulo zich erg eenzaam, vrienden maakt hij niet, hij voelt zich niet prettig bij de andere jongens.
Hij leeft naar de dag van de uitspraak toe, zullen ze hem geloven? Zal hij vrijgesproken worden?

Een mooi verhaal, het is eigenlijk een mengeling van een verslag en een verhaal. Duidelijk wordt in elk geval hoe moeilijk het voor sommige kinderen is om te overleven in Rio... Veel kinderen stelen omdat er geen andere mogelijkheid meer is om aan geld te komen.
Ook de meiden hebben het in Rio niet makkelijk, gelukkig zijn er enkele opvangplekken voor ze zodat ze weer kunnen werken aan en geloven in een toekomst.
In het begin van het boek wordt afwisselend aandacht besteed aan Paulo's en Sandra's verhaal. Door de computerlessen komen hun verhalen samen. Het einde is een beetje té gemakkelijk en niet echt geloofwaardig, dat is jammer, want het is verder een goed geschreven boek. Soms ontroerend, soms triest. De sfeer in de gevangenis en Rio is ook mooi beeldend beschreven.

Pauline Wesselink was jarenlang redacteur van het jeugdblad van het NCDO, 'Samsam'. Door een reis naar Brazilië, waarbij ze via Unicef een gevangenis voor jongeren bezocht kreeg ze het idee voor deze jeugdroman.

Paperback 158 pagina's | Uitgeverij Ellessy | 2006 ISBN 9086600026 13-15 jaar.

© Dettie, april 2007

Reageren? Klik hier!