Altijd anders
Ingrid Kluvers

In het eerste boek van Ingrid Kluvers -  Droomtuin - hebben we kennis gemaakt met Joop van Ravenzwaai, intussen 15 jaar. Het gezin waar zij bij hoort is niet echt doorsnee, ze heeft twee vaders en twee moeders. Twee lesbische stellen die bij elkaar wonen, bij Joops oma op de boerderij.
En sinds kort heeft ze kennis gemaakt met een halfzus! Emma is de dochter van vader Alain, van oorsprong Frans. Handig trouwens: allebei de meisjes zijn tweetalig.

In dit derde boek (En ik dan? is het tweede) meldt Emma dat ze bezig is hun grootvader van vaderskant te achterhalen. Tussen vader en zoon is een breuk ontstaan, maar waarom zou hij zijn kleindochters niet willen leren kennen? Joop hoeft niet zo nodig, ze heeft familie genoeg, maar als ze met Sophie naar Parijs gaat - samen! - zet Sophie haar voor een voldongen feit.
Er gebeurt meer in het leven van Joop: haar maatje Dennis krijgt verkering met een meisje dat nieuw is op school. Hij laat haar zonder overleg in de band komen om te zingen. Joop baalt: zingen, dat doet zij wel. Wat bezielt Dennis? Maar dan leert ze zelf Sophie kennen. En in Parijs leert ze zichzelf kennen, waardoor ze haar reactie op Sophie begrijpt.

Een boek dat je niet meer weglegt als je begonnen bent, maar ik heb wel de eerdere boeken gelezen, en ik denk dat dat ook nodig is. Het gezin van Joop is zo anders dan doorsnee dat je zonder een korte samenvatting van het voorafgaande jezelf als lezer allerlei vragen stelt, die niet echt beantwoord worden. En die samenvatting is er niet.

Het thema van alle drie de boeken is homoseksualiteit. Het blijft een geaardheid die de nodige twijfels oproept. Ook Joop weet niet goed wat ze wil: is ze hetero? Ze was toch ooit verliefd op Dennis? En nu hij een relatie met Sophie heeft is ze jaloers. Maar ze is ook verliefd geweest op Emma, voor ze er achter kwam dat Emma haar zus is. Haar twijfels vullen een groot deel van het verhaal, dat verder gaat over normale puberperikelen.
En over familie. Behalve de opa in Parijs heeft ook de oma op de boerderij een rol in dit verhaal.

Erg meeslepend geschreven, ik legde het niet weg voor het uit was, en het smaakt naar meer. Ingrid Kluvers is een schrijfster die niet alleen jonge meiden - want toch wel een meisjesboek -  maar ook volwassenen kan boeien. Joop is als karakter heel herkenbaar. Haar twijfels, haar manier van reageren op onverwachte situaties spreken aan.
Prachtig – en gedurfd! - vind ik de tegenstelling tussen het mondaine Parijs en de geitenboerderij op het platteland. Ook is het boek bij de tijd: de aanslagen in Parijs worden in het verhaal betrokken.

Ingrid Kluvers 1949 te Naarden was bijna zes jaar hoofdredacteur van het weekblad Tina.
Droomtuin (2010) was haar debuut. Altijd anders het derde boek over hetzelfde personage.

ISBN  9789048828357 | Hardcover| 208 pagina's | Uitgeverij Moon | december 2015
Leeftijd vanaf 13 jaar

© Marjo, 25 juli 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

En ik dan?
Ingrid Kluvers

‘Zeg, Joop, een beetje respect voor je oude vader, anders gooi ik je er hier uit.’
‘Moet je horen hoe je dat zegt. Anders gooi ik je er hier uit', imiteer ik hem, en ik maak een overdreven handgebaar.
‘Nou hou je op! Neem een voorbeeld aan mij en gedraag je ook eens wat meer meisjesachtig. Want wat er van jou moet worden!’  Grinnikt hij.
‘Tja, daar twijfel ik zelf ook wel eens aan. Straks ben ik de enige echte vent in huis,’ zeg ik met een diepe basstem.
Valentijn kijkt me zogenaamd boos aan. ‘Doe even normaal. De enige echte man bij ons in huis is nog altijd je oma!’

Het is geen alledaagse situatie waarin de 13-jarige Joop is opgegroeid. Opgevoed worden door twee vaders en twee moeders - het is niet zo vreemd dat Joop als ze in de puberteit geconfronteerd wordt met haar eigen seksualiteit, zich vragen begint te stellen. Erger is evenwel dat klasgenoten en hun ouders dat ook doen. Joop heeft het altijd normaal gevonden, met zijn vijven, plus oma, in één huis wonen, maar nu?

Via Facebook leert ze de in Parijs wonende Emma kennen, die net als zij tweetalig is. (Joops biologische vader is Frans). Emma is twee jaar ouder. Het lijkt Joop wel spannend om haar als ‘vriend’ te accepteren, zeker als haar vriendin Mees ook vriend blijkt te zijn. Maar Mees reageert afwijzend als Joop er naar vraag. Is dat de reden waarom Joop vanaf dat moment niets meer zegt over Emma? Ze hebben al snel een leuke mailwisseling. Ergens is het wel lekker om een geheim te hebben, en ach, Mees en Juul (andere vriendin) vertellen ook niet meteen alles. Thuis houdt ze het zeker geheim, haar ouders bemoeien zich al veel te veel met alles, van Emma blijven ze af.

Maar het gaat van kwaad tot erger. Emma stelt een ontmoeting voor als zij in Amsterdam is, waar ze zal komen wonen. Joop gaat... en zegt niets. Nu komen er ook nog verwarrende gevoelens bij. Is ze verliefd op dat meisje? Maar zij wil helemaal niet ook homoseksueel zijn! Is ze erfelijk belast of zo?
Als dan het zeilkamp volgt, waar Joop met haar vriendinnen heen gaat en Joop blijkt meer te weten van de aanwezigheid van die Franse Emma, loopt de situatie flink uit de hand.

Even dreigt het verhaal een soap te worden... maar Ingrid Kluvers had wat anders in gedachten.
Het is in ieder geval wel een vlot verteld verhaal waarin veel gebeurt. Joop met al haar emotionele problemen neemt de lezer voor zich in, en door een flinke dosis humor in het verhaal, is het boek uit voor je er erg in hebt.

Het boek ziet er uit als een vrolijk zomerse chicklit, maar - en ik ben daar blij mee - het is meer dan dat. Die ogenschijnlijke luchtigheid verbergt een serieus probleem.

Ingrid Kluvers schreef eerder over Joop in´Droomtuin', dat werd bekroond met de Jonge Jury Debuutprijs 2012.

ISBN 9789048820221 | hardcover |240 pagina's |Uitgeverij Moon| mei 2014
Leeftijd vanaf 13 jaar

© Marjo, 12 juli 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Droomtuin
Ingrid Kluvers

Joop (jawel, genoemd naar het beroemde personage) zit in de eerste klas van de middelbare school, waar ze al snel haar draai heeft gevonden. Ze zal stralen in een musical die in december in het basisjaar wordt opgevoerd: Grease.
Haar vrienden, Mees, Juul en Dennis doen ook mee. Dennis is haar tegenspeler, met wie ze heerlijk de liedjes kan laten schallen. Maar het noodlot slaat toe: op een dag, daar begint het boek mee, wordt ze wakker en constateert dat ze niet in haar eigen bed ligt.

‘Waar ben ik?’ fluister ik.
‘Ik ga je ouders halen,’ zegt de ene man. En weg is hij.
Mijn ouders roepen? Weten die niet, dat ik in deze kamer lig? Ik heb vier ouders, welke gaat hij roepen?’

In een kort stukje tekst zijn er al een heleboel vragen? Wat mankeert Joop? (Op dat moment weet je ook nog niet dat ze een meisje is overigens) Waar is ze? En vier ouders? Hoe zit dat?
Ze blijkt ernstig ziek te zijn, door een tekenbeet. Nu ze uit haar coma ontwaakt is, lukt het haar nog niet om alle woorden goed te zeggen.

‘het was net een droomtuin. Ik wilde er niet meer weg. Het was heerlijk om daar rond te zweven. Het leek net jouw tuin, alles bloeide en groeide en... je zou het er heel dauwig gevonden hebben.’

De tuin van haar oma is een droomtuin, maar later zal haar klassenleraar tegen haar zeggen dat haar hele leven als een droomtuin was. Alles ging vanzelf, haar punten, haar contacten, lieve ouders, goede vrienden. En nu ze moet werken om weer beter te worden, nu moet ze beseffen dat het leven je niet in de schoot geworpen wordt: Iin een tuin moet je spitten, zaaien wieden, sproeien, harken. Het is hard werken om iets uit de grond te krijgen.’
En dat is inderdaad zo, ontdekt Joop. Ze heeft het met zichzelf al moeilijk genoeg: het werken aan haar herstel is één ding, er is ook de musical die ze zo graag zou doen, maar nu kan ze de tekst van de liedjes niet meer onthouden, en neemt die akelige Nathalie haar rol over.
En ze wordt verliefd. Tenminste, dat zegt Mees; dat wat ze voelt verliefdheid is. Haar keuze is wel heel vervelend, vindt Mees. Het is die macho uit de vierde, Thomas. En al is het misschien zo dat hij, nu hij naast Joop in een ziekenhuisbed ligt, heel aardig is, het is en blijft een ‘player’. Natuurlijk wil Joop dat niet geloven.

Dit debuut voor jeugd vanaf twaalf jaar heeft de debutantenprijs van de Jonge Jury 2012 gewonnen.
Ik ken eventuele concurrenten niet, maar ik heb nu wel een vrij goed boek gelezen.
Ik ben de doelgroep niet, maar kan me wel voorstellen dat meiden dit een prettig verhaal zullen vinden. Over de liefde en alles wat daarmee samenhangt kan niet genoeg geschreven worden. Gevoelens waar iedere puber mee te maken krijgt, daar heeft ook Joop het druk mee. Haar thuissituatie, de vier ouders, vraagt ook aandacht, en de vriendschap met Mees en Dennis blijkt ook niet zo vanzelfsprekend.
De schrijfster mag misschien al wat ouder zijn dan de jeugd waarvoor ze schrijft, ze kent hun wereldje heel goed: ze noemt freerunning, SpangaS, en snijdt vele thema’s aan waar jongeren graag over lezen.

ISBN 9789048804429 | Hardcover | 223 pagina's | Moon | 2010
Leeftijd: vanaf 12 jaar

©  Marjo 16 april 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER