Een liefde in Parijs

Het verhaal gaat over Richard Sanders, een Nederlands succesvol schrijver van middelbare leeftijd, die naar Parijs is gegaan vanwege de presentatie van een Franse vertaling zijn boek De kunst van het vergeten - l’ Art d’oublier.
Staand voor zijn hotel in Parijs ontmoet hij een vrouw die hem herkent, maar hij haar niet. Ze stelt zich voor als: "Sacha Lefort. Maar toen we elkaar kenden heette ik nog Sacha van Munster.
Richard heeft geen idee wie zij is. Ze vertelt dat ze elkaar kenden in de tijd dat hij in Antwerpen woonde. Een tijd waar Richard liever niet aan herinnerd wordt. De vrouw loopt door maar de ontmoeting laat hem niet los. Hij moet weten waar ze hem van kent.

Gedurende zijn verdere verblijf in Parijs overdenkt Richard de periode dat hij er nog woonde. Samen met zijn vriend Tovèr was hij op jonge leeftijd naar Parijs gegaan, want daar gebeurde alles! Zijn vriend werd langzamerhand bekend als schilder maar Richard kwijnde weg en zag het grote contrast tussen schilderkunst en dichtkunst. Schilderkunst leek iedereen te begrijpen. Bovendien was Tovèr veel ambitieuzer dan Richard. Hij voelde zichzelf een parasiet, terend op de zak van zijn vriend, en gaat terug naar Nederland, met het voornemen dat hij op een dag terug zal keren naar Parijs.
Later verhuist hij naar Antwerpen waar hij aan een roman werkt. In zijn Antwerpse tijd was hij elke avond dronken en deelde het bed met veel vrouwen, zijn vermoeden is dat Sacha een van die vrouwen is. Nog steeds kan hij zich haar niet herinneren. Eenmaal weer terug in Nederland blijkt zijn roman een succes. Hij ontmoet Gerda Stelbos en trouwt later met haar.

De presentatie van de vertaling valt samen met de opening van een galerie betreffende het werk van Tovèr. Terugdenkend aan hun beginjaren in Parijs ontdekt Richard dat hij langzamerhand vervreemd is geraakt van Tovèr. Tovèr blijkt ook deze tijd niet als zijn prettigste jaren te herinneren terwijl Richard beseft dat dat zijn gelukkigste jaren waren. Aangekomen bij de galerie ziet hij Sacha weer, wat leidt tot een zeer onverwacht eind.

Het verhaal is mooi geschreven, vol melancholie. Aan zijn vrouw vertelt Richard dat Parijs in zichzelf is gekeerd, terwijl hij dat zelf is. Langzaam zie je Richard veranderen van onstuimige levensgenieter in een berustende middelbare man, die beseft dat zijn droom eenmaal terug te gaan naar Parijs niet zal uitkomen.
Door de ontmoeting met Sacha blijft het verhaal een spanning houden. Door het boek heen wordt steeds heel subtiel naar haar verwezen. Zonder Sacha zou het misschien een beetje erg voortkabbelend verhaal zijn geworden.

UitgeverDe Bezige Bij, ISBN 9023412389  Verschijningsdatum 1/2004 Bindwijze Gebonden  Aantal pagina's 160 blz.

© Dettie

Lees de reacties op het forum, klik HIER!

Het satijnen hart

Ik heb het me al vaker afgevraagd: wat is er zo geweldig aan Remco Camperts boeken? Ze happen lekker weg, hij is een vlot verteller, hij kan rake opmerkingen maken, heeft humor en toch: als het boek uit is, weet ik niet waar ik nu eigenlijk over gelezen heb. Er is geen thema, geen 'boodschap'. Wat heeft Campert dat hij toch op vele long- en shortlists staat?

"Het satijnen hart" is een prima boek om je een paar uur mee te vermaken. Een oude, norse schilder krijgt het overlijdensbericht van een vroegere vriendin.
Vrouwen waren voor hem altijd "als een papieren zakdoek", hij liet ze vallen als hij er genoeg van had. Cissie is de enige die zelf het initiatief genomen heeft om bij hem weg te gaan, en pas nu als hij terugdenkt , beseft hij dat ze waarschijnlijk echt verliefd op hem was... hij heeft het nooit doorgehad. En als hij eerlijk is, zou het ook niet uitgemaakt hebben: hij was in die tijd een egoïstische kunstenaar, leefde alleen voor de kunst, zag anderen niet staan.
Nu is hij oud, hij begint van alles te mankeren, hij schildert al een tijd niet meer. Iedereen om hem heen gaat dood. Hij heeft alleen nog zijn halfzus en een -ook oude- kunstenaarsvriend. En hij beseft dat hij toch wat gemist heeft. De oude vriendin waar hij misschien wel van zou kunnen houden is ook dood nu. Dus wat blijft hem over? Precies: de kunst, en hij gaat weer schilderen.
Onwillekeurig vraag je je af of Campert hier autobiografisch bezig is. Maar als je hem bezig ziet bij Saint Amour, is hij nog heel fit. Hij kijkt in de toekomst misschien? Hij hoopt dat ook voor hem, de schrijver, straks de kunst genoeg te bieden zal hebben, als zijn lijf hem in de steek gaat laten en de mensen om hem heen wegvallen?
Dat is waarschijnlijk goed te doen, met hapklare brokken, zoals dit boek. Ik bedoel dit niet negatief hoor. Moest ik een cijfer geven, dan toch een 8 min...

Hardcover | 189 Pagina's | De Bezige Bij | 2006 ISBN: 9023419243

© Marjo, februari 2007

Lees de reacties op het forum, klik hier!