Het feest
Dimitri Casteleyn
Van de vijf personages die zich op die speciale avond in het kasteel te Gent bevinden is niet iedereen helemaal vrijwillig aanwezig. Maurits Matthys is de organisator. Hij wilde zijn klasgenoten, vier stuks slechts, nog een keer bijeen brengen, drieëndertig jaar later, voor een soort reünie. Bij een paar van hen heeft hij wat druk moeten uitoefenen, eigenlijk hadden ze er geen behoefte aan elkaar te zien. Of om Maurits te zien misschien. Het waarom daarvan wordt in de loop van de avond duidelijk.
Maurits wordt vijftig, zijn klasgenoten hebben dezelfde leeftijd. Dat zijn Eva, filosofe en docente, Leonie, een aantrekkelijke sensuele vrouw die op dubieuze wijze aan de kost komt, Thomas, een saaie accountant en Jacob, een succesvolle, enigszins arrogante consultant.
De uitnodiging belooft een diner van vijf gangen met bijbehorende wijnen. De gasten verbazen zich over de luxe waarmee Maurits zich omringt. En over dat zesde glas. Is er nog iemand uitgenodigd? Maar wie dan?
‘Als je erover nadenkt, is het op zich toch wel vreemd dat wij met z’n allen drieëndertig jaar lang geen contact meer hadden met onze vroegere klasmakkers. Was het omdat we met zijn allen jaloers zijn op wat Maurits met zijn leven gedaan heeft? Dat hij, die wij het minst kansen toebedeelden en die we tegen wil en dank moesten volgen omdat hij voortdurend in de media kwam, het juist zo voortreffelijk gedaan heeft? Zaten we dan zo fout met onze inschatting? Of waren wij evenveel slachtoffer als Maurits omdat ook wij onder de invloed stonden van Jacob met zijn luide stem?’
Al snel wordt duidelijk dat Maurits iets van plan is. Hij laat de gasten door zijn uitmuntende butler ontvangen. Pierre heeft eerder een grondig onderzoek verricht naar hoe het leven van ieder van de gasten na hun schooltijd verlopen is. Maurits is dus goed op de hoogte, kent de zwakke plekken van zijn gasten.
Als de vier arriveren, worden Eva en Leonie in een andere ruimte ontvangen dan Jacob en Thomas.
Later verandert de combinatie nog een keer op ingenieuze wijze voordat iedereen aan tafel genodigd wordt en ook Maurits zijn intrede doet.
De gasten zitten ieder met een brandende vraag: zij hebben hun gastheer danig gepest in hun schooltijd. Is hij een wraakoefening aan het plannen? Wil hij het verleden recht zetten? We volgen ieder van hen, en krijgen zo inzicht in hun verleden. En het verleden van Maurits.
Natuurlijk is het geheugen een spelbreker. Als vijf mensen dingen beleven zijn er vijf verschillende ervaringen, dus ook vijf verschillende herinneringen. Al zal de grote lijn wel kloppen, kunnen details ideeën grondig veranderen.
Maurits zet zijn plan hoe dan ook door, zodat de lezer een onverwachte wending te wachten staat aan het eind van het verhaal.
Afgezien van die toch wat bizarre wending is het leven van deze vijf mensen erg realistisch. Het verhaal gaat over de interactieve sociale verbanden die hen verbinden, die natuurlijk niet statisch waren. Wat is de invloed van bepaald gedrag op de ander? De spanningsboog van dit filmisch geschreven verhaal is groot, je wordt als het ware meegezogen naar de apotheose.
Het psychologisch inzicht in de personages op zich is boeiender dan het bizarre plannetje van Maurits Mathys.
Dimitri Casteleyn (Tielt, 1966) is een Belgische schrijver, televisiemaker en theaterdirecteur.
Hij studeerde Germaanse Filologie aan de Katholieke Universiteit Leuven. Daarna ging hij werken bij de VRT voor een Europees televisieproject.
“Het feest’ is zijn derde roman.
ISBN 9789044635737 | paperback | 224 pagina's | Uitgeverij Prometheus | januari 2019
© Marjo, 13 maart 2019
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Witte warmte
Dimitri Casteleyn
Professor Victor Sluis is een succesvol man. Daar is hij maar wat trots op. Jarenlang heeft hij zijn kunnen met een befaamde universiteit gedeeld maar nu is de tijd rijp om een eigen bedrijf op te starten. Victor heeft er lange tijd naartoe gewerkt. Hij maakte zijn opwachting in tal van opinieprogramma’s waar hij met zijn sympathieke gezicht een echte publiekslieveling werd. Een programma dat Victor als gast ontving, veranderde steevast in een kijkcijferkanon. Wie tegenwoordig aan nanotechnologie denkt, denkt aan Victor Sluis.
Het kersverse bedrijf van Victor is onmiddellijk een succes. De omzet is verbazingwekkend hoog en Victor ziet dat ook de winst in een razendsnel tempo stijgt. Victor is trots op zichzelf. Hij leidt zijn bedrijf met strakke hand. Van het personeel wordt verwacht dat ze zich met hart en ziel voor het bedrijf inzetten en niet moeilijk doen over het maken van overuren. Victor heeft het helemaal gemaakt en zijn prachtige vrouw en dochter maken het plaatje compleet.
Victor kent zijn vrouw Sophie al meer dan vijfendertig jaar. Hij was elf toen hij haar ontmoette. Zij was tien. Victor weet nog goed hoe hij het meisje destijds aan een betrouwbaarheidstest onderwierp. Pas toen hij zeker wist dat Sophie te vertrouwen was, schonk hij haar zijn vriendschap en later zijn liefde. Dochter Eline vormt het bewijs van deze liefde. Jarenlang hebben ze een hecht gezin gevormd. Nu studeert Eline en woont ze op kamers. Het lijkt wel of Eline een wat moeilijke periode doormaakt maar Victor maakt zich geen zorgen om zijn kind. Eerlijk gezegd is hij veel te druk met zichzelf.
Eline maakt inderdaad een zware tijd door. Nu ze op kamers woont, beseft ze dat haar ouders haar veel te beschermd hebben opgevoed. Eline had nauwelijks vrienden en werd aangemoedigd om gezellig thuis te blijven. Ze beseft dat ze een sociale achterstand heeft opgelopen. Haar ouders hebben de opvoeding van hun kind verkeerd aangepakt. Met haar moeder heeft Eline een goede band. Sophie vindt ook dat Eline te weinig vrijheid genoten heeft en ze heeft daar in het verleden regelmatig met Victor over gediscussieerd. De woede van Eline richt zich dan ook op haar vader. Victor maakt zich er niet druk om. Het zal allemaal wel loslopen. Eline kan onmogelijk lang boos op hem blijven.
Wanneer de intelligente Eline voor het eerst in het leven verliefd wordt, ziet ze het leven weer positief in. Jan-Willem maakt gevoelens in haar los die ze nog nooit eerder heeft gevoeld. Eline is zelfs bereid weer met haar vader te praten. Ze vraagt hem haar vriendje een bijbaantje in het bedrijf te bezorgen. Victor gaat akkoord. Jan-Willem wordt proefpersoon en krijgt hiervoor een dik loon. Victor ziet het als een uitgelezen kans om de betrouwbaarheid van Jan-Willem te testen. Is hij zijn dochter wel trouw? Zal Jan-Willem een geschikte schoonzoon zijn? Het succes en de macht stijgen Victor naar het hoofd. Ooit testte hij de betrouwbaarheid van de nietsvermoedende Sophie uit. Nu is Jan-Willem aan de beurt.
Witte warmte gaat over familiebanden en macht. Twee dingen die eigenlijk niet samengaan. Victor houdt op zijn manier van zijn vrouw en dochter maar zijn werk lijkt voor te gaan. Hij neemt de gevoelens van Eline en Sophie niet serieus. Eline wil zich aan het ouderlijke juk ontworstelen terwijl Victor zijn vrouw en dochter aan zijn zijde wil zien. Dat staat immers zo mooi op de persfoto’s. Ook al denkt Victor de touwtjes stevig in handen te hebben, Eline lijkt hem toch te ontglippen. Vaders moeten hun dochters loslaten. Dat is moeilijk.
Auteur Dimitri Casteleyn heeft een gevoelig onderwerp op indrukwekkende wijze aangepakt. Ouders en kinderen kunnen elkaar stimuleren maar ook remmen. Wie probeert het leven van zijn of haar kind te bepalen, kan voor onaangename verrassingen komen te staan. De gevolgen van deze goedbedoelde bemoeienissen kunnen desastreus zijn. Daarnaast wordt Victor verblind door de glans van de munten die in grote getalen binnenstromen. Als geld voor het gezin gaat, is een goede afloop dan nog wel mogelijk? Witte warmte biedt een messcherp geschreven, modern verhaal. Boeiend van begin tot eind.
ISBN 9789022332283 | paperback | 230 pagina's| Manteau | januari 2016
© Annemarie, 8 maart 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
De verjaardag
Dimitri Casteleyn
Gerard de Vreeze is misschien wel briljant, maar zijn eigendunk mag er ook zijn. ‘Onmisbaar op de faculteit Geneeskunde van Leuven’ is hij, zegt hij, waar hij werkt onder professor Juan Lopez.
Die professor roept hem terug als Gerard in een vooraanstaand blad een artikel wil publiceren over eugenetica. De Vreeze is er van overtuigd dat hij in staat is een betere wereld te maken. Als je mensen met defecte genen laat uitsterven, komt er ruimte voor gezonde, fitte mensen. En dat kan je best een beetje sturen door kunstmatige virussen te maken met genen die positieve kenmerken bevatten. De Vreeze laat zich niet terugzetten. Als hij het nu nog niet wereldkundig mag maken, nou, dat komt dan wel.
Intussen kan hij in zijn laboratorium doorwerken aan de een virus met een lange incubatietijd. Officieel is dat om er voor te zorgen dat men de tijd heeft mensen in te enten met een geneesmiddel. Maar dat is niet direct Gerards bedoeling. Hij ontwikkelt een variant van de Spaanse griep, en bouwt onder zijn huis op de grens van Nederland en België een atoomkelder.
In de tussentijd heeft hij de zwarte Malila leren kennen. Zij is een Congolese vluchtelinge, illegaal, en bloedmooi. Ze verschuilt zich in zijn appartement in Leuven, bang om naar buiten te gaan. In Gerards hoofd ontstaan snode plannen: hij wil een kind met Malila.
Ze is hoogzwanger als de atoomkelder klaar is. Gerard verhuist haar stiekem naar de onderaardse ruimte, helpt bij de geboorte van zijn zoon, Kaspar, en is niet van plan hen ooit nog vrij te laten. Hij alleen kent de deurcode die hij steeds verandert. De jongen groeit op en leert een omgekeerde wereld kennen. Wat hij op de televisie ziet en in boeken leest, is allemaal fictie.
Gerard heeft hem niet voor niets Kaspar genoemd: hij is gefascineerd door het verhaal van de jongen Kaspar Hauser, die in het begin van de negentiende eeuw opdook in Neurenberg en niets van de realiteit bleek te weten. Een heel eigen opvoeding zal Kaspar klaar stomen voor het moment dat de bunker voor hem open zal gaan. Maar Malila is er ook nog. Op het moment dat ze begint door te krijgen wat Gerard uiteindelijk voor ogen heeft, blijkt ze slimmer te zijn dan hij dacht.
Het verhaal wordt wisselend verteld door Gerard, Kaspar en Malila. Het is een verbijsterend verhaal, dat qua sfeer doet denken aan ‘De engelenmaker’ van Stefan Brijs, maar er wordt niet hetzelfde verhaal vertelt. De hoofdpersoon is bij allebei de verhalen een megalomane geleerde die meent de wereld naar zijn hand te kunnen zetten, iets dat eigenlijk best zou kunnen gebeuren. Of hebben wij alles onder controle?
Het is een vlot verteld spannend verhaal dat vooral over het fenomeen ’kelderkind’ gaat, hetgeen duidelijk blijkt uit de bibliografie die achter in het boek opgenomen is. Ook heeft de schrijver zich verdiept in Congolese vluchtelingen. Daarnaast lijkt het hoofdthema toch wel de overbevolking. Daarvoor immers zet de hoofdfiguur zich 100 procent in.
Debuutroman van de Vlaamse televisiemaker, theaterdirecteur, dichter en succesvol kinderboekenschrijver.
ISBN 9789460011993| paperback |174 pagina's | Uitgeverij Vrijdag |mei 2013
© Marjo, 5 februari 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
