http://www.levbont.nl

Ik ga kut

De ondertitel is 'een droef verhaal'. Maar dat verhaal is meer een proeve van poëzie dan van proza. Ook de vormgeving, veel witregels en alleen de rechterpagina's bedrukt doen daaraan denken. Het geheel kan je evenwel makkelijk lezen als een kort verhaal.
De titel dekt de lading helemaal. Er is een man die behoorlijk in de put zit, na het overlijden van zijn moeder. Hij krabbelt er moeizaam uit, maar helaas: de verleiding ligt weer op de loer.
Hoewel het verhaal goed te volgen is, zijn er eigenlijk zelden afgemaakte zinnen. Vaak lopen zinnen uit in een andere zin, er is geen interpunctie, geen regelmatige indeling. Vandaar mijn opmerking dat het meer poëzie is dan proza.

"maar dan is mama al dik dood

dertien jaar en nog wat
nadat ik haar onder mijn hoede
nadat vader was gestorven

had weinig keus dat ook
was niemand wie dan

dus doe ik 't maar dus "

Maar door deze vormgeving is dit verhaaltje heel geschikt om vaker te lezen.

Als verhaal zou het klaar en over geweest zijn, nu haal je er steeds toch weer net iets anders uit. En zo komt het dat ik, zeker geen poëzieliefhebber, zeg dat dit een heel aardig boekje is. Het is direct, en tegelijk een doordenker over alle ellende die je zomaar kan overkomen. Apart boekje.

ISBN 978 90 8548 1416 2007 Gigaboek 65 pagina's De cover en de illustratie voorin zijn van Rob Vegter.

© Marjo, juni 2008

Reageren? Klik hier!

Ik ga kut
een droef verhaal

En een droef verhaal is het.
Op de voorkant van het boek zie je een man die met zijn kop tegen de muur loopt danwel door een muur heen gaat. Daar gaat dit boekje ook over.
In een soort poëzieproza vertelt de schrijver zijn verhaal van vallen en opstaan. En weer vallen en vallen en vallen en moeizaam overeind krabbelen.
Het gaat dus inderdaad kut met de schrijver.
Na de dood van zijn moeder raakt hij de weg helemaal kwijt. Zoekt zijn troost in de fles en andere spirituele middelen. Maar daar is hij ook niet blij mee.

"als

ik maar van de fles af

anders is het einde zoek
ben ook geen twintig meer

alleen dat al

vroeger ja vroeger toen
kon ik tegen een stootje

wat heet
aaneen maanden de hele mikmak[...]

de homo sapiens oudert
ondertussen
gaan winters onopgemerkt voorbij zo zomers

tijd tikt
helemaal vanzelf

tik tik
dat was mama
tak"

De dood van zijn moeder is de genadeklap. Na alle strijd tegen alle verleidingen kan hij dit niet aan.

"En dan gaat mam mors

lijfelijk lieflijk ladylike

terug naar af

grijp ik glaasjes
pillen, poeders
groen licht voor genot

mijn hoofdswingt
daglicht rimpelt rafelt

en het brein verzot"

Het is een apart boekje dat de strijd van Lev Bont om te leven en overleven weergeeft. Zoals bovenstaand te zien is, zijn de zinnen kort en er wordt geen woord teveel geschreven. Alles staat genoteerd zoals het op dát moment voelt, het is bijna een publiek dagboek.
Het boekje deed me vaag denken aan Zwerver van Johan Kelders. Alleen vond ik Kelders wat meer diepgaand schrijven dan Bont. Bont schreeuwt, vecht, knokt, huilt vanwege zijn toestand. Hij neemt met dit boekje afscheid van zijn moeder en 'vertelt' hoe hij zich daarbij voelt, smijt zijn verdriet op papier.
Kelders, ook aangeslagen en uiteindelijk zwerver geworden vanwege de zelfmoord van zijn vrouw, keek en observeerde meer hoe zijn leven op dat moment was, hoe zwervers onderling met elkaar 'leven' en hoe mensen op hem als zwerver reageerde.
Zoals gezegd, het boekje van Lev Bont is apart, mede door de manier van presenteren als half poëzie/half proza.

ISBN 9789085481416 Pocket, uitgever Gigaboek, 65 pagina's

© Dettie, juni 2008