Huis aan de Handelskade
Ria Borkent

Sophie is de koning te rijk als ze haar fraaie nieuwbouwappartement in het statige Handelskadehuis Casa Regina in het plaatsje Sluisbroek kan betrekken. De voormalig juriste voelt zich er thuis, ze kijkt graag naar de voorbijkomende schepen en geniet van de reuring aan de kade. Ze is inmiddels met pensioen maar doet nog wel vertaalwerk omdat ze dat leuk vindt. Ze heeft, ondanks dat ze een paar jaar geleden weduwe is geworden, een plezierig leven. Ze vindt het eveneens prettig dat de Vereniging van Eigenaren (VvE) haar - mede dankzij haar juridische achtergrond - tot voorzitter heeft gekozen. Maar dan breekt de nacht aan dat ze iets vreemds hoort...

Het was een raar hard geluid vannacht. Eigenlijk waren het twee klappen, een dubbele botsing leek het. Geen sirene, anders had ze het gehoord, ze lag nog een tijd luisterend wakker. Met meer aandacht dan gewoonlijk kijkt ze naar buiten. Niets bijzonders te zien.

De volgende ochtend komt ze er achter wat die klap veroorzaakte, twee natuurstenen platen van de gevelbekleding zijn naar beneden gekomen. Het bestuur van de VvE gaat gelijk aan de slag. Ze regelen hekken om het gebouw en de ingang van het voormalig fraaie gebouw wordt voorzien van een overkapping met stalen beschermplaten - als een klankbord boven een klassieke preekstoel -  Gebleken is dat de platen met ondeugdelijke lijm zijn bevestigd. Er wordt nader onderzoek gedaan door TNO en inspecteurs van de aannemer.

Sophie is er beroerd van, het hele gebeuren heeft een flinke impact op haar. Aan haar goede vriendin Gijsje vertelt ze:

Ik denk aan wat had kunnen gebeuren. Dat iemand daar liep, en op dat moment die natuurstenen gevelplaat...
Moet ik niet doen natuurlijk, maar alles van Thomas komt weer terug. Zaterdag was ik bij een concert en keek ik eerst naar boven of ik niet onder een kroonluchter zat, ook wilde ik niet onder het balkon zitten. Dat ken ik helemaal niet van mezelf. Afgezien daarvan, ik heb de eigenaren bij elkaar geroepen. Iedereen spreekt me erover aan, zodra ik mijn neus buiten de deur laat zien. Telefoon, mail. Er is behoefte aan gezamenlijk overleg. Ik wil dit zo snel mogelijk hersteld hebben.

Dit worden legendarische woorden, want na het voorval begint het getouwtrek over de schuldvraag. De gemeente schuift het af op de architect, die het weer doorspeelt naar de aannemer, die op zijn beurt de lijmfabrikant aanwijst als veroorzaker van het leed. Het enige wat vaststaat is dat de resterende gevelplaten verwijderd moeten worden, maar dat kan niet onmiddellijk. Het gaat allemaal nog maanden duren.

De eigenaren zijn natuurlijk verontwaardigd en boos en tijdens het overleg ventileert iedereen heftig zijn mening. Besloten wordt dat de architect aansprakelijk is. Maar die wijst de aantijging af. En dan begint het eindeloze, oeverloze gezeur over wie uiteindelijk moet opdraaien voor de herstelkosten. Zoals eerder gebeurde, wijst ook nu iedereen naar elkaar. De zaak sleept zich voort, er verstrijkt één jaar, twee jaar enz. maar tot een oplossing komt het niet ondanks het vele werk en het enorme aantal uren dat het bestuur in de situatie steekt. Met name Sophie krijgt het flink te verduren.  Waarom gebeurt er niets? Waarom is het gebouw nog steeds niet hersteld? Zij is toch jursite, zij weet toch wel wat ze moet doen?  De mensen worden ongeduldig, willen hun mooie gebouw terug of willen weg. Maar in deze staat is dat laatste ondenkbaar. Het eens zo mooie Casa Regina is nu een regelrechte onverkoopbare nachtmerrie geworden...

We lezen dit verhaal vanuit het oogpunt van de vriendelijke, zachtaardige Sophie. Haar drijfveren en sterke wil om tot een goede oplossing te komen zijn aanvankelijk groot maar uiteindelijk slaat de moedeloosheid toe. Helemaal als ze beschuldigd wordt van het 'zich laten omkopen'.

Deze fraaie psychologische roman laat tevens zien dat aan iedereen twee kanten zit. Zolang alles goed gaat is iedereen vriendelijk maar als het eigenbelang in het geding komt, blijken alle partijen - zowel Sophie, de eigenaren als andere belanghebbenden - hun andere, minder prettige kanten te hebben, op een enkeling na.

Doorheen deze perikelen speelt ook het verhaal over Thomas, de broer van Sophie die op jonge leeftijd overleden is. De toen eveneens nog jonge Sophie had haar verdriet over dit verlies weggestopt. Maar het gebeurde met het gebouw heeft de verwerking rond zijn dood getriggerd en het rouwproces wordt op een mooie manier verwerkt in het verloop van de appartementgeschiedenis. Het afbrokkelen van het gebouw doet ook Sophie's eigen om haar heen gebouwde muur afbrokkelen en er toont zich een ontroerend kwetsbare maar ook sterke vrouw, wat in mooie zinnen wordt weergegeven.

Conclusie: Ria Borkent heeft met die boek een prima, stijlvol en goed geschreven verhaal neergezet. 

ISBN 9789023955283 | Paperback | 298 pagina's | Uitgeverij Mozaïek | april 2019

© Dettie, 30 april 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER