website Diane Broeckhoven

Niemand heeft het gedaan
Diane Broeckhoven

‘Weet je nog, mama?’ fluisterde ik in haar oorschelp, rood aangelopen als bij een kind dat vecht tegen de slaap. ‘Weet je nog? Wij tweetjes? Ik heb in mijn hele leven nooit beter en dieper geslapen dan samen met jou in het hoge bed. Onze twijfelaar.’

Als haar moeder in haar sterfbed ligt, neemt Bonnie een besluit: ze zal eindelijk het verhaal vertellen dat zij verdrongen had. Maar er is een ding dat zij zeker weet: Niemand heeft het gedaan. Niet zij.

Bonnie is de dochter van een tienermoeder. Geholpen door diens moeder en oma heeft Lena het vrij goed voor elkaar. Ze heeft een winkeltje in tweedehandsspullen en is een goede moeder voor Bonnie. Hun band is sterk, aangezien ze op elkaar aangewezen zijn.
Er is alleen die verschijning die ze zag: een meisje zo groot als haar hand, dat sprekend op haarzelf lijkt. Ze was bijna doorzichtig, en ze noemt zich Niemand.

Als Bonnie acht is verandert hun rustige leventje. Lena leert een man kennen en wordt verliefd. Dat is al niet leuk, maar wat het nog erger maakt is dat de man in kwestie in Bonnies ogen stokoud is en haar leraar! Bonnie wil die man niet in hun leven. Het gaat prima samen, die meneer Weetal, zoals ze hem noemt, heeft in hun huishoudinkje niets te zoeken. Bonnie begrijpt natuurlijk niet dat haar nog zo jonge moeder een eigen leven nodig heeft. Ze werkt de man aan alle kanten tegen, maar het helpt niet. Tot die ene dag… Maar niet zij heeft het gedaan. Het was Niemand.

Een kind dat een denkbeeldig vriendje heeft. Dat komt vaker voor. Maar eigenlijk is ze helemaal niet zo lief: ze vertelt vaak de waarheid, en dat zijn vaak dingen die Bonnie niet wil horen.

Hoe een kind kan reageren op een vreemde die ineens haar veilige wereldje binnendringt, dat vormt de kern van dit verhaal. Het dubbele: ze vindt meneer Weetal heel aardig als hij op school zijn lessen geeft, maar bij haar thuis hoort hij niet, dat vindt ze verschrikkelijk.
De oplossing zie je aankomen, maar dat maakt het niet minder indringend.

Diane Broeckhoven (Antwerpen) schrijft boeken en is freelancejournaliste. Meer dan 20 jeugdboeken staan op haar naam, maar ook haar romans voor volwassenen zijn niet te versmaden. In 1998 schreef ze haar eerste: De buitenkant van Meneer Jules.

ISBN 9789460015854 | Hardcover | 135 pagina's | Uitgeverij Vrijdag | september 2017

© Marjo, 23 april 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De buitenkant van meneer Jules

Een dun boekje dat ook maar een korte periode beschrijft in het leven van Alice.
Ze is gewend aan een routine: als ze 's morgens wakker wordt is haar man Jules al bezig om de ontbijtboel klaar te zetten en koffie te verzorgen voor een gezamenlijk ontbijt.
Iedere morgen om acht uur, iedere dag hetzelfde. Zijn enige aandeel in het huishouden. Alice blijft dan nog even liggen, maar komt tenslotte op de heerlijke geuren van verse koffie af...
Ook deze morgen ruikt ze die voorbode van een lekker ontbijt, en ze stapt uit bed, de woonkamer in. Maar daar staat haar geen ongeduldige man te wachten... Jules zit op de bank en reageert niet op wat ze zegt... hij is dood.
Alice gaat naast hem zitten... wat moet ze nu doen. Hun zoon bellen... maar die is vast net naar zijn werk en ze wil het hem zelf zeggen, niet via zijn vrouw.
En ze doet niets... als de buurvrouw vraagt of het dagelijkse bezoek van haar zoon voor het potje schaak met Jules vervroegd kan worden, doet ze dat maar.
Die jongen is autistisch, en reageert heel anders dan Alice zou verwachten...
"meneer Jules is weg, dit is alleen de buitenkant van meneer Jules..."

Het boek is een beschrijving van hoe je om gaat met een plotseling verlies, de eenzaamheid aan de ene kant, en de vrijheid aan de andere kant. Jules zou het nooit goed gevonden hebben als Alice zoals ze dat nu doet, een ochtendjas aandoet over haar nachthemd en zo beneden in de hal van het flatgebouw de krant gaat halen.
Alles kan ze voortaan op haar eigen manier doen, maar ze moet het wel alleen doen... ze weet dat het zwaar zal zijn. Op deze eerste dag heeft ze nog steun aan David.
Het joch David is zo eenvoudig en duidelijk in zijn reacties dat het Alice erg helpt om te verwerken. De keuze van Broeckhoven om hem autistisch te laten zijn, is dus niet zo vreemd.
Het boek eindigt 24 uur later, als ze weer de koffie ruikt.

Hardcover | 78 Pagina's | House of Books B.V. ISBN10: 9044314165 | ISBN13: 9789044314168

© Marjo, juni 2007

Reageren? Klik hier!

Reiskoorts,
een verhaal voor onderweg

Achterflap: Alice wil op reis, haar herinneringen achterna, weg uit de gevangenis die haar huis is geworden. Maar ze is oud en uitgeblust na de dood van haar man en haar uitstapjes in de wereld liggen steeds dichter bij huis. Soms komt ze dagenlang de deur niet uit en reist ze alleen nog in haar gedachten.

Enkele jaren na De buitenkant van Meneer Jules schreef Diane van Broeckhoven een vervolg met de titel: Reiskoorts, een verhaal voor onderweg. Alice is alleen en droomt steeds vaker over vroeger. Over Parijs bijvoorbeeld, waar ze tijdens haar huwelijksreis met Jules was. En hoewel ze gezworen heeft nooit meer zonder Jules op reis te gaan, trekt ze op een dag in april de stoute schoenen aan en bestelt een retour met de Thalys naar Parijs, vast van plan het pension op te zoeken waar ze verbleven. Maar eenmaal in Parijs zinkt haar de moed in de schoenen en brengt ze de rest van de dag door in een cafeetje dicht bij het Gard-du-Nord.

Haar volgende uitstap is dichter bij huis: op aandringen van haar zus (ook weduwe) gaat ze in september een weekje mee naar Oostende. Maar het klikt niet tussen de zusters, ze zijn elkaar ontgroeid. Als haar zus alleen er op uittrekt voor een wandelingetje pakt ze haar koffer en schrijft een excuusbriefje. “Bedankt voor alles, ik zal het nooit vergeten. Maar ik wil naar huis. Samen zijn met iemand, zelfs mijn eigen zuster, maakt me heel alleen.”

Het hoofdstuk Antwerpen (maart) speelt zich af in de omgeving van haar woning. Ze trekt een poosje op met een andere alleenstaande vrouw, die kort daarvoor haar zeer bejaarde moeder verloor. Met de auto doen ze samen boodschappen en bezoeken ze samen de begraafplaats. Maar al snel ontstaat er wrevel: “De twee vrouwen waren te oud en te star geworden voor nieuwe vriendschappen. Ze verstikten elkaar in de plots opflakkerende verbondenheid en overtroefden elkaar met hun gemis.” Daarbij was de een gevormd door de taaie weerstand die ze moest bieden tegen een veeleisende moeder en de ander door de aanpassing aan de wensen van haar Jules. Als ze door de onenigheid niet meer met de auto mee mag, verlaat ze stoer haar huis om aan haar ex-vriendin te tonen, dat ze het ook met de tram wel redt. Maar tijdens de reis beseft ze hoe oud en stram ze is: ze stapt niet eens meer uit en maakt een rondje tot ze weer bij haar halte is, dromend van de tijd, dat ze nog kwiek het balkon op en af sprong. Haar vriendin Yvonne is bij voorbaat kansloos als ze probeert Alice over te halen om in mei mee te gaan naar Benidorm. En in het laatste hoofdstuk Wonderland (december) beginnen droom en werkelijkheid door elkaar te lopen en wordt duidelijk dat Alice naar haar laatste reis verlangt.

Uiteraard is dit alles niet zo nuchter beschreven als hierboven. De sfeertekening is pakkend, je ziet het stuntelende, eenzame mensje voor je. Je voelt haar wanhoop en eenzaamheid. Met weinig woorden, in perfect Nederlands, schildert Diane Broeckhoven situaties en gevoelens, zonder ze ook maar een moment dramatisch te maken. Zo Nederlands, dat ik even verbaasd was, dat Alice niet vanuit Amsterdam met de Thalys vertrok…. Een ontroerend boekje, dat ook heel goed gelezen kan worden zonder De buitenkant van Meneer Jules te kennen. Een aanrader.

Antwerpen, House of Books, 2006. Paperback, 73 p., isbn 90-443-1500-5.

© Librije, december 2007

Lees de reacties op het forum, klik HIER