Het geluk

Achterflap:
Nonnita Serrallac, circusartieste van oorsprong, is na vele omzwervingen terechtgekomen bij een van de vele variététheaters aan de Paralelo in Barcelona. Ze woont in een afbraakpand en praat met de doden: mensen uit de buurt, haar ouders. En ze heeft de zorg voor Thomás, die een hersenbeschadiging heeft opgelopen. Als Nonnita zwanger raakt van een collega, die direct daarop de benen neemt, vat ze het plan op om Demi Gambús te ontvoeren, de rijke zoon van ‘godmother’ Miguela, die met straffe hand een misdaadsyndicaat leidt. Op die manier hoopt ze haar kind een betere toekomst te geven dan ze zelf heeft gehad. Maar haar plan loopt drastisch uit de hand…

Mijn mening:
Vanaf het eerste moment was ik verliefd op de kaft! Al zou het verhaal niets zijn (het zoveelste boek over oud Barcelona, kon dat nog goed zijn?) van de foto op de kaft werd ik al gelukkig.
De mooie danshouding, het plezier op het gezicht van het meisje en vooral de ondeugende ogen en vage glimlach van de man...
Maar het verhaal valt niet tegen. Prachtig verteld. Nonnita praat met doden uit haar buurt, het wordt door het verhaal heen verteld, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Ze vertelt de dingen, die de doden tijdens hun leven hadden meegemaakt, of hoe ze aan hun einde zijn gekomen, en wat ze nog steeds dwarszit zelfs al zijn ze dood.

Het is me opgevallen, dat Spaanstalige auteurs, of dat nou Spanjaarden zijn of Argentijnen, lugubere dingen beschrijven als gewone alledaagse zaken. Ze bedoelen het niet shockerend, zoals wanneer een Amerikaan hetzelfde zou vertellen. Een voorbeeld is hoe Thomás Capdebrau, de gestoorde, aan zijn papegaai was gekomen;

‘Thomás had Trinitat helemaal in zijn eentje achter in zijn kooi gevonden, toen hij net uit het ei was gekropen. Er zaten nog restjes eierschaal op zijn kop. Een paar uur later ontdekte hij dat de aap veren van allerlei kleur door zijn kooi liet vliegen. Hij begreep, dat het buikspreeknummer met de papegaaien voorgoed verleden tijd was en dat het kuiken net wees was geworden.’

Thomás slaapt met open ogen, waardoor hij anderen die dat zien de stuipen op het lijf jaagt. Van die kleine gekke dingen.

Ik dacht, dat ik weer de laatste was die dit boek ging lezen, want het aantal wachtenden op de boekenplank is nog steeds lang. Maar ik zie dit boek helemaal niet terug op de leestafel.
Hiermee wil ik dit boek dan onder de aandacht brengen, dit boek mag je niet missen!!

Hardcover | Signatuur Verschenen: juli 2007 ISBN10: 9056722506 | ISBN13: 9789056722500
Oorspronkelijke titel: La felicitat Oorspronkelijk jaar van uitgave: 2001 Vertaald uit het Catalaans naar het Nederlands door: Pieter Lamberts, Joan Garrit

© Tresoula, april 2008