De klas
François Bégaudeau

‘Ik had het groepsuur ingeleid met de vraag of ze hun grieven wilden uiten, vervolgens uitgelegd wat grieven betekende, vervolgens gezegd dat ze ook het recht hadden hun vertegenwoordigers te vragen om hun globale instemming te laten blijken tijdens de rapportvergadering, vervolgens globaal uitgelegd door het tegenover lokaal te zetten, vervolgens als in een onderonsje met mezelf mijn duidelijke voorkeur voor het tweede te kennen gegeven. Toen, niet meer wetend wat te zeggen, op het belachelijke grote horloge van Huang gekeken en met een enorme opluchting gezien dat Jiajia met olympische krachtsinspanning haar vinger opstak.
- Ja Jiajia?
- Bent u praten klaar?
Het werd gezegd met allerlei gebaren, waarmee ze zich probeerde op te werken naar haar niet-moedertaal.
- Vraag je of ik nog iets te zeggen heb?
- Precies, ja, precies.

Dit is de stijl waarop het hele boek geschreven wordt, indringend en natuurgetrouw. Het boek dat gaat over een middelbare school in een oostelijke buitenwijk van Parijs. De leraar is de ik-figuur, en de schrijver doet voorkomen alsof hij dat zelf is. Nu heeft François Bégaudeau zelf wel les gegeven op dat niveau, dus hij weet waar hij het over heeft. Een klas vol kinderen die allerlei achtergronden hebben, soms zelfs nog niet lang in Frankrijk zijn, soms wel daar geboren maar met ouders die nauwelijks de taal beheersen.

Het verhaal: François is een jonge leraar Frans. Zijn goed bedoelde lessen over de taal lopen vaak uit op discussies, en ook ruzies, die hij dan weer in goede banen moet zien te leiden. Er zijn stukjes vanuit meerdere klasniveaus maar vooral van de klas waarvan hij klassenleraar is.
Tussen de verhalen over en met leerlingen staan ook stukjes over hoe het er in de lerarenkamer aan toe gaat, en dat getuigt ook niet bepaald van hoog niveau. De docenten zijn nauwelijks gemotiveerd, zuchten en steunen over het gebrek aan interesse en vooral het gedrag van hun leerlingen. Dico is een verhaal op zich!

‘Het duurde een tijdje voordat Dico achter de anderen de trap op liep.
- Meneer, kan ik nog van klas veranderen?
- Het is eerder de klas die van Dico wil veranderen.
- Kunnen leerlingen van klassenleraar veranderen dan?
- Schiet op.
Het grootste deel van de troep stond voor het natuurkundelokaal te wachten. Frida vertelde druppelsgewijs een verhaal, dat ingedronken werd door een halve kring meisjes.
- Dus ik zeg tegen hem ik ben je hoer niet en dus hij zegt…
- Vooruit, naar binnen.
Ik had slecht geslapen. Mohammed gaf Kevin een duw, die ostentatief uit zijn evenwicht raakte en tegen de eerste tafel links aanbotste toen hij naar binnen ging.
- Meneer, hebt u gezien hoe hij me duwde?
- Maakt me niks uit.
Dianka haalde me in bij de tafel.
- Meneer, ik heb het boek niet kunnen vinden.
- Welk boek?
- Wat u zei dat we moesten kopen, met die muizen.’

Je ziet het allemaal voor je, dat is zeker de kracht van dit boek. Jammer dat ik de film niet gezien heb! In 2008 is namelijk de verfilming Entre les murs in de bioscopen gemaakt. De schrijver speelde de hoofdrol in de verfilming van zijn eigen boek. De film werd bekroond met een Gouden Palm op het filmfestival van Cannes.

ISBN 9789022334171 | 256 pagina's | Uitgeverij Manteau| augustus 2017
Vertaald uit het Frans door Liesbeth van Nes

© Marjo, 17 februari 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER