Een verhaal uit de stad Damsko

Tja, wat moet ik hier nou mee? Het boek gaat over een Marokkaanse jongen die langzaam afglijdt naar volledige ontsporing.
Ik had verwacht iets te lezen over hoe dat komt. Maar daar ben ik niet achter gekomen.
Kader is zeventien, en zit in vier Havo. Ik heb het idee dat het goed met hem ging op school tot dit verhaal begon. Om de een of andere reden is hij gaan spijbelen, en gooit er met de pet naar. Hij ligt in bed of sjokt wat door de stad met vrienden, die op geen enkele manier vrienden zijn. Het zijn ook allochtone jongeren, meer hebben ze niet gemeen. In de gesprekken doet Kader nauwelijks mee, en hij krijgt er dan ook gauw genoeg van als ze het maar over drugs, drank en vrouwen blijven hebben.
Als hij de Colombiaan Ricky ontmoet gaat hij met hem optrekken, maar als dat dan wel vriendschap is, ken ik de betekenis van het woord niet. Kader is een meeloper, Laat zich leven. Hij slikt kalmerende tabletten. Niet duidelijk is hoe hij daaraan komt. Hij heeft nog een baantje, vakken vullen. Maar ook dat duurt niet lang meer.
Als de bedrijfsleider hem waarschuwt dat hij niet mag roken, zegt Kader eerst ja en amen, om de man dan achter zijn rug uit te schelden. Die hoort het en het gekrakeel eindigt met ontslag. Net als de bedrijfsleider heeft ook zijn mentrix op school het eerst nog goed met hem voor. Ze probeert te helpen, tot hem door te dringen, maar hij geeft geen sjoege. Zelfs zijn vriendin, die wel hard werkt op school, kan hem niet meer bereiken. En zo zien we hem langzaam aan steeds meer afzakken.

Hassan Bahara laat doorschemeren dat de reden van zijn gedrag ligt in het feit dat een populaire zanger op raadselachtige manier de dood heeft gevonden. Dat kan er bij mij niet in.
De thuissituatie dan? De vader weet niet eens op welke school hij zit, zijn moeder ligt alleen maar op bed en huilt, zijn oudere broer behandelt hem minachtend en zelfs zijn zus die nog wel ok leek, verraadt hem door in het geheim een vriend te hebben. Dat lijkt aannemelijker, maar Bahara maakt het niet inzichtelijk. Hij geeft de feiten weer zonder er verband tussen te leggen. Dat maakt het een moeilijk boek voor mij. Niet de straattaal, of het feit dat het veelvuldig over drank, drugs en de minderwaardigheid van vrouwen gaat, maar het losse verband, het afwezige verband eigenlijk. De conclusie is dat de schrijver net als zijn hoofdpersoon zich niet kan uitdrukken.

Hardcover | 239 Pagina's | Uitgeverij Van Gennep ISBN10: 9055156930 | ISBN13: 9789055156931
met woordenlijst vanwege de straattaal (overbodig volgens mij)

© Marjo, maart 2008

Lees de reacties op het Leestafelforum en/of reageer, klik HIER