http://www.markboode.nl

Vogelkinderen
Mark Boode

Dayo en Aqila wonen in de stad (opgericht in 2106) van het gelijknamige kustgewest Amalur, het is het grootste gewest van alle gewesten en heeft een voorbeeldfunctie. De moeder van Aqila is Kuna Nyima, de hoogste bestuurder van Amalur. De 'ministeries' worden Ateliers genoemd. Wie haar vader is weet Aqila niet en dat vindt ze vreselijk.

Dayo en Aqila zijn stapelgek op elkaar maar een relatie is onmogelijk.  Dayo is namelijk een oudmens en Aqila een vogelkind. Na de Grote Crisis hebben de vreedzame vogelkinderen de leiding. Het land is nu van iedereen, niemand is minder dan de ander. Alles en iedereen wordt gerespecteerd en er is grote zorg voor de natuur. Maar... oudmensen mogen niet meer in het bestuur en ze mogen ook geen relatie aangaan met de vreedzame vogelkinderen.


Nulan de beste vriend van Dayo, zegt dat vogelmeisjes de mensjongens als speeltjes zien. Nulan is heel anders dan de zachtaardige en goudeerlijke Dayo, Nulan is charmant, maar speelt een spelletje met de vogelmeisjes, die als een blok voor de charmante Nulan vallen. Nulan is populair maar ook opstandig. Hij trekt de aandacht, hij heeft charisma én Nulan wil dat er dingen veranderen in het land...

'Over tien jaar ben ik bestuurder' [...]
'Vogelkinderen zeggen dat elk levend wezen gelijk is, maar in werkelijkheid hebben we niets te vertellen. Zijn (Nulan) stem klinkt fel. 'Maar ik laat me niet zomaar wegzetten.' [...]
'Alle levende wezens zijn gelijkwaardig,' zegt Nulan opeens. 'Wij hebben dezelfde rechten. En als ik die moet afdwingen, dan doe ik dat.' 

Natuurlijk heeft Nulan een punt, maar de manier waarop Nulan praat, handelt en zijn doel wil bereiken, staat Dayo tegen. Bovendien weet hij dat Aqila's moeder wil dat de menselijke wildbeheerders ook tot het bestuur toegelaten worden.  Maar niet alle kuna's zijn het er mee eens. Mensen kappen bomen, maken oorlog...

En dan... komt het bericht dat Aqila's moeder ontvoerd is! Vogelkinderen geven mensen de schuld en omgekeerd. De verwarring is groot. Nulan ziet dit als een kans om in opstand te komen. Hij houdt een heel betoog: 

'Wij zijn het, die hun regels gehoorzamen, wij zijn het die hun scholen bezoeken [...] wij zijn het die ons bestuur aan de vogelkinderen toevertrouwen [...] dus zijn wij het, die alles kunnen veranderen.'

Nulan schreeuwt de laatste woorden bijna, zo fanatiek is hij, en veel jongens en meisjes én vogelkinderen zijn het met hem eens.

Nulan wil dat zijn vriend Dayo ook meedoet, maar deze kiest voor Aqila, hij wil haar helpen haar moeder terug te vinden zodat ze haar kunnen waarschuwen voor Nulan en zijn volgelingen. En zo komt het dat Dayo en Aqila in Dayo's bootje stappen en de zoektocht beginnen. Ze moeten de groep van Nulan voor blijven. De hele natuur en alle dieren werken mee aan de zoektocht, bomen denkpraten met de twee, reigers geven aanwijzingen, grote groepen dieren, van mieren tot paarden, beren en wolven helpen de twee jonge wezens om hun doel te bereiken. Maar of het ze lukt? Er is namelijk aan de kant van het bestuur ook een afgunstige kuna die eveneens de macht wil grijpen.
Het wordt een heel spannende tocht, waarin Dayo en Aqina alles op alles moeten zetten om hun doel te bereiken.

Ondertussen worstelen de twee ook nog met hun gevoelens voor elkaar. Per hoofdstuk zijn ze afwisselend aan het woord en vooral de bedachtzame Dayo blijkt een diepe en wijze denker, die zijn gedachtes ook nog eens duidelijk en mooi kan verwoorden aan de dieren, de planten én Aqila!
De veel hardere Nulan vormt een grote dreiging voor de twee, hij heeft de oorlog uitgeroepen, een oorlog waar Dayo niet aan wil. 'Het is pas oorlog als wij er een oorlog van maken!' is zijn weerwoord.' Nulan wil liever geen slachtoffers maken, maar als het wel gebeurt dan is het een feit, dan is het nu eenmaal iets wat erbij hoort...

Het hele verhaal draait in feite om 'de waarheid' Wat is de waarheid, wie spreekt de waarheid? Is het Nulan? Ziet hij het goed? En de geweldloze Dayo? Kan zij zich aan zijn principes houden als er gevaar en onrecht dreigt? En de nimmer liegende Kuna's en vogelkinderen? Is wat zij zeggen écht altijd waar? Naast de zoektocht naar Kuna Nyima is er ook de zoektocht naar de waarheid... hoe zal dat uitpakken? Spreekt iedereen de waarheid of niemand? Of is er nog een tussenweg? Of is het zoals Dayo zegt...

'Als ieder zijn eigen waarheid heeft, moet je wel aan alles twijfelen.'

Kortom, hoe kun dan je oordelen, wie is er dan schuldig aan wat?

Het is een prachtig, licht filosofisch, meeslepend en fantasievol verhaal geworden dat tot nadenken stemt.
Mooie bijkomstigheid is dat voorin het boek een kaart van Amalur getoond wordt, zodat je de tocht van Nulan én Aqila en Dayo kunt volgen.
Doorheen het boek staan een enkele keer bij de tekst kleine afbeeldingen van kleine dieren. De lay-out van de tekst is regelmatig afwisselend qua stijl, druk en afmeting wat een bijzonder effect geeft en dingen vooral benadrukt.

Achterin is een 'Only Planet' reisgids opgenomen, waarin we kunnen lezen over de bijzonderheden van het gewest; de gebouwen, het bestuur met de Ateliers, de geschiedenis van Amalur, de taal, de medische zorg, de economie, flora en fauna, restaurants enz.

Eveneens achterin staan de inspiratiebronnen voor dit boek vermeld. De schrijver liet zich ondermeer inspireren door werken van Mahatma Gandhi, Zuang Zi, Plato, Thea Beckman, James Cameron, Tolkien, Tolstoj en vele anderen.

Zie ook de website https://vogelkinderen.nl

ISBN 9789082418910 | Paperback met flappen | 280 pagina's | Uitg. Mark Boode/Vogelkinderen | maart 2019

© Dettie, 19 maart 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER