Slagveld
Het bijna ware verhaal van een ex-pester
50 Cent & Laura Moser

'Ik ben de eerste om toe te geven dat ik niet altijd het goede voorbeeld heb gegeven. Ik heb de wet overtreden. Ik heb geweld gebruikt. Ik heb ook gepest. Ik weet hoe iemand zo wordt. Daarom wil ik dit verhaal vertellen: om een jongen te laten zien die een pestkop is geworden - hoe dat zo gekomen is en of hij het achter zich kan laten.'
Curtis '50 Cent' Jackson III

De dertienjarige Burton zit in de problemen. Hij heeft op school Maurice, een leeftijdsgenootje, aangevallen en de jongen flink toegetakeld. Nu moet hij naar Liz, een sociaal werker. Burton vindt haar maar een belachelijk mens. Bovendien heeft hij totaal geen spijt van zijn daad. Het voelde eigenlijk wel lekker.

Iedereen noemt Burton bij zijn bijnaam Dikzak. Burton wil dat zelf ook zo meent hij. Zelfs Liz mag hem niet bij zijn echte naam noemen. Burtons ouders zijn gescheiden en hij woont bij zijn moeder. Hij baalt ervan dat ze verhuisd zijn en dat hij naar een andere school moest. Bovendien is zijn moeder altijd maar aan het werk en ze volgt ook nog een opleiding. Soms wordt hij opgevangen door een goede vriendin van zijn moeder maar hij kan haar niet uitstaan. Hij gedraagt zich dan ook nooit vriendelijk tegen haar en is zelfs ronduit onbeschoft.

Tijdens de gesprekken met Liz weigert Burton te vertellen waarom hij Maurice tot moes heeft geslagen. Toch geeft hij meer bloot van zichzelf dan hij zou willen. Hoe doet Liz dat toch? Op school wordt hij door een aantal stoere jongens benaderd die hem proberen voor hun karretje te spannen. Eigenlijk willen ze hem hun vuile zaakjes op laten knappen maar dat heeft Burton nog niet door. Hij geniet van alle aandacht. Anderen zijn na het incident met Maurice juist bang voor hem en hij bespeurt angst in hun ogen. Dat geeft hem een machtig gevoel waardoor hij zich steeds naarder gaat gedragen. Uiteindelijk gaat het helemaal verkeerd en zit Burton dieper in de nesten dan ooit.

Burton gaat graag naar zijn vader die in Harlem woont en zijn klasgenoten uit de buitenwijken zijn jaloers als hij weer eens naar de stad vertrekt. Burton kijkt enorm tegen zijn vader op. Hij ontkent voor zichzelf dat zijn vader een nietsnut is. Het komt regelmatig voor dat Burton in zijn eentje in de woonkamer zit terwijl vader zich met een van zijn vele vriendinnetjes in de slaapkamer vermaakt. Maar dat vindt Burton helemaal niet erg houdt hij zichzelf voor. Ze gaan immers ook vaak naar de bioscoop. Dat klinkt gezellig maar Burton moet altijd alleen naar de film kijken want zijn vader valt onmiddellijk in slaap. Ook maakt hij vaak rotopmerkingen over de zwaarlijvigheid van zijn zoon. Burton lacht erom, doet net alsof hij het niet erg vindt maar het is natuurlijk vreselijk.

Het is steeds minder vervelend voor Burton om Liz te bezoeken. Hij begint het prettig te vinden om met haar te praten maar dat geeft hij absoluut niet toe. Burton heeft Maurice niet zomaar geslagen. Er zit hem iets enorm dwars maar hij is vastbesloten om daar zijn mond over te houden.

Dit boek gaat over pesten en dan met name over hoe het komt dat iemand een pestkop wordt. In het begin van het boek komt Burton heel onsympathiek en naar over. Zijn taalgebruik is grof en snijdend. Omdat hij pas dertien is en boos over de scheiding ziet hij niet dat zijn vader hem verkeerd behandelt en zijn moeder er alles aan doet om hem een betere toekomst te bieden. Hij ziet het precies andersom: Zijn vader is super en zijn moeder heeft nooit tijd voor hem. Burton is kwetsbaar. De scheiding, de verhuizing en de overstap naar een nieuwe school zijn hem niet in de koude kleren gaan zitten.

Maurice was Burtons beste vriend. De reden dat Burton hem in elkaar heeft geslagen ga ik niet verklappen want daar draait het hele boek om. Het verklaart waarom Burton zo’n naarling is geworden. De grens tussen gepest worden en pesten is heel dun. Het overlapt elkaar. De bijnaam “Dikzak” waar Burton zo prat op gaat is natuurlijk helemaal niet iets om trots op te zijn. Het is een bijnaam gegeven uit pesterij. Door zelf te gaan pesten zijn de rollen omgedraaid.

De boodschap van het boek is dat een pestkop zijn leven kan beteren. Wie zijn eigen gedrag onder ogen ziet en zijn fouten kan erkennen kan ervoor kiezen een andere weg in te slaan. Aanvankelijk vond ik het boek niet prettig om te lezen omdat Burton zo naar en grof deed maar uiteindelijk begreep ik hem en kreeg ik zelfs medelijden. Ik hoop dat de jeugd de diepere betekenis van dit boek kan doorgronden want het is mooi uitgedragen.

ISBN 9789049925727 | hardcover | 288 pagina’s| Pimento | mei 2012
Vertaald door Jasper Mutsaers Vanaf 13 jaar

© Annemarie, 5 juni 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER