http://www.annavanpraag.nl

Het heksenhotel
Anna van Praag

De twaalfjarige Laura zit in een moeilijke periode. Omdat ze de basisschool vaarwel heeft gezegd, volgt nu de middelbare school. Maar het wordt niet de school van haar eigen keuze, maar die van haar moeder. En dan vertellen haar ouders ook nog dat ze uit elkaar gaan! Cynisch denkt Laura dat het toch weinig verschil zal maken, ze zien hun moeder die een bekende en dus drukke hartchirurg is toch nauwelijks. De ene au pair na de andere woont in hun huis.

En dan ineens, van de ene dag op de andere lijkt het wel, zit Laura met haar vijfjarige zusje Elvie en hun vader in Ierland! Zoals dat vaker het geval is bij haar vader, pakten ze hals over kop hun koffers.
Maar, wordt dit wel een gewone vakantie?
Ze logeren in een hotel – Het Coven Hotel. Als ze de weg gaan vragen in een oude kroeg, die Annie’s Place heet, maakt Laura een praatje met de eigenaresse:

‘Ze knikte en wees naar mij. ‘Laura,’ zei ze met haar kraakstem. Dat had ze papa natuurlijk horen zeggen, maar een beetje griezelig was het wel. Ze bleef me aanstaren en ik staarde terug. Totdat ik echt misselijk werd van die kleine rooddoorlopen oogjes en ik mijn telefoon pakte.‘No,’ zei Annie. Ik keek op, ze maakte een gebaar dat ook ‘keel doorsnijden’ kon betekenen. Bedoelde ze ze nou echt dat er geen bereik was?
Toen papa terugkwam zei ik het meteen. ‘Nu zijn we echt verloren, er is hier geen netwerk.’
Papa schoof naast me aan de bar. ‘Dan zijn we er vast bijna.’
Hij glimlachte charmant naar Annie. ‘Het Coven hotel?’
Alsof hij haar een klap had gegeven. Annie deinsde achteruit en daarna schoot ze naar voren. Ik voelde Elvie schokken.
‘Cursed.’ hijgde Annie.

Als Annie vervolgens een verhaal vertelt over heksen, en offers, krijgt Laura ineens zin om verder te gaan. Cool! Heksen?!
Het is nog waar ook: de eigenaresse van het hotel, Dana, noemt zich opperpriesteres, en er worden allerlei bijzondere feesten, gehouden, midden in de nacht bijvoorbeeld. Heksenkringen, rituelen, wicca, kruidendrankjes, Laura vindt het eigenlijk allemaal wel leuk. Als dus haar moeder belt, en haar er aan herinnert dat ze nog spullen moeten kopen voor de nieuwe school, en dat ze dus echt naar huis moeten komen, baalt ze stevig.
En toch: is het allemaal wel zo pluis als het er uit ziet? Heeft Annie misschien gelijk, en is Dana gevaarlijk? Het lijkt wel of ze gedachten kan lezen, niet normaal toch?
Is het wel zo’n verstandig besluit van haar vader om in Ierland te blijven?

Een spannend verhaal met een dosis romantiek, want Laura wordt ook verliefd. Als een rechtgeaarde tiener houdt ze een dagboek bij, de notities vinden we tussen het verhaal door. Vanzelfsprekend gaat het vooral over hekserij, met voor- en tegenstanders. Er blijft weinig ruimte voor iets anders. Kijkt er wel iemand om naar Elvie? Eigenlijk kijkt er ook niemand om naar Laura, en al is ze dat haar leven lang wel gewend, zo hoort het natuurlijk niet. De gebeurtenissen vormen haar, zodat het verhaal naast een toch wel griezelig heksenverhaal ook een coming of ageverhaal is.

Het heksenhotel is een heruitgave, opgefrist door de schrijfster. Het verscheen oorspronkelijk in 2009 en blijkt al jaren op de leeslijst van de (oude) Canon van de Nederlandse Geschiedenis te staan. Beetje vreemd, het verhaal speelt zich af in Ierland!

Anna van Praag (1967, Amsterdam) studeerde Spaans en werkte bij diverse theatergezelschappen en filmfestivals. Voor ‘Het verhalenkasteel’ gaf ze jarenlang trainingen aan leerkrachten over voorlezen.

ISBN 9789047713661 | Hardcover | 164 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | juni 2021
Leeftijd vanaf 13 jaar

© Marjo, 19 juli  2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Noorderlicht
Anna van Praag

De veertienjarige Ive gaat met haar vader naar een Waddeneiland, haar moeder heeft andere bezigheden en zal later komen. Andere bezigheden, Ive is niet gek, ze heeft de sfeer thuis heus wel voelen verkoelen. Haar moeder is niet tevreden met het leven zoals ze dat nu leidt.

Ive zelf wordt ouder natuurlijk, de tijd dat ze zelfstandig zal zijn komt snel dichterbij. Maar het is vooral het feit dat haar moeder zich nutteloos voelt. Ze is wel vrijwilliger in een asiel, maar dat is niet genoeg. En haar vader, die druk is met zijn werk en steeds meer tijd doorbrengt op zijn laptop, begrijpt het niet. Of luistert niet.

Ive heeft maar al te goed door dat deze vakantie belangrijk is: ze gaan namelijk terug naar de plek waar haar ouders elkaar ontmoet hebben, waar hun romance is gegroeid. En zij weet ook dat haar moeder druk gemaild heeft met een vroegere vriendin, Clara, die een manege heeft op het eiland. Ive heeft eigenlijk helemaal geen zin in deze vakantie. Al die problemen!

En dan begint alles ook nog met een ongeluk. Een botsing met een vrachtwagen heeft als gevolg dat Ive, die niet in de riemen zit, een flinke klap krijgt. De ruit is versplinterd, haar haar zit vol splintertjes. En niet alleen haar haar, zal ze ontdekken. In het ziekenhuis wordt een lichte hersenschudding vastgesteld, maar ze kan gewoon met haar vader naar het huisje dat hij gehuurd heeft.

Als Ive zou toegeven dat ze veel last heeft van hoofdpijn, zou ze zeker niet mogen doen wat ze wil doen. Want ze ontmoet een meisje van haar leeftijd, een vrijgevochten type, Evi. Zij zit in de jeugdherberg, vertelt ze, en is alleen op het eiland, zonder ouders. Evi daagt haar uit: voor iedere dag een nieuwe uitdaging. Dus Ive gaat echt niet op bed liggen, en naar huis wil ze nu ook niet meer.
Ze wil over het strand rennen, in galop met een paard een wedstrijd houden met Evi, wadlopen, de zeehonden zien. En dan heeft ze ook nog een opdracht van school: ze moet een filmpje maken van en over een held, en dat is haar vader.

Natuurlijk moet ze ook mee met haar ouders – haar moeder is gearriveerd – naar Clara, de vrouw van de manege, en daar ziet ze hoe gelukkig haar moeder is als ze daar met paarden en gehandicapte kinderen bezig is. Maar zal haar vader dat ook zien?
En dan blijkt ze toch meer overgehouden te hebben aan het ongeluk als op het eerste gezicht leek…

Het Noorderlicht, dat was een droom. Ooit zouden ze met z’n drieën naar Lapland gaan om het Noorderlicht te bekijken. Niet alleen lijkt dat in duigen te vallen omdat het niet goed gaat tussen haar ouders, haar vader zegt ook dat ze het op het eiland misschien wel kunnen zien.
Het is niet hetzelfde, vindt Evi. Maar ja, ze zal het moeten accepteren.

Een jeugdroman over opgroeien. Ive heeft ontdekt dat ze niet langer voor de volle 100% kan rekenen op haar ouders, misschien wat vroeger dan in een gelukkiger situatie het geval zou zijn. Ze vormen niet langer een drie-eenheid, dus moet ze haar eigen keuzes maken. Dat meisje, Evi,  dat ineens opgedoken is, en die visser, Stanley, vormen onderdeel van dit proces.

Zij zijn ook het enigszins magische tintje dat het verhaal heeft, en waar we als lezer geen uitsluitsel over krijgen. Niet dat niets uitmaakt, de thematiek is duidelijk.
Anna van Praag vertelt een goed verhaal, zonder het er dik boven op te leggen zullen de jongeren die dit lezen aan kunnen voelen wat er met Ive aan de hand is. Psychologisch gezien dus. En je zou het bijna vergeten, maar er nog een thema: het klimaat, de opwarming van de aarde, het uitsterven van dieren.

Anna van Praag is een Nederlandse kinder- en jeugdboekenschrijfster. Ze studeerde Spaans in Amsterdam en werkte bij diverse theatergezelschappen en filmfestivals. Voor "Het verhalenkasteel" gaf ze jarenlang trainingen aan leerkrachten over voorlezen en verbeeldingskracht.

ISBN 9789047712534 | Hardcover | 216 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | maart 2021
Leeftijd vanaf 13 jaar

© Marjo, 25 maart 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Kom hier Rosa
Anna van Praag

Kom hier, Rosa,
Je bent mijn zusje, je bent mijn zusje
Kom hier Rosa
Je bent mijn zusje, ja, ja

Sita en Lot, beiden veertien, zijn al vanaf hun jeugd bevriend. Ze zijn met hun ouders meegegaan naar Spanje, waar de vader van Lot een restaurant heeft, en de ouders van Sita een yogaboerderij leiden. Ze hebben zo’n speciale vriendschap, dat kan nooit kapot. Denken ze. Maar natuurlijk gebeurt er dan toch iets wat het uit elkaar drijft.

Lot, de ik-verteller, is een nogal naïef, dromerig meisje. Het liefst speelt ze romantische filmscènes na met Sita. Als de puberteit hen beiden besluipt, heeft Sita duidelijk het eerst meer vrouwelijke trekjes. Lichamelijk, maar ook in haar doen en laten. Jongens beginnen haar te interesseren, en Lot begrijpt dat niet. Waar is haar vriendin gebleven? Waarom vraagt Sita om ruimte, om privacy?

Maar er komt nog iets veel ergers op haar af, dan een vriendin die zich anders ontwikkelt: de crisis heeft toegeslagen. Het gaat niet meer goed met de yogaboerderij, en de ouders van Sita besluiten terug te gaan naar Nederland. En Lots moeder gaat mee, dus Lot ook. Maar haar vader niet!
Lot weet dat er een ruzie is geweest, maar wat of waarom, ze weet het niet. De meisjes balen vreselijk, maar er valt natuurlijk niets aan te veranderen. En de verwijdering tussen Sita en Lot is er niet door verminderd. Wat is er toch met Sita?

En dan is daar dat dagboek, waar Sita altijd in schrijft. Op een dag ziet Lot per ongeluk een stukje tekst dat haar niet loslaat. Als ze nu verder leest, dan ontdekt ze vast wel wat er aan de hand is! Maar het is veel erger dan ze ooit had kunnen verzinnen. Haar wereld stort in. En ze sleurt iedereen met zich mee.

Zo close als de meisjes zijn in Spanje, zo afstandelijk zijn ze in het kille Nederland. Een vrolijk en kleurrijk leven maakt plaats voor een minder spontaan bestaan. (En de verleden tijd maakt plaats voor een killere tegenwoordige tijd).
Het is een behoorlijk heftige coming of ageroman. De ontwikkeling van vooral Lot wordt heel realistisch en invoelbaar beschreven. Het boek volgt heel fraai het kinderliedje, dus wie de tekst daarvan kent, kan voorkennis hebben van hoe het verloop van het boek is…

Anna van Praag is een Nederlandse kinder- en jeugdboekenschrijfster. Zij studeerde Spaans in Amsterdam en werkte bij diverse theatergezelschappen en filmfestivals.

ISBN 9789047704942 | hardcover | 300 pagina's | AmboAnthos | september 2012
Leeftijd vanaf 13 jaar.

© Marjo, 27 mei 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER