Susanne Koster

Zie ook de Leestafelrecensies over de boeken van Susanne Koster in de categorie jeugd 15+.

Achtergelaten
De oneindigheidstrilogie 2
Suzanne Koster

‘Je bent niet alleen zo stom als het achtereind van een varken, maar je ziet er ook uit als een varken met dat eeuwige gevreet van jou.’

‘Hier met dat ding! Dat afgelebberde vod kan nu eindelijk de vuilnisbak in. Je bent verdomme geen baby meer.’

Bak heeft een enorme hekel aan zijn twee stiefdochters en dat laat hij duidelijk blijken. Steeds krijgen ze vernederende opmerkingen en beledigingen te horen, ze worden uitgescholden en geslagen, en dat terwijl hun kleine broertje uitstekend behandeld wordt.
Maar ja, dat is wèl zijn eigen zoon!

De oudste dochter is Saskia, over wie het eerste deel van deze trilogie gaat, dat Zwarte Lieveling heet. Net als in dit tweede deel is het thema kindermishandeling. In Achtergelaten wordt Jonka, de andere dochter, verteld dat ze voor zes weken naar een tehuis moet. ‘Voor moeilijk opvoedbare kinderen’ sneert de stiefvader, die er niet bij vertelt dat het voor onbepaalde tijd is. Hij wil helemaal niet dat ze terug komt.

Haar moeder is depressief, bang voor haar man en te zwak om te protesteren. Saskia moet thuisblijven om voor baby Freddie te zorgen. Als Jonka er achter komt dat ze haar achtergelaten hebben, begint er langzaam, heel langzaam iets in haar te branden: verzet. Nooit mocht zij buitenshuis iets zeggen over wat er thuis aan de hand was, en haar stiefvader deed zich altijd voor als een aardige charmante man dus geen mens die er erg in had, dat haar blauwe plekken niet van een ongelukkige valpartij kwamen. Het is moeilijk voor haar: ze blijft in haar hoofd de snerende stem van Bak horen, maar tenslotte ontmoet ze mensen bij wie ze zich veilig kan voelen, die ze leert vertrouwen.

Is er dan niemand die aan haar kant staat? Jawel: haar oom en tante. Zij weten wat er aan de hand is. Maar regels zijn regels, en zij kunnen niets doen. Zeker als Bak de maatschappelijk werkster op zijn hand heeft.

Baks invloed is groot, en haar moeder te zwak. Er volgt een verhuizing naar een ander tehuis, waar een strenger beleid heerst. Jonka weet haar biologische vader er van te overtuigen haar in huis te nemen, maar helaas betekent dat dat ze van de regen in de drup komt. Ook hij heeft een akelige manier van opvoeden.
Gelukkig blijkt Jonka een sterke meid te zijn.

Het verhaal wordt deels door middel van flashbacks verteld, en verloopt in een razend tempo. Is Jonka aan het begin van het verhaal negen jaar, aan het eind is ze bijna achttien.

In een roman is er vaak bij het thema mishandeling ook ruimte voor hoop. Zo ook hier: geef niet op, er zijn altijd mensen die je wèl kunt vertrouwen, mensen die het wèl goed met je voor hebben. Dat geldt voor de mensen in je directe omgeving, maar ook bij die logge instanties die zich vasthouden aan regels zijn er mensen te vinden die verder kijken dan hun neus lang is. De adressen waar je terecht kan als dat nodig mocht zijn, staan achter in het boek, in deze heruitgave aangepast. Ook wordt verteld dat een deel van het verhaal gebaseerd is op de werkelijkheid, maar dat gelukkig dit soort tehuizen niet meer bestaan en dat er veel verbeterd is in de afgelopen jaren.

Susanne Koster (1957) schreef verschillende jeugdromans en psychologische thrillers. Zwarte lieveling en Achtergelaten zijn deel 1 & 2 in de opnieuw uitgegeven Oneindigheidstrilogie.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt Achtergelaten
Susanne Koster

Dit boek zou het vervolg zijn van ‘Zwarte lieveling’, waarin de schrijfster het verhaal vertelt van de zus van de hoofdpersoon die in ‘Achtergelaten’ optreedt. Ik heb dat andere boek niet hier, maar krijg toch de indruk dat er dan wel overeenkomsten zijn, maar dat de verhalen volledig op zichzelf staan.

De zussen, Saskia uit ‘Zwarte lieveling’ en Jonka uit ‘Achtergelaten’ wonen in hetzelfde gezin, met hun eigen moeder en een stiefvader. Zussen, zeg je, natuurlijk wonen die in hetzelfde gezin! Dat is hier helemaal niet zo vanzelfsprekend. Ze hebben namelijk niet dezelfde vader. Jonka’s vader heeft ook weer een dochter bij een andere vrouw, en als hij opnieuw trouwt, op zijn beurt weer een stiefdochter.
En bij Saskia en Jonka is er nog Freddie, van weer een andere vader. Deze man, Baks, behandelt zijn stiefdochters erg slecht. Ze moeten hard werken, mogen niets, en ieder woord, iedere daad die hem niet zint wordt afgestraft met flinke klappen. Baks wil Jonka helemaal kwijt, en helaas voor haar is haar moeder zwak, en laat het toe.

‘Buiten de deur houd jij je smoel over wat er hier in huis gebeurt, heb je dat goed begrepen?’

Jonka moet naar een tehuis. Voor zes weken, denkt ze, tot haar moeder, die depressief is, weer beter is. Al snel komt ze er achter dat iedereen tegen haar gelogen heeft. Ze is er om te blijven, zo wil Baks het. Wel verhuist ze naar een tehuis dat dichterbij huis ligt, zogenaamd opdat haar moeder vaker op bezoek kan komen. Maar daar komt niets van. Het enige lichtpuntje zijn de bezoekjes van oom en tante. Die zien de gang van zaken machteloos aan, maar doen hun best. Ze sporen Jonka’s vader op, die zijn dochter wel in huis wil nemen.

Jonka is – vermoed ik - een jaar of elf als ze uit huis geplaatst wordt, ze is zeventien als het verhaal eindigt, afgezien van de epiloog. Behalve dat ze haar achtergrond niet mee heeft, heeft ze ook een nogal fors postuur. Kinderen pesten haar daarmee. Aanvankelijk heeft ze nauwelijks zelfvertrouwen, maar ze is sterker dan ze er uit ziet; ze benadert anderen op een heel eigen wijze, en kan zich zo redelijk goed redden in de strenge tehuizen. Maar natuurlijk verlangt ze naar een gewoon gezin, een thuis zoals ze dat bij een vriendinnetje ziet: gezellig met z’n allen rond de tafel, waar men respectvol met elkaar om gaat. Zal ze dat bij haar vader vinden?

‘Mam, als ik op het schoolplein sta en alle kinderen staan om me heen, dan ben ik niet alleen, maar ik ben wel eenzaam. Die kinderen kennen mij niet, niet zoals jij mij kent en niet zoals papa. Dat bedoel ik met eenzaam.’
‘Ja, zei haar moeder zacht, ’Dat is wel erg. Ik dacht dat je het daar leuk had.’
‘Hoe kan ik het daar leuk hebben, mam? Ik ben toch niet thuis?’

Het leven in een tehuis is hard, daar windt Suzanne Koster geen doekjes om. Ik hoop van harte dat het niet in alle gebroken gezinnen loopt zoals in de gezinnen in dit boek. Losse handjes, onderdrukking, geestelijke mishandeling, het zou voor iedereen onvoorstelbaar moeten zijn, maar dat is het helaas niet.
Vreselijk is het als je als minderjarige niet geloofd wordt, als men je zo indoctrineert dat je je zelfs schuldig voelt aan alle ellende die je door toedoen van anderen overkomt.

ISBN 9789025111670 | Hardcover | 224 pagina's | Holland B.V. | september 2011
Leeftijd 13+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Zwarte lieveling
Susanne Koster

Drama eerste klas. Saskia wordt opgenomen in een gezinsvervangend tehuis, nadat ze thuis weggelopen is. Haar stiefvader gebruikte haar als sloofje, en als ze iets niet goed deed in zijn ogen - en dat was al heel snel zo - dan kreeg ze slaag. Met de vuist, met kleerhoutjes, met de mattenklopper, Saskia zag altijd bont en blauw. Ze liep zelfs een hersenschudding op, maar haar stiefvader liet haar geen rust nemen, ze moest blijven sloven en kreeg alleen maar meer slaag. Want hoe durfde ze te klagen, en het voor te doen alsof ze iets mankeerde, het was allemaal aanstellerij.

Als in het tehuis iemand zijn stem verheft krimpt Saskia in elkaar, bang als ze is dat er iemand slaag zal krijgen. Als iemand iets vriendelijks tegen haar zegt bloost ze, en weet zich geen houding te geven. Ze is immers altijd gekleineerd en vernederd? Haar moeder zag het aan, deed eigenlijk niets om haar te helpen. Saskia weet niet wat ze daarmee aan moet: een moeder is er toch om van te houden, en haar moeder hield toch ook van haar? Gaf ze immers niet af en toe stiekem wat lekkers, of een aai over haar bol? Maar ze liet haar man haar eigen dochter mishandelen, en deed niets. Van zo'n moeder houd je toch niet?

In het huis vindt Saskia haar draai. Ze gaat naar school en haalt met lof haar diploma. Ze zit op een jeugdkoor en vindt er een vriendje... Maar dan willen haar oom en tante haar stiefvader voor het gerecht dagen. Want ze zijn er achter gekomen dat de man Saskia nog veel meer kwaad heeft gedaan dan ze wisten...
Ik zei het al: drama eerste klas, maar gelukkig vrij realistisch verteld, niet tranentrekkend.

ISBN: 9062492495 | Hardcover | 218 pagina's | Uitgeverij Sjaloom | 2002
Vanaf 13 jaar

Reageren? Klik hier!

height= Voor altijd
Susanne Koster

Nicolai is al een paar keer bij haar in beeld geweest als hij contact zoekt met Luna. Haar vriendin Quinty vindt hem maar een griezel, maar Luna valt als een baksteen voor deze geheimzinnige jongen. Hun werelden zijn heel anders: Luna zit nog op school, Nicolai werkt al, hij is timmerman. Een warm gezin is de leefwereld van Luna, met een vader en een moeder, een oudere broer en nakomertje Daan.

Nicolai daarentegen heeft alleen zijn moeder, en zij is alcoholverslaafd. Bovendien is er iets in zijn verleden, hij wil daar ook niet over praten. Als je van elkaar houdt moet je elkaar vertrouwen, vindt hij, en wat doet het het verleden er dan toe? Maar als Luna steeds verliefder wordt knaagt dat zwijgen steeds meer: Nicolai komt wel bij haar thuis, en haar ouders zijn zeer gecharmeerd van hem, maar waarom nodigt hij haar nooit uit bij hem thuis? Waarom praat hij nooit over zijn moeder, over zijn jeugd? Liefde kan alles aan toch?

Quinty heeft nog steeds twijfels, maar degene die Luna vooral waarschuwt dat Nicolai niet deugt is haar broer Nick. En hij heeft bewijzen... zeker nadat er bij hun buren is ingebroken. Hij is jaloers denkt Luna, maar dan gebeuren er dingen waardoor ook zij gaat twijfelen. Er is een proloog die intrigeert. Wat voor akeligs gebeurt daar? Wie zijn de personages die daar duidelijk iemand begraven? Het is spannend, maar vooral een romantisch verhaal, dat wel enigszins uitstijgt boven het doorsnee liefdesverhaal, maar vooral een smulverhaal is voor jonge meiden, die ook wel van spanning houden.

Het leven van Luna is heel herkenbaar: school en huiswerk; schoolreis ook naar Parijs, met een lerares Frans die geen fatsoenlijke Franse zin kan uitspreken; vriendinnen, die ze nauwelijks meer ziet staan als ze hoteldebotel wordt. Het leven van Nicolai daarentegen is het absolute tegendeel. Wat gebeurt er als deze twee werelden bij elkaar komen? Is liefde sterk genoeg? Het wordt geschreven vanuit verschillende perspectieven: Luna, Quinty, Nicolai en Dewi. Daardoor weet je als lezer meer, maar Suzanne Koster geeft echt niet meteen alles weg, het blijft zeker spannend. Susanne Koster (Scheveningen, 1957) schreef eerder romans voor jongeren waaronder o.a. Zwarte Lieveling en Trap naar de hemel.

ISBN 9789491897337 | Paperback |180 pagina's |Uitgeverij AquaZZ| maart 2015
Vanaf 14 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Een bed van rozen
Suzanne Koster

Veel te laat las ik een commentaar op dit boek:

'Niet gaan lezen voordat je naar bed gaat, want dan lees je de hele nacht door!'

Toen had ik dat dus inderdaad gedaan. Een ander boek uit, ach, ik begin even in dat jeugdboek. Nou tot in de kleinste uurtjes dus!

Het verhaal:
De tweeling Anne en Lisa is moederloos. Ze wonen met hun vader, en al een tijd is er Krista, die niet bij hen inwoont, maar wel als het nodig is voor de meisjes zorgt. Anne en Lisa zijn eeneiig, en hebben ook altijd daarnaar gehandeld: dezelfde kleren aan, dezelfde haardracht, er zo uit zien dat je er anderen mee om de tuin kunt leiden. Alleen hun vader blijft altijd zien wie wie is.
Nu ze op de middelbare school zitten en de aandacht niet alleen maar naar elkaar maar ook naar jongens uitgaat, wil Lisa daar verandering in brengen.
Ze wil wel eens zelf kiezen wat ze aantrekt, zen niet altijd aan Anne vertellen wat ze allemaal doet en denkt. Maar Anne wordt er helemaal verdrietig van. Ze krijgen er zelfs ruzie om. Met de hulp van papa wordt het opgelost, hun vader gaat op buitenlandse reis, Krista komt in huis, en het leven gaat weer gewoon zijn gang. Maar er is wel een donkere wolk: ze worden gestalkt? Wie schrijft er die briefjes

'dag Lisa,
Heeft iemand wel eens tegen je gezegd dat je een mooie naam hebt? Passend bij zo'n mooi meisje als jij. Hoewel jouw uiterlijk niet uniek is. Je zus is
even mooi.'

De briefschrijver zegt dat hij op haar past, en stuurt ook pakjes. Maar in een ervan zit stront! Het moet Gert-Jan zijn dan, die is immers altijd zo
bezig met praatjes over stront en zo. Maar eigenlijk wil Lisa dat niet geloven. Ze is een beetje op Gert-Jan en ze wil hem graag vertrouwen. Anne echter houdt vol: hij moet uit hun buurt, de viezerik! Ze beschuldigt hem in een volle aula, en inderdaad gaat Gert-Jan van school. Maar dat weet Lisa
allemaal niet: ze ligt ziek in bed. Als ze aan de beterende hand is komt de overbuurvrouw vragen of ze eens wil komen theedrinken: haar zoon is immers ook thuis en die zou het leuk vinden. Vincent is een jongen van hun leeftijd met een spierziekte, Lisa kent hem wel natuurlijk. Maar bij die theevisite doet ze een ontdekking...
Lisa is de ik-figuur in dit spannende verhaal dat je na een aarzelend begin dus echt niet meer weglegt. Je moet weten wie die stalker is. Je wilt weten of Lisa zich vrij kan maken van Anne. En als Lisa die ontdekking heeft gedaan en het verhaal in sneltreintempo komt, nou, dan kost het je je slaap! Pff.

ISBN 90 6249 509 5 Hardcover 224 pagina's | Sjaloom | oktober 2006
Vanaf 13 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 13-15 jaar

Susanne Koster