Lotte Weeda
Lotte Weeda
Maarten 't Hart heeft jaren geleden in een interview gezegd dat hij overwoog om te stoppen met schrijven, omdat hij zijn hele jeugd al op papier had gezet en niet in staat is om zelf een verhaal te verzinnen.
Zoals we weten bleef hij doorgaan met schrijven en resulteerden zijn pennevruchten in herhaling op herhaling. Onvermijddelijk moest hij, nu zijn jeugdherinneringen waren uitgeput, wel concentreren op recentere herinneringen. Zoals ook bij dit boek dat zeer bij de tijd is.
Ondanks deze actuele zaken wordt er weer aardig herkauwd, dat de hoofdpersoon verwacht dat hij zal sterven, de bekende standpunten van 't Hart over relatie tussen man en vrouw en zelfs het detective element is weer van stal gehaald (eerder gebruikt in De kroongetuige en Het woeden der gehele wereld).
Meteen toen ik begon te lezen viel me op dat zijn schrijfstijl nu wel erg kort en bondig is geworden, zo zelfs dat hij alle diepgang eruit heeft geschreven. De natuurbeschrijvingen die in zijn beste werken, zoals Een vlucht regenwulpen, De aansprekers en De steile helling waren altijd prachtig en indrukwekkend, nu worden we afgescheept met niet meer dan flarden. Wel nieuw in 't Hart romans is het optreden van een transseksueel.
Het hele verhaal draait om een fotografe van Indonesische afkomst die in het fictieve dorp Montward (dat is in het echt Warmond, het dorp waar de schrijver alweer een hele tijd woont) bewoners op de foto komt zetten. Later blijkt, nadat het boek is uitgekomen, dat heel wat gefotografeerde bewoners blijken te zijn overleden. Komt dat door dat ze in het boek staan? 't Hart sleept er ook nog de MKZ crisis bij. Het boek leest zoals gewoonlijk als een trein en er zijn gelukkig nog hier en daar prachtige passages te lezen, dat neem echter niet weg dat Maarten 't Hart hier het slechtste boek uit zijn carriere heeft geschreven.
Waar moet dit eindigen!
ISBN 9029522674 Ingenaaid, 270 pagina's Verschenen: augustus 2004 Arbeiderspers
© Rotor