Dagen van gras
Philip Huff


In de proloog wordt de hoofdpersoon voorgesteld: 'ik heet Ben'. Ben is geboren in Zwolle, als helft van een tweeling, waarbij zijn broer na drie dagen overleden is. Na het voorstellen wordt de lezer op de hoogte gesteld van Bens huidige toestand: hij woont sinds negen maanden in De Dwars, een steunwoning voor adolescenten in Amsterdam, na ontslag uit de kliniek.
Zwolle is een gepasseerd station zegt hij, hij wil blijvend kiezen voor Amsterdam.
Hoe hij daar terecht gekomen is, zal hij de nieuwsgierige lezer gaan vertellen. Over zijn jeugd, over het landgoed Weldra, over zijn medicijngebruik en over Anna.
Voor hij begint bij het begin:

'Want ik ben bij het begin; ik begin bij het begin. En het begin is: ik heet Ben.
Ik ben Ben.
Ben ben ik.
Ik ben begonnen.'

weet de lezer al een heleboel, en ook helemaal niets. Pas als je het hele boek gelezen hebt, vallen de dingen op hun plaats. Ook in zijn verdere verhaal zitten verwijzingen naar wat er gebeurd is, die je op dat moment
niet kunt begrijpen.
Hij vertelt over zijn vriendje Tom. Zijn moeder wil niet dat hij met hem speelt, Tom is een verkeerde invloed, hij brengt Ben steeds in problemen. Door Toms toedoen pakt Ben een geweer uit zijn grootvaders kast, dat per ongeluk afgaat. Door Tom leert hij roken, eerst sigaretten, later wiet (gras!).
Maar Tom is en blijft degene met wie hij omgaat, ook als hun wegen zich na de lagere school scheiden. Tom is net als Ben geïnteresseerd in muziek, ze luisteren samen graag naar de muziek van Bens vader, vooral de Beatles.
Bens ouders wonen in het koetshuis op het landgoed bij de vader van moederskant. Het gaat steeds slechter tussen hen, hetgeen tenslotte uitmondt in het vertrek van Bens vader, terug naar Engeland. De sfeer in huis is niet zo prettig, en als Ben in een onoplettende bui aan zijn moeder vertelt dat hij stemmen hoort, worden de teugels strak aangetrokken: hij mag niets meer.
Gelukkig wonen zijn grootouders vlakbij, hij is dol op zijn opa die hem leert schaken. En gelukkig heeft hij de boomhut waar hij zich met Tom kan terugtrekken.
Maar het noodlot slaat toe: zijn ouders gaan uit elkaar, zijn opa overlijdt, zijn oma moet naar een verzorgingshuis. En zijn moeder vindt een nieuwe vriend, waar Ben helemaal niet meer overweg kan. Gelukkig gaan die twee samen in het grote huis wonen en kan Ben in het koetshuis blijven: muziek luisterend en spelend op zijn gitaar, en blowend. Hij probeert het ook nog even in Engeland, maar dat gaat niet door.
Natuurlijk moet hij ook naar school, waar hij niet veel aan vindt. Als hij ook andere drugs gaat proberen, kan het haast niet goed aflopen... Alleen blijkt alles anders in elkaar te steken dan je verwacht.

Wat de zoveelste autobiografische roman lijkt te zijn, wordt tenslotte een verrassend boek. Geen origineel, maar toch ook niet een dertien-in-een-dozijn-boek.
Of het überhaupt autobiografisch is, vraag ik me af. Bepaalde elementen vast wel, maar voorin staat expliciet dat het boek fictie is.
Huff is niet uit op mooischrijverij, hij gebruikt nauwelijks bijvoeglijke naamwoorden. Hij moet het hebben van de korte directe zinnen die er voor zorgen dat de vaart er in blijft. Door de proloog toe te voegen heeft hij een spanningsboog gecreëerd, de lezer weet dat er meer aan de hand is dan hij vertelt, maar je weet niet wat.
Muziek speelt een belangrijke rol, vooral die uit de jaren zestig. De muziek van zijn vader, die Engelsman is. Daardoor is Bens Engels aardig goed, maar toch verbaast het mij dat een jongen van negen de teksten van songs goed kan volgen en nazingt! Of hij is supergoed, of de oudere Ben vult het aan in het verhaal dat hij nu, jaren later, vertelt. De oudere Ben breekt vaker in in zijn eigen verhaal. Dan vertelt hij hoe de muiziek altijd belangrijk was en is gebleven. Hoe hij altijd een melodie en/of een zin uit een liedje in zijn hoofd heeft, die hem dingen uit zijn onderbewustzijn vertellen.
Kijk, dàt vind ik nou interessant.

Zie ook http://philiphuff.net

ISBN 978 90 234 5401 4 Paperback 160 pagina's | De Bezige Bij |
( Eerste druk als e-book sept 2009 Tweede druk oktober 2009)

© Marjo. oktober 2009

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER