Margot en de engelen

Qua schrijfstijl viel het me niet tegen. Ik had een veel ingewikkelder taalgebruik verwacht, mischien omdat ik Hemmerechts automatisch op één lijn plaats met Connie Palmen. Dat ligt aan hun beider echtgenoten, denk ik.
Maar ze schrijft heel kort en krachtig, en dus lees je het boek in een vloek en een zucht uit. Als je geboeid bent en blijft..
Helaas mankeert het daar nogal aan. Het verhaal boeit maar matig en helemaal niet meer vanaf het moment dat Sasha zijn intrede doet. Het wordt dan ongeloofwaardig, zweverig. Dus ben ik vanaf dat stuk door het boek gevlogen...

Het verhaal gaat over de dochter van Sofie en Dave. Ze heet Margot, is bijna achttien en is verdwenen. Nu heeft ze haar beider ouders wel een fax gestuurd, dat alles goed met haar gaat, dus echt weggelopen, echt vermist is ze niet... De ouders zijn gescheiden en Margot woonde afwisselend bij een van hen. Bij haar vader trok ze op met de geitenjongen, ze vond bij deze wat achterlijke jonge de liefde die ze thuis niet vond. Als ze bij haar moeder was werd ze vooral verzorgd door een benedenbuurvrouw, en viezig mens. Eenmaal in het huishouden betrokken liet die zich niet meer wegsturen, en Sofie vond het wel best zo. Kon ze zich rustig wijden aan haar tekenstudenten. Geen wonder dat Margot het gevoel heeft dat ze geen thuis heeft.

De tekenstudent Sacha ("een engel" volgens haar moeder) zoekt contact met Margot, omdat hij alles over zijn grootmoeder - de viezige benedenbuurvrouw - wil weten. Hij heeft zijn vader beloofd dat hij zijn grootmoeder nooit zal opzoeken, maar hij wil wel weten wie ze is. Waarom Margot op dat moment besluit om weg te lopen, komen we niet te weten, maar vanaf hier wordt het hele verhaal zweverig, ongeloofwaardig. De engelen uit de titel zijn Sacha en zijn krakersvrienden. Mensen met goede bedoelingen. Nou ja, die dus niets bereiken.

Wat begon als een aardige psychologische roman verzandt in een ongeloofwaardig eind.

Uitgeverij Atlas Contact B.V. | 239 pagina's | ISBN: 9789045001920

© Marjo, januari 2005

Reageren? Klik hier!