Excuses voor het ongemak

Die "excuses" worden aanvaard, maar ik weet nog niet of ik verdere omgang met deze schrijver op prijs stel..
Toch heeft hij misschien bereikt wat hij wilde bereiken: het begon met een lichte ergernis, maar toen ik het boek uit had, was ik ronduit kwaad. Op de hoofdpersoon. Het is de inhoud van het verhaal zelf dat dit opriep, er mankeert niets aan de stijl van de schrijver, of aan andere manieren van vormgeven.
Goed, het verhaal:

Edo is een dertiger, vrijgezel, werkzaam bij een bureau voor marketing waar hij zich bezig houdt met kijkcijfers. Met de enige vriend die hij heeft, Kooi, zet hij het regelmatig op een zuipen, maar zoals zijn moeder al zei: "dat is geen vriendschap, dat is los zand". Die moeder is al zo'n twaalf jaar dood, en hij woont alleen in een kast van een huis. Hij heeft een huishoudelijke hulp, een jongen uit Sri Lanka, Bayya.

Als dit verhaal begint wacht Bayya Edo op, hij wil hem een gunst vragen. Hij vertelt dat zijn zus nu ook naar Nederland is gekomen, maar zij heeft een adres nodig voor de instanties. Of ze misschien Edo's adres mag hebben, alleen maar een postadres. Edo tekent een huurcontract.
Maar zoals je verwacht blijft het hier niet bij, na een tijdje komt Edo met de vraag of zijn zus niet in mag trekken bij Edo, voor een paar weken maar, ze wachten op een huis. Eigenlijk is Edo een eenzame jongeman en al vindt hij zo'n vreemde in huis maar niks, onwillekeurig begint hij te fantaseren: Een meisje uit Sri Lanka is vast ene mooie vrouw, wie weet wordt het nog wat? (hij is ook nog maagd) En Chandrani betrekt een klein kamertje in huis. In het begin zien ze elkaar niet, Edo merkt nauwelijks dat ze er is. Maar omdat ze toch helemaal niet knap was, zit hij er niet zo mee. Tot hij ontdekt dat ze Bayya stiekem ontvangt, en er "rare geluiden" uit het kamertje komen. Kortom, de hele boel loopt uit de hand.

Waaraan erger ik me? Er verschijnen de laatste tijd vaker boeken waarin de hoofdpersonen van die stuurloze jongelui zijn. Ze kunnen misschien wel veel, maar doen niets. Geen initiatief, geen doel in hun leven. Edo in "excuses voor het ongemak" is ook zo'n persoon. Hij interesseert zich niet voor andere mensen, ook niet vriend Kooi. Niet verder dan dat het hemzelf aangaat. Hij vindt zijn werk zinloos, rommelt maar wat aan. Egoïstisch, initiatiefloos, bah..
Zijn boeken een weerspiegeling van de maatschappij? Dan is het slecht gesteld. Ik blijf liever optimistisch... of steek ik nu mijn kop in het zand?

ISBN: 9038831196 Paperback | 222 Pagina's | Nijgh & Van Ditmar | 2006

Lees de reacties, klik hier!

© Marjo, mei 2006