Het licht is hier veel feller
Mareike Fallwickl

Aanvankelijk dacht ik, bij het lezen van de eerste pagina's, daar heb je weer zo'n auteur die een verlengstuk van zijn geslachtsdeel is. Het boek begint namelijk met Wenger, een voormalig gevierd schrijver, die 'zijn geslachtsdeel beroert' zoals Gerard Reve het altijd zo mooi wist te zeggen. Zijn opvattingen over vrouwen komen ook niet veel verder dan oppervlakkige opmerkingen over uiterlijk en mate van 'bruikbaarheid'.

Deze opening van het boek stond me tegen. De neiging om het boek dicht te slaan was groot. Maar ineens drong tot me door dat dit boek geschreven is door een vrouw. Haar vorige boek bleek genomineerd voor de Oostenrijkse Buchpreis. Ze was dus niet een schrijfster die zomaar snelscorende prikkelende literatuur wilde schrijven. Ook de uitgever van dit boek geeft nooit pulp uit.
Daardoor werd mijn nieuwsgierigheid gewekt. Waarom beschreef Mareike Fallwickl zo'n type man?

Het verhaal blijkt over een uiteengevallen gezin te gaan. De ouders zijn namelijk net gescheiden. De moeder, Patrizia, woont nu samen met Reto, een 'spierbundel' van vijfentwintig. Dochter Zoey en zoon Spin wonen ook bij haar. 
Wenger heeft voor zichzelf een appartement gekocht, de dozen staan nog ingepakt, het een enorme puinhoop in huis, zijn zus Elizabeth komt elke week eten brengen en de troep opruimen. Zoey en Spin komen met forse tegenzin een maal in de twee weken een weekend bij hem. Helaas voor zijn kinderen zijn voor Wenger zijn seksuele avonturen en het schrijven belangrijker. De scheiding vindt hij vervelend evenals het bezoek van zijn kinderen maar hij is dus meer met zichzelf bezig, vooral met zijn schrijfcarrière die al een aantal jaren niet goed loopt. Hij komt over als een vervelend, verwend, egocentrisch figuur.


Patrizia, de ex vrouw van Wenger, is in feite hetzelfde. Haar blik is alleen maar gericht op haar blog, waar ze veel succes mee heeft, ze verdient geld als water. Daardoor ziet ze haar kinderen nauwelijks staan, haar werk is alles. Zoey wordt voornamelijk gebruikt als voorwerp, als een reclameobject, ze pronkt met haar jeugdige uiterlijk, zo moeder zo dochter, even mooi en slank. Zoey walgt ervan. Spin hangt er een beetje bij. Daardoor weten zowel vader als moeder niet wat er met hun kinderen gebeurt, wat zij willen en wat er in hun omgaat.

De tergende houding van de beide ouders, doen je tenen krommen. In feite gedragen de kinderen zich veel volwassener dan hun ouders. Broer en zus hebben een onverbrekelijke band, wat uiteindelijk hun redding ook is. Zij vangen elkaar op en steunen elkaar door dik en dun. Gelukkig is Barbara er ook nog.
Toch lijken alle vier de personages op hun manier te zoeken naar verbinding. Alleen vinden jong en oud elkaar daar niet in.

We lezen ook over de ontwikkeling die Zoey doormaakt. Ook zij zoekt verbinding bij een oude jeugdvriend maar die wordt niet opgepakt, wel uitgebuit.Spin ondergaat de weg naar volwassenheid op zijn eigen, unieke manier en komt daar flinke hobbels tegen. Beide kinderen zijn door de houding van hun ouders op zoek naar een plek waar ze zich goed bij voelen. Thuis is dat er niet. Moeder zegt dat Zoey moet leren als een oester te zijn, gesloten voor alle invloeden, maar Zoey bedenkt zich later dat ook niemand dan de parel zal zien.

Als Zoey iets erg overkomt wordt haar hulproep door de egocentrische Wenger en Patrizia niet gehoord of opgemerkt, te druk als ze zijn met hun eigen lege leven.

We lezen over Wenger en zijn zoektocht naar inspiratie, die hij uiteindelijk vindt in brieven van een vrouw geschreven naar de vorige bewoner die haar minnaar bleek te zijn. Helaas liet de minnaar haar vallen toen zij op een vreselijke werd bedreigd en gebruikt. Het verhaal windt Wenger op...
Hij weet niet dat zijn dochter de brieven ook leest en daar kracht uit haalt.

Alle vier de hoofdpersonages in dit boek ondergaan uiteindelijk een ontwikkeling ten goede en uiteindelijk blijkt het verhaal het tegendeel van de openingszinnen te zijn. De positie van de vrouw en de houding en macht van mannen is namelijk het hoofdthema. Ook de #MeToo beweging loopt als een rode draad door het verhaal heen.
Achteraf gezien is het een indrukwekkend en knap geschreven boek.

Mareike Fallwickl (1983) is tekstschrijver, blogger en redacteur in Zalsburg.

ISBN 9789046826362 | Paperback | 352 pagina's | Nieuw Amsterdam | oktober 2020
Vertaald door Irene Dirkes

© Dettie, 10 april 2021

Lees de reacties en/of reageer, klik HIER