Het varkenspaleis
Kitty Fitzgerald

Wat ben ik in ’s hemelsnaam aan het lezen, dacht ik bij het eerste hoofdstuk.
Er werd iets verteld in een tenenkrommend taaltje, waar ik direct al bij wilde gaan strepen. Maar omdat ik voor mezelf besloten heb dat ik minstens 50 pagina’s lees, kwam ik er – gelukkig, mag ik wel zeggen - achter dat het verhaal verteld wordt door twee hoofdpersonen. De ene is Jack Plum, een man met een te groot hoofd,  die bovendien dusdanig slecht behandeld werd door zijn moeder dat hij slecht praat, stotterend, en niet meer kennis heeft dan wat hij heeft geleerd van zijn vader, die helaas vroeg uit zijn leven verdween, en van wat hij van de radio heeft opgepikt.
De andere hoofdpersoon, het meisje Holly, ontdekt dat er achter zijn afschrikwekkend uiterlijk een goedaardige, en slimme man zit. Holly woont alleen met haar moeder en is anders dan haar leeftijdgenoten. Zij heeft geen interesse voor jongens en uiterlijkheden, maar wel voor planten. Ze treft Jack, die een ‘varkenspaleis’ heeft in het bos. Een nalatenschap van zijn vader, die hem een nuttige bezigheid wilde geven, omdat ook hij niet tegen zijn  vrouw opkon.
Daar fokt Jack varkens, en daar ontmoeten de man en het meisje elkaar.  Maar hun geluk duurt niet lang. Het begint met de dood van Jacks moeder. Ze zitten met het dode lichaam, want de buitenwereld mag er niet achter komen. Men zal hem in een tehuis stoppen! Hoe moet het nu verder met Jack: financieel en sociaal gezien?
Holly’s moeder vindt een vriend, hetgeen Holly helemaal niet aanstaat. En die zogenaamde vriendin Samantha kan haar ook maar niet met rust laten.
Problemen…

Het is een hartverscheurend verhaal, dat behalve dat het een verhaal over een mooie vriendschap vertelt, ook nogal schokkend is, terwijl de kracht van Jack iets magisch heeft. Hij compenseert zijn gebrek met een feilloze intuïtie, ten opzichte van zijn varkens, maar ook mensen.
Ze vertellen om en om het verhaal; Jack in een onbeholpen taal, waarbij ik toch complimenten geef aan de vertaler. Dat kan niet makkelijk geweest zijn!

‘Laatste donkertijd, toen ik knorretjes naar de wereld daarbuiten transporteerde voor beweging en grazen, werd de maan blauw en toonde de waterdruppels op hun flanken als vergeet-me-nietjes en saffieren. Ik keerde dit spekgezicht naar de hemel, legde deze handen op varkensrelikwiesteen, vond Beer-stem en zegde wensen voor Holly Lock om aan mij verbonden te worden. Ik geloof dat sommige wenstijden gebeurtenissen brengen, maar niet allemaal, want die voor papa’s thuiskomst zijn nooit uitgevoerd. En later in de donkertijd, toen ik met de kar rondslenterde voor houtspul, zag ik Holly achter het raam, en dat was het teken van de magie wat voor mij werkte.’

ISBN 9050008615 | hardcover |268 pagina's | Vassalucci | januari 2005
Vertaald uit het Engels door Sandra van de Ven

© Marjo, 6 mei 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER