Geloof, hoop en liefdadigheid

Nieuwsgierig geworden door de verhalen over de dagboeken van Bridget Jones ging ik op zoek in de bieb. De dagboeken waren er niet maar wel het boek "Geloof, Hoop en Liefdadigheid" Ik vond het een schitterend boek vooral vanwege de cynische ondertoon.

De hoofdpersoon is Rosie Richardson, zij werkt bij een grote uitgeverij in Londen. Zij wordt door de directeur van de uitgeverij uitgenodigd om een feest bij te wonen. (Hij nodigde gewoon om de zoveel tijd iemand uit van het bedrijf om de zaak op te vrolijken.) Zij vindt het vreslijk omdat ze bang is dat ze bepaalde belangrijke personen niet zal herkennen. Het feest zal na de voorstelling van Vivaldi's Gloria plaatsvinden. Vooraf is er een soiree waar Rosie de redacteur en presentator Oliver Marchant ontmoet. Hij presenteert een kunstprogramma dat Soft Focus heet. Zij ziet hem en is verkocht. Hilarisch is de manier waarop zij dagdroomt over hem.
Na de programma's Band Aid en Live Aid blijkt er qua hulpverlening een nieuw soort programma's te ontstaan. De directeur van Rosie wil een luchtbrug organiseren naar Ethiopie. Hij wil daarbij ook boeken verzenden vanwege de intellectuele honger. Hij zal zelf naar Afrika gaan. Rosie mag de organisatie doen. Rosie is echter vol van Oliver en probeert op allerlei mogelijke manieren in contact met hem te komen. Uiteindelijk lukt dat door een voedselactie, inclusief boeken, te organiseren waarbij Oliver kan helpen door de actie aan te geven in zijn programma.
Ze krijgt (daardoor?) een relatie met Oliver, hij is DE man, DE Presentator, waarop hij zich erg voorstaat. Zij is alleen maar apathisch, superverliefd en slikt heel veel van Oliver. Op gegeven moment besluit haar directeur dat zij maar naar Afrika moet gaan. Nadat zij daar 2 dagen is geweest en alle ellende en armoede heeft gezien kan zij zich niet meer vinden in het glamour-wereldje. Oliver heeft er geen begrip voor, alles draait om hem. Op gegeven moment gooit ze Oliver de deur uit en besluit ze om terug te gaan naar Afrika. Oliver strooit onmiddellijk in het rond dat hij met haar gebroken heeft.

Rosie werkt jaren in het vluchtelingen-kamp naar ieders tevredenheid. Zij heeft de leiding en voelt zich goed bij wat ze doet. De beginjaren zijn heel zwaar geweest, heel erg ondervoede mensen arriveerden in het kamp, de doden vielen bij bosjes. Nadat alles een beetje op orde was gekomen blijkt dat zich een nieuwe ramp aankondigt, een sprinkhanenplaag die de oogst zal ruïneren. De situatie blijkt zo hopeloos dat Rosie terug gaat naar Londen om beroemdheden te vergaren die een goed woord voor het gebied waarin zij werkt willen doen. Oliver blijkt geen interesse te hebben. Waarna Rosie zich in gedachte gaat verplaatsen in beroemdheden. Zij pakt op gegeven moment de zaken heel anders aan en krijgt voor elkaar dat er toch aandacht wordt geschonken aan de problemen...

Mijn indruk
Helen vertelt het verhaal op dusdanige wijze dat je gaat stilstaan bij de vorm van hulpverleningen en de motivatie van beroemdheden om mee te doen aan deze acties. Ze weet het zo te beschrijven dat je inzicht krijgt in de problemen van de hulpverlening voor de 3e wereld, het idiote papieren systeem waarbij alles vastgelegd moet worden en toestemming om... moet worden gevraagd terwijl mensen dood gaan van de honger. Daarnaast zijn er de vele misverstanden door gebrekkige communicatie enz.
Helen Fielding weet alles zo weer te geven dat je enerzijds denkt; wat zij beschrijft is vreselijk, anderzijds denk je dit boek had ik niet willen missen door de enorme humor waarmee alles doorspekt is. Bijzonder knap als je over zo'n serieus onderwerp zo "nuchter" kan schrijven.
Petje af.

Uitgever Prometheus Groep ISBN 9057135299 Gekoppeld ISBN 9057133369 Verschijningsdatum 1/2001 Bindwijze Paperback Aantal pagina's 248 blz.

© Dettie, 04-05-2001

Lees de reacties op het forum, klik HIER