Echte slechte mensen
Een beetje apart vormgegeven boekje, waarin een achttal verhalen staan. Het papier is roze, en dat is natuurlijk niet voor niets. Het titelblad van ieder verhaal is ook roze, maar met een groot zwart kader.
Ook de omslag blijkt een betekenis te hebben: in een van de verhalen zegt Engelberts dat hij deze vorm (de omtrek van een penis) in ieder boek tekent dat hij uitleent.
De verhalen zijn stuk voor stuk boeiend, ze zouden goed de aanzet tot een roman kunnen zijn. In ieder verhaal komt wel een persoon voor die niet helemaal juist handelt. Of dat nou echt slechte mensen zijn, dat is de vraag. Of ze zullen volharden in dat gedrag, dat is nog een grotere vraag. We krijgen natuurlijk geen antwoord...
In 'de surfplank' zoekt een jongen wanhopig naar een manier om in contact te komen met zijn vader, die de voorkeur lijkt te geven aan zijn oudere broer. Dat hetgeen zijn vader uitspookt geen zuivere koffie is, dat ziet hij wel, maar interesseert hem niet op dat moment.
In 'off the record' verbreekt een journaliste de belofte aan haar vriend en maakt vertrouwelijke informatie openbaar. Dat leidt tot een slechte daad van zijn kant.
'De onschuldige' is een favoriet van mij. Een man op zoek naar contact wordt verdacht van een moord, en komt zo in contact met een politieman die buiten zijn boekje gaat. In dit verhaal is iedereen wel een beetje slecht...
In het titelverhaal gaat het de hoofdpersoon eerder slecht, dan dat hij slecht is. Het is een tragisch verhaal. Een mooi verhaal.
'De buren' vind ik een apart verhaal: eerst is de hoofdpersoon aan de beurt: hij gaat als het ware kennismaken met alle buren, waar hij al jaren mee in een gebouw woont. Maar zoals het hedendaagse buren betaamt, kent men elkaar niet. Tot hij de laatste aanspreekt, en die persoon hem de oren even wast...
'Samen doodgaan' is het meest vreemde verhaal. Een jongen die niet helemaal zuiver op de graat is, duikt onder bij een alleenstaande man en verveelt zich te pletter. Niet vreemd dat hij rare dingen gaat doen. Maar als hij het verbod om zich te laten zien aan de buitenwereld overtreedt, kent men geen pardon: hij moet weg. Zijn berouw komt na de zonde, te laat dus... maar daar is de alleenstaande man weer niet blij mee.
Hoewel ik niet zo gecharmeerd ben van verhalen -ze zijn zo kort- heb ik dit boek met plezier gelezen. De verhalen gaan over jou en mij, over gewone mensen. Ons overkomt de wereld, en we reageren daarop. Misschien zouden we ons anders moeten gedragen, maar zo zit de mens niet in elkaar. Geslaagd debuut.
ISBN 978 90 6169 846 3 2008 De Harmonie Geprint op roze papier Enkele verhalen zijn eerder verschenen. 240 pagina's
© Marjo, juni 2008
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik hier!
Echte slechte mensen
De acht verhalen gaan inderdaad over echte mensen, slecht zou ik ze niet willen noemen.
De rode, beter gezegd roze, draad in de verhalen is dat het voor het merendeel over homofiele mannen gaat. Het boek heeft ook roze bladzijden, de titels van de hoofdstukken worden weergegeven in een zwart blok met roze rand.
De getekende penis op de voorkant van het boek verwijst naar het verhaal waarin een van de personages zo'n tekening maakt in elk boek dat hij uitleent.
Persoonlijk vond ik de buren een erg apart verhaal. Hierin stelt Lernert Engelberts zichzelf voor aan zijn buren. Elke buur wordt met het huisnummer aangegeven. Bijv. Buurvrouw 47F, Buurman 47C. Aan elke buur vertelt hij wat hij opgemerkt heeft bij ze en waar hij niet blij mee is. De ene rookt wiet, de ander masturbeert te luidruchtig, of huilt te hard, of laat de hele nacht de televisie keihard aanstaan, met maar één bewoners heeft hij contact... met zichzelf.
"Mijn uitgever stuurde vandaag de drukproeven. Dit is een spannend moment in mijn leven. Kom binnen, ik heb nog wel wat rosé. Of drinkt jouw soort mensen dat al niet meer? Toe wees niet verlegen, kom erin, en dan lees ik je voor uit je leven."
Het titelverhaal gaat meer over eenzaamheid dan over een slecht mens. De hoofdpersoon woont samen met zijn vriend Chris en deze wil weg uit Amsterdam... Voor Chris zoekt hij een nieuwe baan en koopt een huis in die plaats, Wijk aan zee, maar Chris reageert anders dan verwacht. "Ik kom je zeker een keer bezoeken" is zijn reactie. Einde relatie.
Daarna volgen we de man op zijn werk en colleges die hij geeft, het loopt allemaal niet lekker, hij voelt helemaal zich niet goed. Ook zijn zoektocht naar contact met een man levert iets anders op dan verwacht... maar het zou allemaal goed komen...
In de koelvriescombinatie spelen twee dingen. De adoratie voor de schrijver Houellebecq en de omgang met een zeer goede vriendin. Een van de twee loopt slecht af...
Alle verhalen zijn zeer prettig om te lezen en variëren onderling qua stijl. Het knappe is dat de personen dingen doen die zo herkenbaar zijn. Er wordt gemopperd, gelachen, geroddeld, gevrijd enz. Allemaal dingen die ieder mens doet maar Engelberts weet het in aantrekkelijke verhalen te gieten. Soms vond ik ze té abrupt eindigen maar echt storend was het niet. Het is net of je en passant met mensen hebt kennis mogen maken. De een vind je sympathiek, de ander niet, net als in het gewone leven dus.
ISBN 978 90 6169 846 3,Paperback met 240 roze pagina's, Uitgeverij De Harmonie, april 2008
© Dettie, juli 2008
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik hier!
