Pijn

Eén ding kan je Beau van Erven Dorens niet verwijten en dat is dat hij geen fantasie heeft. Dit boek hangt van fantasie aan elkaar. Maar na het lezen had ik wel de vraag, is dit leuk? Is dit een goed boek? Na enkele recensies te hebben gelezen begon ik erg aan mezelf te twijfelen.
www.nu.nl (De ene na de andere gevatte opmerking (“Zelfs het witbier zat zich doodgeslagen te vervelen”) maakt het boek aangenaam om te lezen en neemt je als lezer met een vaart mee.) en
www.pauze.nl (Beau van Erven Dorens heeft duidelijk met deze roman bewezen dat hij meer dan een goede schrijver is, hij is pijnlijk goed!)
www.studenten.net (Pijn is een fantastisch boek, waarin je elk moment opgepakt kan worden om vervolgens heel hard op de grond gesmeten te worden. En dat voelt geweldig!)
Alleen www.8weekly.nl was minder enthousiast. (Pijn is niets meer dan een tussendoortje, zoals het kaasblokje waarvoor Werner een reclamespot moet bedenken.)
Met deze laatste opmerking kan ik het meer eens zijn dan de citaten daar boven.

Het boek begint al in het eerste hoofdstuk met een zwaar hysterische Werner die om de twee zinnen roept hoe fokking alles is. Fokking troep, fokking kaas, fokking karper enz. Hoe kwaad Werner is, wordt benadrukt door het geschreeuw in hoofdletters af te drukken. Daarna wordt coke gesnoven, de secretaresse Lisa tot twee keer toe seksueel opgehitst en die secretaresse is natuurlijk als was in zijn handen. Zij is de vrouw van Werners compagnon Etienne.
Diezelfde Werner moet een reclamecampagne verzinnen voor Belgische kaas maar dat lukt hem niet. Als ze de opdracht verknallen dan moet het bedrijf het faillissement aanvragen. Maar wat moet je nou met die fuckkaas. Kaas is kaas.

Na dit eerste hoofdstuk volgt het hoofdstuk over een huisparty waarbij Werner heel graag de mooie Robin in het bed wil zien te krijgen, even een XTC pilletje en whiskey erbij en Werner voelt zich geweldig. Hij beledigt het garderobemeisje, wordt bijna in elkaar geslagen door De Korporaal, slikt ondertussen nog een viagrapil en krijgt een kaakslag van Jacky. Einde hoofdstuk twee. In hoofdstuk drie maken we kennis met het pornokonijn, blijkt de viagra nog niet uitgewerkt en komt neef Bink, een soapster, bij Werner met het verzoek om onderdak.
"Werner stond op. Zijn badjas viel open en onthulde zijn ietwat gekrompen, maar toch steeds halfharde lid. Hij zag Bink naar zijn kruis kijken.
'Ja, Bink. De vlag hangt uit. Dat is mijn pik. Leuk dat je even naar hem kijkt. Zwaai maar even. Zeg dan: Dag pik!'
Bink blijkt de redder in de nood. Hij moet van Werner in een reclamefilmpje voor het Belgische kaasbedrijf opdraven. Bink wil niet. Later blijkt waarom. Werner blijkt toch nog over enig menselijk gevoel  te beschikken, hij wil zijn neef beschermen en helpen en gaat daarin tot in het extreme.
In de latere hoofdstukken belanden Werner en Bink in de meest bizarre situaties waarbij o.a. bij Werner een tepel wordt afgesneden, Amsterdam in een oorlogssituatie belandt, Lisa toch voor Werner de grote liefde blijkt, enz.

Lekker gek boek zou je kunnen denken, gek is het zeker. Vervelen doe je je ook niet qua gebeurtenissen in het verhaal. Het ene is nog niet afgelopen of je zit alweer midden in een andere idiote situatie. Maar wat stoort me nu zo? Het hele verhaal stoort me, het is een soap met een goedkoop sentimenteel laagje. Het verhaal is een mengeling van een jongensboek (lekker ruig over seks praten, lekker schelden en pief paf poef soldaatje spelen) en een vijf-stuiver-romannetje.

Voor Beau van Erven Dorens geeft dit boek ‘tegenwicht aan het vluchtige van de tv-wereld’, zoals hij dit zelf omschrijft in een interview met het Algemeen Dagblad. Daar heb ik hartelijk om moeten lachen. Hij zal wel bedoelen dat een boek iets tastbaars is, maar qua verhaal is dit boek mogelijk nog vluchtiger. In datzelfde interview zegt Beau: “Ik kan me laten tegenhouden uit angst slechte recensies te krijgen. Ik denk: fuck it, ik ga ervoor." Dat hij 'fuck it' denkt is in dit boek goed duidelijk gemaakt. Had hij zich maar wel tegen laten houden...

Eén ding moet wel gezegd worden, het boek is een mooi verzorgde uitgave.

ISBN 789048800278 Hardcover, 352 pagina's, uitgeverij Carrera, december 2008

Dettie, juli 2009

Lees de reacties op het forum, klik HIER