Edith Eger

De ballerina van Auschwitz
Het persoonlijke oorlogsverhaal uit de internationale bestseller De keuze
Edith Eger

Wat gebeurt er met je als je 16 jaar bent, je je aan het voorbereiden bent om als turnster mee te doen met de Olympische Spelen, je volop in het leven staat, je voor het eerst verliefd wordt en je dan geconfronteerd wordt met de gevolgen van de oorlog die in de wereld uitgebroken is?
De jonge, Joodse Edith plukt de wrange vruchten van de door Hitler geterroriseerde nieuwe wereld en komt uiteindelijk in het concentratiekamp Auschwitz terecht. Haar aangrijpende overlevingsverhaal heeft ze opgeschreven in de bestseller De keuze. Een boek dat je zeker gelezen moet hebben!
Als een van de weinige Holocaustoverlevenden die nog in leven is en zich de tijd in het concentratiekamp nog heel goed kan herinneren, voelt Edith Eger de drang om haar oorlogservaringen vanuit het perspectief van de tiener die ze toen was, te delen:

Ik voel dat ik mijn verhaal moet delen. Dat ik de waarheid vertel over wat er gebeurde zodat we het nooit zullen vergeten. Maar ik vind ook dat ik een erfenis van hoop en zin in het leven moet delen, zodat mijn ouders en miljoenen anderen niet voor niets zijn gestorven.

En dat doet ze dan ook in De ballerina van Auschwitz. Zo aangrijpend! Heel eerlijk is ze als ze aan ons haar gevoelens vertelt. Over haar relatie met haar ouders, haar zussen, haar vrienden. Hoe deze relaties invloed gehad hebben in de beslissingen die ze genomen heeft tijdens de oorlog. Waarom ze niet met haar vriendje naar Palestina vertrok toen het nog kon en waarom haar vader geen gebruik gemaakt heeft van de mogelijkheid om met het hele gezin naar Amerika te vertrekken. Hoe het was toen haar moeder in een andere rij kwam dan zij en haar zus Magda. Van de dingen waar ze spijt van heeft en zo graag nog eens over zou doen, hoe het was om te dansen in de hel, zoals ze dat noemt:

Hij bestudeert me. Ik weet niet waar ik mijn ogen moet laten. Ik staar recht vooruit naar de open deur. Het orkest heeft zich buiten verzameld. Ze zijn stil, wachten op bevelen. Ik voel me als Salomé, die moest dansen voor haar stiefvader Herodes. Sluier na sluier optillend om haar lichaam te onthullen. Geeft de dans haar macht, of neemt de dans haar macht juist af?
‘Danseresje,’ zegt dokter Mengele, ‘dans eens voor me.’ Hij geeft de musici een teken om te beginnen met spelen. De bekende openingsakkoorden van de wals ‘An der schönen blauen Donau’ komen de donkere gesloten ruimte binnen. Mengeles ogen worden groot. Ik heb geluk. Ik ken de passen op ‘An der schönen blauen Donau’, die ik zelfs in mijn slaap kan dansen. Maar mijn ledematen zijn zwaar, alsof ik me in een nachtmerrie bevind waarin gevaar dreigt en ik niet kan wegrennen. ‘Dans!’ roept hij weer, en ik voel hoe mijn lichaam in beweging komt.

Terwijl ik dans, komt er een gedachte bij me op als een donderslag aan heldere hemel. Ik besef dat dokter Mengele, de doorgewinterde moordenaar die deze ochtend mijn moeder heeft vermoord, zieliger is dan ik. Ik ben vrij in mijn gedachten, iets wat hij nooit kan zijn. hij zal altijd moeten leven met wat hij heeft gedaan. Hij zit meer gevangen dan ik. Als ik mijn dans afsluit met een laatste, gracieuze spagaat, bid ik, maar ik bid niet voor mezelf. Ik bid voor hem.

De ballerina van Auschwitz zou door iedereen gelezen moeten worden! De wereld zou er daarna anders uit gaan zien.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Boekenarchief E-F

Edith Eger