De raadselgast
Grégoire Bouillier

Op een donkere, koude, herfstachtige zondag gaat plotseling de telefoon en word de ik-persoon gebeld door zijn ex. Ruim tien jaar geleden heeft zij hem plotseling, zonder waarschuwing, verlaten. In dit korte gesprek is er geen sprake van herinneringen ophalen over de voorbije relatie, hij wordt uitgenodigd om op een verjaardagsfeest bij een “beroemd”persoon  als “mysterieuze gast” aanwezig te zijn.
Wat hierop volgt is een uiterst sprankelend en verfrissend verhaal over de aanloop tot die avond.

De ik-persoon mijmert over de afgelopen jaren, zijn angsten,  melancholische buien,  liefdesverdriet.  Allerlei andere nutteloze gedachtespinsels spoken in hem rond. Deze worden in het boek diep uitgesponnen in soms ellenlange zinnen maar op een heel absurdistische wijze geschreven.
Ronduit schitterend is zijn uitwijding over het dragen van t-shirts met een col; eerst zijn enorme antipathie daartegen, nu zijn grote toewijding.

Hilarisch om te lezen hoe de ik-persoon zich op de feestavond bezighoudt en gedraagt.
De “hereniging” met zijn ex loopt niet zoals hij verwachtte, hij voelt zich niet op zijn gemak tussen al deze “beroemde en decadente” mensen. Wanneer hij zijn geschenk een heel dure fles wijn  (een maand huurgeld!) aan de jarige (Sophie Calle) overhandigt constateert hij dat deze onuitgepakt verdwijnt.

---en opeens besefte ik dat ze er met de fles Margaux vandoor ging en het scheelde niet veel of ik had geschreeuwd en was achter haar aan gestormd, dat was mijn fles, niemand mocht hem openen en opdrinken zonder mijn toestemming en naast me stond roerloos degene aan wie ik alles had willen bewijzen en aantonen met een koortsachtige stem zei ik tegen haar dat ik een grand cru had meegebracht en dat ik had gehoopt dat we samen zouden klinken, ja precies, samenklinken, en wel “op liefde en welzijn” zogezegd, en pas toen zei ze tegen me dat haar vriendin haar verjaarscadeaus nooit openmaakte---

Besluiteloos en onwennig worstelt de ik-persoon zich door de avond heen. Bij het verlaten van de soiree heeft hij nog een kort gesprek met zijn ex. Bij een enorme vaas met rozen zegt zij zo’n intrigerende zin tegen hem dat hij plotseling weer in een enorme staat van paraatheid komt. Met een heerlijk  verlicht gevoel  vertrekt hij dolend door de voor hem onbekende  straten van Parijs op weg naar huis maar bovenal op weg weer naar zichzelf.

---Dus richtte ik me met mijn jas in mijn handen weer op en keek haar aan met de bedoeling een allerlaatste beeltenis van haar in mijn geheugen te prenten en ze had haar ogen strak op het boeket gericht en zonder op te kijken zei ze terwijl ze  ternauwernood haar lippen bewoog dat rozen de enige bloemen waren waarvan ze het kon verdragen ze in afgesneden staat te zien....

Teveel van deze korte roman vertellen komt het verhaal niet ten goede. De raadselgast (overigens een uiterst origineel gevonden vertaling van de oorspronkelijke titel) moet je zelf ervaren en lezen.  De lange zinnen en alinea’s kunnen sommigen misschien wat tegenstaan.
Mij stoorde het niet, integendeel. Ik vond dit een uiterst vermakelijk verhaal, dat spettert van alle kanten. Origineel idee van Bouillier om een oude klassieker te verweven in dit boek. Dit nodigt je uit om ook dit boek weer eens in je handen te nemen. Én niet te vergeten zijn eerste roman (Rapport sur moi) natuurlijk.

Grégoire Bouillier is op 22 juni 1960 geboren in Tizi-Ouzou, Algerije. Momenteel woont en werkt hij in Parijs. Met zijn eerste roman: Rapport sur moi (verschenen in 2002) won hij de Prix de Flore.
L ‘Invité mystère verscheen in 2004 (vertaald als De raadselgast in 2007)
Cap Carnavarel in 2008.

ISBN 9789029079594 Hardcover 126 pagina's | J.M. Meulenhoff | november 2007

Oorspronkelijke titel: L ‘Invité mystère, 2004 Editions Allia, Parijs
Nederlandse vertaling: Frans van Woerden, verschenen in 2007 bij

© Irene, november 2009

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER