Het geluk
Angelo di Berardino

Na de onverwachte dood van zijn vrouw vertrekt Wolf naar Nice, waar ze een tweede huis hebben, om daar te gaan wonen. Zijn reis verloopt niet bepaald vlotjes, en daardoor is er alle tijd om zijn leven met Mirjam te overdenken. Was hij ooit gelukkig? Waarom heeft hij zijn leven laten verlopen zoals het nu gegaan is.
Meer dan veertig jaar tevoren speelt het verhaal van Magnolia. Zij verlaat al jong het ouderlijk huis, en leefde het leven zoals het haar overkwam. Ook zij is op zoek naar het Geluk, en af en toe denkt ze het gevonden te hebben.

Terwijl we Wolf in het heden volgen met zijn terugblikken op het verleden, volgen we Magnolia langzaam tot in het heden.
Twee eenzame mensen op zoek naar het geluk. Saai, zou je kunnen denken, maar dit boek heeft een bijzonderheid: De meeste boeken hebben de bedoeling lezers een avontuur te laten beleven met het boek. Je beleeft een verhaal, er is op dat moment geen schrijver. Als je begint te lezen in dit boek lijkt dat ook zo.

‘In Antwerpen zit Magnolia in De Grijzen Hond, samen met haar vriend Bert.
Ze is zeventien en bestelt een kop jasmijnthee. Hij neemt een koffie.
Drie tafeltjes verder zit Wolf, zestien jaar. Maar dat weet ze niet. Ze kent hem niet.’

Dan weet de lezer, pardon, denkt de lezer te weten wat er aan het einde van het boek gebeurd zal zijn. Toch? Magnolia en Wolf zullen apart van elkaar van alles beleven en elkaar dan tegenkomen, Amor schiet een pijltje af en klaar is Kees. Maar zo gaat het niet. Of toch niet helemaal. Er is namelijk iemand die het boek schrijft. De schepper, zeg maar. Degene die normaliter onzichtbaar blijft en liever ook niet opgemerkt wordt, dringt zich hier op de voorgrond, door af en toe in het verhaal in te breken. In het begin lijkt dat nog onschuldig, een spelletje met de lezer.  En ook hier zet de schrijver zijn lezer op het verkeerde been.
Deze constructie maakt het verhaal, dat in wezen vrij vlak verloopt, interessant. Het is jammer dat hij het verhaal toch nog iets te veel laat door sudderen, met veel overbodige details, maar ook dat is natuurlijk de macht van de schepper.

Die schepper heet Angelo Di Berardino, die met dit boek zijn romandebuut schreef. Eerder waren er een zestal bundels en publiceerde hij in binnen- en buitenlandse literaire tijdschriften en bloemlezingen. In 2012 werd hij onderscheiden met de tweejaarlijkse Julia Tulkens Poëzieprijs. Als reclameman wonnen zijn campagnes prijzen in onder meer Londen, New York, Cannes en Hollywood.

ISBN 9789401446365 | Paperback | 312 pagina's | Lannoo | september 2017

© Marjo, 26 oktober 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De vloeivelden in
Aly Freije

‘Ze boerden goed en elk jaar sloeg de opwinding van de zomer toe. Vader smeerde oogstmachines, inspecteerde korenaren op korrelhardheid. Seizoenarbeiders werden aangetrokken en hielpen mee. Moeder vulde de voorraden suiker, meel en jenever aan. Ze bewerkte de bedden van de moestuin, bond anjelieren op. Paarden galoppeerden het weiland door en moesten gedurende lange dagen zware machines en volle wagens trekken. En in de morgen stroomden de zonnestralen steeds eerder over de nok van de schuur.’

Anna is de dochter van een boer. Haar vader pachtte een staatsboerderij op pas ontgonnen veen in Noord-Groningen. Na een eerdere zoon, Derk, werd Anna geboren in 1944, in de nadagen van de oorlog. Daarna kwam Reina. Hun vader had het naar zijn zin, hun moeder vond het harde werken en de eenzaamheid minder aantrekkelijk. Veendiep, het dorp, was klein.
Haar vader kreeg een akelige ziekte en overleed, waarna haar moeder doorging met boeren. Maar Anna, die het gymnasium had afgerond, wilde naar de stad.

Nu is ze terug in het land van haar jeugd, in gezelschap van Helen. Ze beseft dat ze niet alles verwerkt heeft. En de as van haar ouders bevindt zich nog in het crematorium. Herinneringen borrelen op, aan de ziekte van haar vader, later aan die van haar moeder. Aan haar puberteit, de jongens, en het ontdekken van haar eigen voorkeur.

‘Op avonden daarna stond ze weer op de uitkijk bij Marjo’s huis, liep met opzet door straten waar ze vaak langs reed en bereidde zich voor op een ontmoeting. ‘Goh, jij hier. Ik was net op weg naar een klasgenoot.’

Ze was anders, en al zagen anderen dat misschien niet, ze voelde het zelf. En waarschijnlijk voelde Marjo, de fysiotherapeute het ook. Zij kwam vaker aan huis dan nodig was, en nodigde Anna bij haar thuis uit. Maar er was ook Rob, een tijdje, tot hij ineens de wijde wereld in trok. En er was Siep, van wie ze een zoon heeft, Jacob, die na de scheiding bij haar is gebleven.

Dat dit debuut geschreven is door iemand die al eerder dichtbundels publiceerde is niet verbazingwekkend. De poëzie druipt er van af! Op deze manier wordt de sfeer van het boerenland voelbaar. Ook de sfeer van de jaren vijftig is zeer herkenbaar. Nergens wordt het verhaal expliciet, en toch is alles duidelijk. Het is een gave zo te kunnen schrijven.

Aly Freije debuteerde in 2008 met de Groningstalige dichtbundel 'Wondpoeier'. Haar Nederlandstalige dichtbundeldebuut 'Door het vanggat' verscheen in 2016.

ISBN 9789062659821 | Paperback | 120 pagina's | in de Knipscheer| januari 2018

© Marjo, 7 mei 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER