Van zo ver gekomen
Bernadette Heiligers

Als haar moeder Ariana door verdrinking omkomt is haar tienjarige dochter Dini alleen.
Het meisje geeft zichzelf de schuld van de dood van haar moeder, van wat er daar aan zee gebeurde, maar eigenlijk zelfs van het feit dat ze bestaat. Haar moeder was pas dertien toen ze zwanger werd. Waarom heeft ze haar kind niet in de rivier gegooid? Waarom heeft ze haar in leven gelaten?
Zo leuk was het allemaal niet…

Dat ze überhaupt in leven bleven, het jonge meisje en haar kind, hadden ze te danken aan Dionicio, een man die werkelijk niets bezat, maar die het meisje onderdak had geboden. Ze woonden in een bouwsel van pallets en zeildoek, aan de rand van Rosario, een stad in de Dominicaanse Republiek. Ariana moet vluchten, als Dini tien jaar oud is. Ze gaan naar Curaçao waar Ariana werk vindt als verzorgster van Rutger Helbier, de bedlegerige echtgenoot van Lillian Helbier.
Later zal iemand tegen Dini zeggen dat het niet uitmaakt van welk ras je bent: het hebben van geld, dat maakt je belangrijk. De Helbiers hebben geld, en huizen. En Lillian gaat er prat op dat ze een huishoudster heeft en een meisje dat haar man verzorgt. Dat dat meisje een kind bij zich zou hebben, dat had ze niet voorzien. Ook niet dat haar jongste zoon Simon voor dat meisje zou vallen en met haar wilde trouwen.

‘Mama wist zeker dat het allemaal zou meevallen. ’s Avonds lagen we in ons kamertje en vertelde ik haar wat ik die dag op school geleerd had. Een echt slaapkamertje was het niet; eerder een smalle inloop-pantry met een verroeste waterpomp die op de regenbak was aangesloten. We gebruikten dat water voor het bad- en toiletschuurtje dat we met de werkster van de familie mochten delen. Ena heette zij en ze had drie gezichten. Voor mij was ze lief, tegen mama deed ze boos, en als er iemand van de familie bij was, zag ze ons geen van beiden staan. Ik wilde dolgraag bij Ena in de gratie blijven en hielp haar waar ik kon. Iedere avond bewoog ik de onwillige slinger van de pomp totdat ik drie grote emmers had gevuld. Bij het gehuil van het ijzer stelde ik me voor dat ik mijn heimwee aan stukken sneed en ze een voor een in de regenbak gooide.’

Ook Dini wordt dus aan het werk gezet. Omdat ze haar nut bewezen heeft mag ze blijven na de dood van haar moeder. Rudy Helbier, de man des huizes is gecharmeerd van het kind, en leert haar veel, vooral over literatuur. Ook door de familie te observeren leert het meisje van alles.
En ze is een doorzetter. Ze rondt haar opleiding af, en wordt juriste.
In het deel van het verhaal dat in het heden speelt, werkt ze als mediator. De baan als juriste bleek te ongemakkelijk. Ze had een afkeer van gekonkel en gerommel achter de schermen.

En dan ontdekt ze dat haar achtergrond eveneens op rotte pijlers gebouwd is. Een dramatisch voorval zet haar leven op zijn kop, maar ze ontpopt zich als een sterke vrouw.
Ook de andere vrouwen die Heiligers beschrijft zijn sterk, maar ze kunnen nauwelijks op tegen de machocultuur die heerst op het eiland.
De thematiek is waarschijnlijk de weerstand van de vrouwen tegen de mannen. Ook de invloed van de verzelfstandiging, het losmaken van Nederland, hetgeen niet altijd ten voordele van de Antillen ging, speelt een rol, waarbij zelfs de pietenkwestie even behandeld wordt.

Het is eigenlijk veel te veel voor een dun boek als dit, het zou namelijk erg prettig geweest zijn als ze uitgebreider in was gegaan op ieder thema. Het ware ook fijn geweest als er de schrijfster meer uitgelegd had over de achtergrond. Als je de situatie niet kent – en dat geldt voor de meeste Nederlandse lezers – heb je geen idee hoe de onderlinge verhoudingen zijn tussen verschillende nationaliteiten. Dat er veel personages zijn en dat het verhaal van de hak op de tak springt maakt het er niet makkelijker op.

ISBN 9789493214491 | paperback | 138 pagina's | Uitgeverij In de Knipscheer | oktober 2021

© Marjo, 23 december 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER