De brief
Kathryn Hughes

1973. Tina is getrouwd met Rick, maar de wittebroodsweken waren al snel voorbij. Hij blijkt te drinken en dan wordt hij agressief. Ook rookt hij, en hij gokt. Steeds opnieuw belooft hij beterschap, maar Tina heeft al snel door dat hij niet kan stoppen. Ze moet weg, en begint te sparen. Dat kost tijd, want ze moeten rondkomen van haar verdiensten. Rick heeft geen werk namelijk. De bom barst als hij haar spaargeld vindt...

Naast haar werk heeft ze ook een vrijwilligersbaan bij een tweedehandswinkeltje. Op een dag vindt ze in de zak van een gedumpte jas een brief. Natuurlijk leest ze die.
De brief, gedateerd op 4 september 1939,  is nooit verzonden, ontdekt ze. Maar de inhoud is aangrijpend: het is van een man die zijn ex-geliefde bezweert dat hij met haar verder wil. Ze heeft hem verteld dat ze zwanger is, en daar was hij van geschrokken. Maar hij wil een echtgenoot en vader zijn van het ongeboren kind.

Dit verhaal fascineert Tina, en ze wil op zoek. Waar zou Billy de briefschrijver zijn? En Christina, degene aan wie het geadresseerd is?
De zoektocht brengt problemen met zich mee, maar ook afleiding. Want haar eigen leven staat op zijn kop. Ze is weg bij Rick.

1939. Billy is de enige zoon van een alleenstaande vrouw en wordt gruwelijk verwend. Hij is een mooie jongen, gewend dat de meisjes hem graag zien. Dat hij verliefd zou kunnen worden, dat had hij niet verwacht, maar hij valt voor Chrissie, het meisje dat met zijn beste vriend op stap gaat. Als ze hem vertelt dat ze zwanger is, van hèm, schrikt hij enorm. De brief wordt dan ook geschreven op het moment dat Chrissie denkt dat ze in de steek gelaten is. Ze ziet geen andere mogelijkheid dan te doen wat haar vader wil: naar Ierland vertrekken. Ongehuwd zwanger zijn, dat is een enorme schande!

Of Tina in staat is hen te vinden, zoveel jaren later? Misschien een van de twee? De tijden waren anders, en haar eigen problemen vormen een stoorzender.

Het is een fijne feelgoodroman. Al is het nogal voorspelbaar eigenlijk, de achtergrond van het verhaal – adoptie en kindertehuizen in Ierland – is schokkend voor de lezer van nu, al was het in die tijd heel normaal.
Het boek biedt een kijkje in het verleden.

Kathryn Hughes (1964, Altrincham, Verenigd Koninkrijk) debuteerde met De Brief in 2015. Het werd vertaald na de successen van de opvolgers, De sleutel en Het geheim. De omslagen van De Sleutel en De Brief zijn vrijwel gelijk, het concept ook. Steeds een verhaallijn in het heden en eentje in het verleden.

ISBN 9789044355086| paperback |320 pagina's | Uitgeverij The House of the Books| november 2020
Vertaald uit het Engels door Betty Claasse en Yvonne de Swart

© Marjo, 31 januari 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het geheim
Kathryn Hughes

1975. Mary’s grote liefde is Thomas Roberts. Ze trouwde al met hem toen ze vijf jaar oud was (!) en deed het toen ze allebei volwassen waren nog eens dubbel en dwars over.
Ze kan haar geluk niet op als ze in verwachting raakt zeker niet als Thomas belooft dat hij dan zijn baan in de mijn op zal zeggen en haar komt helpen in het pension dat ze drijft. Maar het noodlot slaat toe zoals het dat maanden later een tweede keer doet.
Dan treft het meer mensen. Er gebeurt een vreselijk ongeluk met een busje.

Het is een idee van Trisha en Selwyn, uitbaters van een kroeg, die vanwege een brand niet open kan. Een dagje naar Blackpool.
Het is een divers gezelschap dat in het busje stapt. Selwyns ex, Babs; hun dochter Lorraine en diens vriendin Petula. De zwerver Harry mag mee omdat hij alarm heeft geslagen toen hij, slapend in het portiek, de brand opmerkte. Daisy en haar zoon Jerry, en Karl, die op het laatste moment ook zijn zoon Mikey mee moet nemen, omdat zijn ex hem niet kan gebruiken die dag. 

Er zijn wel wat spanningen die dag. En het was leuk, daar zijn ze het over eens, maar aan het eind van de dag moet Daisy een moeilijke beslissing nemen, die de levens van een aantal mensen zal beïnvloeden. En dan verongelukt het busje. Er vallen doden. De overlevenden proberen hun leven zo goed en kwaad als het gaat voort te zetten. Bijna veertig jaar gaan voorbij.

In het heden, 2016, staan opnieuw twee mensen voor een moeilijke keuze. Ze weten niet eens of ze wel een keuze hebben: Jake, de zevenjarige zoon van Michael en Beth is zwaar ziek. Als er geen donornier beschikbaar komt, zal de jongen het niet halen. De ouders zelf vormen geen match, ze zijn afhankelijk van het lot.
Als Beths moeder overlijdt en ze het huis leeg moet ruimen, heeft ze even afleiding. Mary die nooit heeft willen vertellen wie de vader van Beth is, blijkt het een en ander bewaard te hebben. Tot haar grote verrassing vindt ze een krantenknipsel en een brief, waardoor haar eigen leven en dat van haar moeder ineens heel anders blijkt te zijn.
Ze gaat op zoek. Waar zijn de mensen gebleven die betrokken waren bij het ongeluk? Wat is er gebeurd?

‘Haar leven stond op zijn kop, alles was plotseling anders. Zoals wetenschappers een manier zoeken om een naderende asteroïde uit haar baan te brengen om een rampzalige botsing met de aarde te voorkomen, zo had deze brief de koers van haar leven veranderd.’

Het zijn de mooiste verhalen: die waar het verleden en het heden een onontwarbare kluwen is, die langzaam ontrafeld wordt. Geheimen en onbeantwoorde vragen, je kan er als schrijver alle kanten mee op. Kathryn Hughes weet je dan ook te boeien tot het einde, al begint de oplettende lezer wel een vermoeden te krijgen, de finesses zijn dan nog niet duidelijk. Het einde verrast!
Hughes verweeft de sociale omstandigheden van veertig jaar geleden in haar verhaal. Het is haar kracht dat al die treurigheid geen somber verhaal opleveren. Het gaat over mensen die je in iedere laag van de maatschappij tegen kan komen, met typerende beeldende beschrijvingen.

‘Meneer Reynolds vroeg haar altijd een of ander dossier uit de onderste la van de archiefkast te pakken of een pen die hij op de grond had laten vallen op te rapen. Het duurde een week voor Babs in de gaten had dat het een truc was om onder haar rok te gluren. Het was een ware beproeving om met die man, met zijn indringende lichaamsgeur en zweetplekken, een kantoor te moeten delen. Het zou Babs niet verbazen als er paddenstoelen onder zijn oksels groeiden. Zijn overhemden spanden om zijn dikke pens, en de kwabben in zijn nek en zijn onderkin puilden over zijn kraag. Zijn kale hoofd was bleek en glimmend en zijn volle lippen waren altijd vochtig’

Ook al doet meneer Reynolds nauwelijks meer mee in het verhaal, dit stukje had je toch niet willen missen?

Fijn boek!

ISBN 9789044355062 | paperback | 304 pagina's | Uitgeverij House of the Books | juli 2020
Vertaald uit het Engels door Betty Klaasse en Yvonne de Swart

© Marjo, 11 augustus 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De sleutel
Kathryn Hughes

2006.
Sarah werkt bij de plaatselijke bibliotheek, maar is vooral bezig met het onderzoek naar een voormalig krankzinnigengesticht, Ambergate, gebouwd in 1870. Het is verboden terrein, maar daar trekt Sarah zich niets van aan. Ze dwaalt door het enorme gebouw, dat ooit een imposant landhuis geweest moet zijn. In de jaren vijftig van de vorige eeuw moeten er meer dan 1500 patiënten gewoond hebben. Inrichting Ambergate zoals het toen heette, sloot in 1997, en raakte in verval.

Sarahs vader weet meer over deze instelling, maar hij wil er niet over praten. Hij vindt het het al vreselijk dat zij er maar mee bezig blijft! Sarah heeft wel hulp, bij het doorzoeken van die eindeloze gangen en zalen: in het vervallen huis heeft een jonge man onderdak gevonden, hij wil niet terug naar zijn ouders.
Op de zolder ontdekt Sarah een stapel oude koffers. Een er van intrigeert haar, het zijn niet alleen maar oude kleren die daar in zitten. Ze vindt een schilderij, een matineejasje, een gebreide teddybeer en... een raadselachtig briefje.

1956. In hetzelfde Ambergate arriveert Ellen, als leerling verpleegkundige is ze erg begaan met de patiënten, meer dan haar toegestaan is. Een van de vrouwelijke patiënten, Amy, trekt haar speciale aandacht. Het wordt al snel duidelijk dat Amy in het tehuis zit omdat haar vader haar kwijt wil. Iets wat in die tijd zomaar kon! Erger is dat de artsen deze mensen die eigenlijk niets anders mankeerden dan dat ze lastig waren ‘behandelden’. Een van de patiënten zit er al meer dan vijftig jaar!

Ellen weet wel beter, maar Amy denkt aanvankelijk dat ze ‘genezen verklaard’ zal worden en naar huis zal kunnen. Ook gaat ze er van uit dat haar dokter verliefd is op haar, zoals zij verliefd is op hem, en dat ze dan kunnen trouwen. Het loopt anders. De dokter vertrekt, en niemand gelooft haar. De arme Amy kan geen kant op. Ellen staat ook machteloos.

De nadruk in dit verhaal ligt op Amy, die model staat voor de manier waarop in de twintigste eeuw nog omgegaan werd met ‘lastige’ familieleden. Het is natuurlijk heel kwalijk dat ze op die manier een soort proefpersonen werden voor psychologen en psychiaters, wier praktijken nog in de kinderschoenen stond. Sigmund Freunds ideeën drongen nog maar mondjesmaat door, behandelen met elektroshocks werd volop toegepast.

Op de voorflap staat: ‘een gestolen leven – een gebroken hart - een onrecht dat hersteld moet worden’
Het is een concept dat vaak gebruikt wordt om het verleden af te zetten tegen het heden in de zin van  ‘Toen ging het fout, nu gaat alles beter’. Doe er een familiegeheim bij, en je hebt een smeuïg verhaal.
Behalve dat je dan een lekker feelgoodverhaal leest, leer je ook wat over het verleden.

In het dankwoord geeft de schrijfster aan dat het verhaal gebaseerd is op het leven in een Britse psychiatrische inrichting tussen 1957 en 1962, waarover een leerling-verpleger geschreven heeft, om de misstanden aan te kaarten.

Kathryn Hughes (1959) is een Engelse schrijfster. De sleutel is haar derde roman, maar het eerste boek dat in het Nederlands is vertaald.

ISBN 9789044355048 | Paperback | 368 pagina's | House of the Books| oktober 2018
Vertaald uit het Engels door Valerie Janssen

© Marjo, 14 december 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER