Alle kleuren van de nacht
Sanne Helbers

Je zoekt naar het leven in plaats van het accepteren zoals het is.

Deze zin vormt de kern van het verhaal.
Helena voelt een leegte in haar leven die constant opgevuld moet worden met nieuwe uitdagingen. Na uiterlijk twee jaar ergens gewerkt te hebben slaat opnieuw de zinloosheid van dat alles toe en veranderd ze weer van baan. Ze reist daarom ook enorm veel en als ze onderweg Taco ontmoet die net zo'n bevlogen reiziger is als zij meent ze haar maatje gevonden te hebben. Ze zijn inmiddels al zes jaar samen.

Maar waar Helena telkens opnieuw de drang tot veranderen en vertrekken voelt, is Taco gematigder. Hij vindt reizen bijvoorbeeld prima maar een wat behoudender leven, zonder eeuwig onderweg te zijn, spreekt hem meer aan. Reizen moet een extra iets blijven, maar niet een vorm van leven zijn. Helena stikt in zo'n leven. Ze kan zo niet verder.

Het is dan ook bijna onvermijdelijk dat Helena na online contact gekregen te hebben met Raavi, een fotograaf uit India, out of the blue naar dat land reist om hem te ontmoeten. Hun contact hield een belofte in, er is een enorme aantrekkingskracht. Inwendig is ze al bezig met een relatie met Raavi. - In feite is het opnieuw een vlucht uit het dagelijkse bestaan, opnieuw een vlucht om haar inwendige leegte te vullen. -  Taco accepteert het gelaten. Om haar te houden zal hij haar los moeten laten, denkt hij.

Tot haar verrassing en schrik blijkt Raavi een vrouw. Na de verwarring en ook boosheid blijkt de aantrekkingskracht er nog steeds te zijn. Maar in India wordt een relatie tussen vrouwen niet geaccepteerd en de gevolgen van een dergelijke relatie zijn verstrekkend en gevaarlijk voor die vrouwen en hun familie.
Helena beseft totaal niet hoe sterk dat oordeel is, pas na een zeer heftig vooral, begrijpt ze in wat voor onmogelijke positie Raavi zich bevindt...

Ondertussen lezen we via flash-backs over Helena's gevecht met het leven zelf. Ze zoekt in alle uithoeken van de wereld naar de reden van bestaan. Ze rent de aardbol over, loopt bij een psychiater na een zelfmoordpoging, en meent telkens hèt gevonden te hebben totdat de 'jeuk in haar hoofd' weer toeslaat en ze weer op zoek gaat naar een nieuwe uitdaging. De ontmoeting met Raavi zet haar bestaan echter helemaal op zijn kop. Heeft ze nu de zin van het leven te pakken? Of blijft haar vlucht uit de werkelijkheid doorgaan?

Voor mensen die neerslachtig van aard zijn, lijkt mij dit boek niet echt geschikt, of misschien juist wel, misschien schenkt het de troost van herkenning. Vooral als je de woorden van Helena goed tot je door laat dringen moet je even slikken, waarom leven we eigenlijk? Die vraag zal mogelijk eeuwig blijven bestaan.
Maar aan de andere kant laat het verhaal in dit boek ook zien dat het leven altijd verrassend is, of je nu zoekt naar die verrassing en/of uitdaging of niet.

Het einde van het boek is jammer genoeg vrij raadselachtig. Het vormt niet de afsluiting die het verhaal verdient.
Het verhaal zelf is wat wisselvallig. Het ene moment schiet Sanne Helbers in een beschouwing die een diepgaand inzicht toont, ze haalt Camus en Satre aan, maar gaat net niet ver genoeg om het tot een mooi geheel om te vormen met de rest van het verhaal. Het blijven bijna op zichzelf staande bespiegelingen.
Ook de verbazing van Raavi over gebruiken in het Westen doet wat vreemd aan, aangezien ze een tijd in Londen gestudeerd heeft.
De sensuele ontmoetingen met bepaalde mannen gaven de indruk dat ze het verhaal moesten 'opleuken'. Maar daarmee schoot Sanne Helbers in mijn ogen de plank mis, het voegde namelijk niets toe aan het verhaal dat op zich al genoeg aan haar eigen inhoud heeft.

Het woordgebruik is ook af en toe wat te ver gezocht; muntige brij voor tandpasta. Of de zin 'ik wil zijn brede schouders best laten zien dat ik er ook wat van kan' die doet wat vreemd aan. Het woord geluidswalm komt op mij ook over als een woord dat verzonnen is voor het mooie maar in feite daardoor just de plank misslaat.

Maar ondanks deze opmerkingen en na aanvankelijke weerzin vanwege de deprimerende gedachtes van Helena, bleef ik wel lezen. Het boek hield me toch in zijn greep, de depressieve gevoelens werden wel heel goed verwoord. Je begreep uitstekend hoe Helena de wereld zag. Je bleef lezen omdat je wilde weten of zij tot een oplossing kwam, of zij de wereld anders kon gaan bekijken dan ze deed. Kon zij het leven gaan accepteren zoals het zich aan haar voordoet?
Het verhaal rond de problematiek in India omtrent homoseksualiteit maakt het verhaal extra indringend.

Dat gegeven en de gedachtengangen en visies van Helena - en de gematigder Taco - laten je na het lezen nog flink nadenken. Het boek laat je niet onmiddellijk los en dat is iets wat ik erg prettig vind aan een boek.

Susanne Helbers studeerde algemene kunstwetenschappen aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Ze werkt als programmamaker bij Studium Generale aan de TU Delft. Tijdens een wereldreis trok zij door India, waar de basis voor Alle kleuren van de nacht werd gelegd

ISBN 9789026355820 | Paperback | 276 pagina's | AmboAnthos | juni 2021

© Dettie, 10 september 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER