Sarah Crossan

Zie ook de Leestafelrecensie over het boek Gewicht van water (12+)

Nieuwe maan
Sarah Crossan

‘Ik luisterde even naar het gerinkel voor ik opnam
‘Hallo?’
‘Joe?’ Het was Ed.
Hij had wekenlang niets van zich laten horen.
Ik maakte me al zorgen
vroeg me af of hij ooit nog naar huis zou komen.

Eerst vraagt Ed of de oudere zus thuis is, of zijn moeder, maar als er alleen maar Joe is, zegt hij:

‘Ze denken dat ik iemand iets heb aangedaan.
Maar dat is niet waar. Onthoud dat goed, oké?
Ik meen het. Onthoud dat goed.
Want mensen gaan leugens vertellen.
En ik wil dat jij de waarheid weet.’

Ten tijde van dit telefoontje - waarmee het boek opent - was Joe pas zeven jaar. Zijn tien jaar oudere broer Ed is opgepakt, in de gevangenis gezet, omdat hij een moord heeft gepleegd. Het proces is kort en krachtig. Hij heeft immers bekend, al zei hij later dat ze hem gedwongen hebben en houdt hij vol dat hij onschuldig is. Tien jaar lang is er alleen contact via een enkel telefoontje, een kaartje. Dan laat hij weten dat er een datum is vastgesteld voor de executie. Hij vraagt Joe om hem te komen bezoeken.

Het gezin waar Joe in opgroeit is niet bepaald een hecht gezin. Ze hebben het arm, vader is overleden, moeder kan alle ellende niet aan, ze drinkt, heult met mannen, en laat na een paar jaar haar overgebleven kinderen achter bij haar zus, tante Karen. Tante neemt de opvoeding streng ter hand, en ze keurt het feit dat Joe naar Texas wil ten zeerste af. Maar Joe gaat toch. Het weinige geld dat hij verdiend heeft met zijn baantje als automonteur is al op als hij in Texas arriveert en een armoedig onderkomen vindt. Daar probeert hij moed te verzamelen om naar Wakeling te gaan, de gevangenis waar Ed zich bevindt.
In een smerige hotelkamer ziet hij de beelden op de televisie.

‘De reporters geven geen moer om ons gezin.
Wij zijn geen verhaal. Wij zijn vuil.
Hoewel
dat vast veel makkelijk is dan te moeten toegeven
dat ze met het doden van onze broer
alleen maar meer mensen een zware klap toebrengen.’

Het feit dat het slachtoffer een blanke agent was, geeft de achterblijvers weinig hoop. Er is een pro deo advocaat, die nog probeert de executie uitgesteld te krijgen.

Joe bezoekt Ed, ze zien elkaar door plexiglas, praten met een telefoon, en proberen contact te maken. Maar de kloof is diep, er is het leeftijdsverschil, het feit dat ze elkaar al zolang niet gezien hebben, maar vooral ook de onzekerheid van de kant van Joe: is zijn broer nu schuldig of niet?

In een cafetaria ontmoet hij het meisje Nell, die zich over hem ontfermt, maar toenadering afwijst.
En dan komt de datum dichterbij.

Het verhaal is geschreven in een soort dichtvorm: korte zinnen, vaak slechts wat woorden, afgebroken regels, met veel witregels. Het maakt dat je langzamer leest, en ook voelt waar Sarah Crossan de nadruk wil leggen.
Het gezin behoort tot de ‘White trash’, en tante Karen doet haar uiterste best om er structuur in aan te brengen, zodat er toch iets van de kinderen terecht komt.
Ze wil eigenlijk niet dat de broer en zus van Ed contact met hem hebben, maar onderschat de broederband, en kan Joe niet tegenhouden. Maar anders dan diens biologische moeder laat zij haar neef niet in de steek als het er op aan komt.

Een moeilijk onderwerp dat zodanig in elkaar steekt dat je als lezer niet anders kunt dan begrip opbrengen voor de personages die je misschien in de echte wereld wel snel voorbij zou lopen. Iemand die in de gevangenis zit? Die ter dood veroordeeld is? Daar wil je niets mee te maken hebben. Sarah Crossan laat indringende pure manier zien dat zij net zo menselijk zijn als jij dat bent. En dus de moeite waard.
Zoals ook dit boek absoluut de moeite waard is.

Sarah Crossan woonde in Ierland, Engeland en New York. Ze studeerde Filosofie en Literatuur en werkte daarna jarenlang als lerares Engels voordat ze fulltime schrijfster werd. Haar werk wordt alom bejubeld en stond op de shortlist voor onder andere de Carnegie Medal, de Irish Book Awards en de CBI Book Of The Year Award 2015.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 15+

Sarah Crossan