Elle McNicoll

Laat ons zien wie je bent
Elle McNicoll

‘Weet je wat jou anders maakt, Cora? Kun je dat uitleggen?’

Zo begint de proloog van dit boek. Pas later begrijp je als lezer wat daar precies gebeurt, nu denk je nog dat Cora aan een wetenschapper uit wil leggen wat het betekent om autist te zijn.

Cora is twaalf jaar en weet heel goed dat ze anders is dan haar leeftijdsgenoten. Haar moeder is overleden, haar vader en broer Gregor steunen haar onvoorwaardelijk. Zo niet de leraren op school en de meeste klasgenoten.
Ze is dan misschien anders omdat ze heel gevoelig is – ze weet ook dat ze slim is en dus komt de afwijzing van haar leraar hard aan. Ze had zich zo goed voorbereid, laten zien dat ze het zeker kan, een schoolkrant maken, maar nee, zegt de leraar: ze kan niet samenwerken, dus ze mag niet in de redactie.

Ze heeft weinig keus: ze zal dit moeten accepteren, de pesterijen, het genegeerd worden. Ze is nu eenmaal aan autist.
Als haar broer haar meeneemt naar een bedrijfsfeestje van Het Pomegranate Instituut waar hij werkt, waar ze helemaal niet mee naar toe wilde, ontmoet ze Adrien, de zoon van zijn baas. Er is meteen een klik tussen hen.
Hij is leeftijdgenoot, en tot haar verbazing gaat hij niet naar school maar krijgt hij privéonderwijs.
Later zal blijken dat ook Adrien ‘anders’ is, hij is een ADHD-er. Hij ‘stuitert’.

Het Instituut maakt interactieve hologrammen van beroemde personen, zodat je je helden kunt ontmoeten alsof ze echt zijn. Die techniek willen ze ook toepassen voor ‘gewone’ mensen, zodat ze na hun dood nog door dierbaren kunnen worden bezocht. Cora wil er graag meer van weten, en accepteert maar al te graag een uitnodiging voor een rondleiding.
Maar daar blijkt meer achter te zitten dan ze ooit had kunnen bedenken.
En al vertelt die Dr Gold het nog allemaal zo leuk, Cora twijfelt steeds meer of ze met diens plannen in zee moet gaan. Het lijkt haar wel heel leuk, heel bijzonder, maar er zijn wel haken en ogen. Dr. Gold wuift dat weg natuurlijk, maar gelukkig is Adrien het met Cora eens. Maar het is een machtige wereld waar ze het tegen moeten opnemen! De wereld van het geld.

Hologrammen van mensen, het klinkt misschien futuristisch, maar dat is het allang niet meer. Dit verhaal gaat over de ethische kwestie of je zoiets wel zou mogen doen: hologrammen maken van mensen. Maar natuurlijk is het vooral het verhaal van een bijzonder meisje.

‘Cora, de enige reden waarom ze altijd tegen me zeggen ‘jij bent niet je ADHD is omdat ze zichzelf dan minder bedreigd voelen. Want stel je voor dat je erachter komt wat jou anders maakt. Stel je voor dat je het accepteert en het zelfs leuk vindt, en dat je zegt dat je er niets aan wil veranderen. Dan word je een gevaar.’
‘Gevaar? Zei je nou ‘gevaar’?
‘Ja. Mensen die zichzelf leuk vinden zijn erg gevaarlijk.’

Elle McNicoll (Edinburgh, 1992) is een Schotse kinderschrijver. Haar debuutroman Een soort vonk had hetzelfde achterliggende thema als onderhavig boek. McNicoll is zelf een autist.

Lees de reacties op het forum, klik HIER

jeugd 15+

Elle McNicoll