Kristof Desmet

https://kristof-desmet.webnode.be

Mus
Kristof Desmet

Mus - eigenlijk Merel - wordt opgenomen in een jeugdinrichting. Ze wordt rondgeleid en voorgesteld. Ineke, de leidster van de woongroep, adviseert haar om haar verhaal op te schrijven. Dat is het verhaal dat we gaan lezen, en zo ontdekken we dat Mus een rottijd achter de rug heeft. Eerst gaat haar vader er van door met een jongere vrouw, en dan komt haar moeder met ene nieuwe vlam aanzetten. Ok, denkt Mus, ze gunt haar moeder ook een gelukkig leven, maar als ze hoort wie de gelukkige is, gaat ze over de rooie: Luc Nieuwkerk is leraar op dezelfde school als waar zij en haar broer Brix op zitten en waar ook haar moeder lesgeeft!

Dat kan niet! Dat kan echt niet! Brix is het met haar eens. Samen boycotten ze De Kwal, zoals hij op school genoemd wordt, en ze bedenken allerlei dingen die de man in diskrediet moeten brengen.
Dat eindigt met het verblijf in de inrichting.

‘Ja ze was slecht. En ja, ze was een gestoord kreng. Een ongeëvenaard serpent.
Deal with it bitch, gilde een stemmetje voortdurend door haar kop. Het is je eigen verdomde schuld. Je meer dan verdiende loon.
Ze zou geld hebben gegeven voor een flink pak slaag. Een goed, ouderwets pak rammel. Als daarmee de kous af was…’

Het zou me niet verbazen als menige lezer het daarmee eens zou zijn. Wat de reden is dat Mus in een jeugdinrichting binnenstapt bij aanvang van het boek, moet toch wel erg zijn, denk je. Als dat dan zo mee blijkt te vallen zou je inderdaad opteren voor dat pak slaag!

Een therapeut om naar toe te gaan had ook volstaan, het gaat tenslotte om het verhaal dat ze op schrijft.
Afgezien daarvan is het een verhaal dat wel aan zal spreken. Mus is een echte dwarse tiener, en zeg nou zelf: het is vreselijk voor een meisje van een jaar of vijftien om op school aangesproken te worden over de nieuwe relatie van een moeder die daar lerares is, met de ergste leraar die je je kunt voorstellen!
Haar cynisme en haar opstandigheid zijn heel voorstelbare gevoelens. Er lijkt ook behalve haar jongere broer niemand te zijn bij wie ze met haar gevoelens terecht kan, hetgeen alles nog erger maakt. En je gaat toch over je nek als je die kwal van een vent tegen je eigen moeder hoort zeggen: ’nog een toetje op mijn snoetje’! Maar natuurlijk mag ze niet doen wat ze vervolgens doet.

Een van de nachtmerries van Mus wordt in cursieve tekst weergegeven en een andere niet, dat gezien de inhoud begrijpelijk is, maar het is niet consequent.
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Mus, je voelt haar walging maar ook haar wanhoop. Haar daden lijken voort te komen uit haar onzekerheid, hetgeen normaal is voor een meisje van haar leeftijd en in zo’n situatie. Dat heeft de schrijver heel goed overgebracht.
Tegelijk zit er natuurlijk een boodschap achter: het hoeft niet zo te gaan! Dus is het meteen een boek dat ook voor de volwassenen die hiermee te maken krijgen een duidelijke boodschap heeft! Want het is echt niet alleen de schuld van Mus…
Prettig voor de leesbaarheid: Het is niet alleen maar ellende in het boek van Mus. De logeerpartij van het dochtertje van Luc is best grappig.

Kristof Desmet (1971) werd in Roeselare geboren, maar woont sinds 2004 in Lauwe. Hij is leraar Nederlands in Ieper. Al jaren werkt hij mee aan leermethodes Nederlands bij uitgeverij Van In. Mus is zijn tweede boek voor jongeren.

jeugd 15+

Kristof Desmet