Niemand vraagt hoe het met mij gaat
Gracia Lebbink

Sanne´s ouders hebben de laatste tijd steeds vaker ruzie en niet zo´n klein beetje ook. Na zo´n ruzie praten ze via de kinderen met elkaar.

`Sanne, kun jij aan je moeder vragen om wat stiller te zijn en niet te stofzuigen als ik de krant lees?`
`Daan, zorg jij ervoor dat je vader de vuilnisbak niet vergeet buiten te zetten, we willen geen ratten toch?' [...]
Mijn broertje Daan en ik weten dan nooit goed hoe we moeten reageren. Het voelt heel ongemakkelijk.

Het gaat van kwaad tot erger en dan komt de dag dat haar ouders vertellen dat ze gaan scheiden... Sanne is woedend! Ze wil dat niet! Punt uit. Ze is helemaal van slag en wil het liefst verdwijnen. Ze kruipt op de bank, onder een deken. Maar niemand komt haar troosten.

Mama vertelt diezelfde dag dat ze een weekje gaan logeren in het huis van een tante, die op vakantie is. Even afstand nemen. Gelukkig is haar oma Julia daar ook. Oma is in Italië geboren en als zij er is ruikt het altijd naar Italiaans eten. Sanne is gek op haar oma. Haar vader niet...


Tot mama's grote ellende heeft Sanne's vader besloten dat hij de ene week voor Sanne en Daan zorgt en de andere week is mama in hun huis. Het is een akelige toestand. De ouders zijn onmogelijk. Ze gunnen elkaar het licht niet in hun ogen. Het is bijna de vraag wie er nu kinderen zijn Sanne en Daan of papa en mama?
Later moeten de kinderen steeds om en om een week bij papa en daarna een week bij mama wonen. Sanne wordt er zo moe van, elke week alles in- en uitpakken. Maar de grootste ellende blijft de houding van haar ouders...

Vader treitert moeder enorm; wat van haar niet mag, mag van hem wel en omgekeerd. Ook haar moeder heeft geen goed woord  over voor haar vader en de kinderen zitten er maar tussenin.
Sanne's ouders zien ook niet dat het met Daan steeds slechter gaat... Sanne ziet dat wel... Het loopt uiteindelijk compleet uit de hand, zowel met Sanne als Daan, maar wel op een heel andere manier.
Sanne ontspoort op een tienermanier, ze wil zo graag dat er iemand voor haar is. Maar ze maakt dingen mee die zelfs die wens onderuit zal halen. Ze probeert overeind te blijven, er te zijn voor haar broer en tegelijkertijd moet ze ook wennen aan haar nieuwe school.
En thuis vraagt echt niemand hoe het met háár gaat..

Achterop het boek staat 'Een verhaal dat je na de eerste bladzijde niet meer wilt neerleggen.' en dat klopt. Zoals gebruikelijk bij een nieuw boek, las ik 'eventjes' de eerste bladzijde om de sfeer te proeven maar kon inderdaad niet meer stoppen. Je wordt gelijk het verhaal ingetrokken en wil weten hoe het met Sanne en haar familie gaat. De houding van met name haar vader is tenenkrommend. Tussen de regels door, lees je ook wat er in het huwelijk gebeurde, wat de oorzaak van de scheiding was.

Toch is het zeker niet allemaal kommer en kwel, want Sanne heeft ook goede - en échte - vrienden. Oma Julia vormt verder ook een belangrijke schakel in het geheel.
Sanne moet natuurlijk ook naar school, en zoals dat gebeurt vinden daar ook positieve en minder leuke dingen plaats.
Maar het mooiste aan het verhaal is het weergeven van de gevoelens van Sanne, hoe deze puber met al haar pubergevoelens met al die lastige situaties omgaat.Sanne is levensecht.Kortom, een prachtig verhaal!

Gracia Lebbink studeerde grafische vormgeving aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Ze besloot het roer om te gooien en te gaan schrijven. Niemand vraagt hoe het met mij gaat is haar debuut.

ISBN 9789047714620 | Paperback met flappen | 263 pagina's | NUR 285 | Lemniscaat | juni 2022
Leeftijd 15+

© Dettie, 17 juni 2022

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER