Stefan Boonen

Zie ook de recensies op Leestafel over boeken van Stefan Boonen voor jongeren van 6-9 jaar

Zie ook de recensies op Leestafel over boeken van Stefan Boonen voor jongeren van 10-12 jaar

Mag ik een tijger zijn?
Illustraties: Federico Appel
Tekst: Stefan Boonen

De meeste kinderen hebben wel eens te maken gehad met een groepje oudere jongens of meisjes waar ze een beetje bang voor zijn. Dat groepje staat dan ergens, vaak op een vaste plek, en maakt vervelende opmerkingen of ze plagen je als je langs hen heen loopt. Je benen bibberen wat en je bent opgelucht als je weer voorbij dat stelletje plagers gelopen bent.
Hierover zijn al best veel boeken geschreven, maar het zal Stefan Boonen niet zijn die dit gegeven op zijn heel eigen, invoelende en humoristische manier aangepakt heeftt.

In dit boek verzamelt een jongetje ook moed om langs drie 'reuzen' te lopen die altijd in het park staan.
Gelukkig weet hij al hoe hij dat aan moet pakken. Eerst vraagt hij aan zijn papa of hij vandaag een tijger mag zijn. Papa vindt het, na wat gesputter, helemaal prima. Dat geeft het jongtje alvast extra kracht, en daar gaat hij...

Al vanaf zijn voordeur zien we het jongetje heel vastbesloten doorstappen. Ondertussen laat hij zijn verbeelding werken want hij zal en moet een grote brullende tijger zijn. En het lukt!
We zien het jongetje een staart krijgen en daar komt al één voorpoot en hup daar is de tweede, zijn huid wordt gestreept en uiteindelijk is hij daar! Een prachtige grote tijger op weg naar het park. Hij sluipt naar het vreselijke, afschuwelijke groepje viezevuilestoutestinkreuzen en brult ze gewoon weg! Ja, je bent een tijger of niet en tijgers zijn nergens bang voor! Tijgers zijn sterk en stoer!
Maar daarmee is het verhaal niet afgelopen. Want nu is een meisje bang voor het jongetje! En dat was de bedoeling niet!

Je voelt dankzij dit verhaal opnieuw dat Stefan Boonen kinderen helemaal begrijpt. Hij heeft geen belerende lesjes waardoor een kind zich klein voelt. Hij zegt niet hoe je je angst moet overwinnen. Welnee, je wordt gewoon een tijger! Dan lukt het allemaal wel.
En door de geweldige illustraties zie je gelijk hoe je er dan uitziet en hoe prachtig sterk en stoer je dan bent!

Het is natuurlijk een heerlijk, fantasiebvol verhaal dat kinderen prachtig zullen vinden, wie wil er nou niet zo'n mooie tijger zijn? De afbeeldingen helpen erg mee om de verbeelding van de jongen tevoorschijn te toveren, ze spelen uitstekend in op het verhaal. En natuurlijk zien de drie grote 'stinkreuzen' eruit als ongure types die je liever niet ontmoet. Dat maakt het nog leuker om dan te zien dat ze compleet weggebruld worden.
Kortom, Stefan Boonen deed het weer! Opnieuw een boek dat je eigenlijk nooit meer af wil staan.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Vriend
Illustraties: Jan Van Lierde
Tekst: Stefan Boonen

Stefan Boonen is inmiddels een begrip in kinder- en jeugdboekenland. Het leuke is dat hij zoveel verschillende genres beheerst zoals zijn humoristische maar ook ontroerende boek De Vindeling van Wammerswald (8+) Of het aangrijpende boek Honderd procent Lena (10+) en de heerlijk vrolijke Opaboeken (4+). Ook zijn serie over de avontuurlijke Elvis de Draak (10+) is een hit. Maar lastige onderwerpen, zoals een echtscheiding, gaat hij eveneens niet uit de weg. In zijn boek Een stuk voor mama en een stuk voor papa legt hij klip en klaar uit hoe dat voor een kind voelt en is.
Maar hoe serieus of ontroerend het onderwerp ook is, de onverbeterlijke humor van Stefan Boonen is altijd aanwezig.

En nu ligt er dit heerlijk boek Vriend voor me. De cover brengt al een glimlach op je gezicht. Je ziet een trotse olifant die de namen van de schrijver en illustrator uitblaast. De rest van het boek laat me ook grijnzen.

Het boek gaat over olifant en zebra. Ze zijn, zoals de titel al doet vermoeden, beste vrienden. Nu kun je daar een heel verhaal over ophangen, maar Stefan Boonen heeft zoals altijd zijn heel eigen benadering en bewoording daarover. Bij Boonen zijn olifant en zebra bijvoorbeeld 'vrienden van poot tot snuit'.

In één of twee zinnen, geeft hij verder aan wat zo bijzonder aan vriendschap is. De afbeeldingen vullen de tekst aan.
Zo zien we bijvoorbeeld een trotse olifant met zijn slurf als douche functioneren omdat zebra het zo heel erg warm heeft.
En als Stefan Boonen vertelt dat olifant beeft en bibbert omdat de storm in zijn oren huilt, dan zien we dat Jan Van Lierde daar een prachtige illustratie bij heeft genaakt van een bange olifant die rug aan rug zit met zebra die hem heerlijk verhaaltjes aan het voorlezen is.

Boonen maakt met veel voorbeelden duidelijk wat echte vrienden allemaal met elkaar doen, zoals lekker op een tak zitten of muziek maken en dansen. Maar daarnaast kunnen vrienden samen ook genieten van ander gezelschap. Ze gaan bij de gezellige flamingo's op bezoek, helpen de zieke giraf, verhuizen de krokodil enz. En natuurlijk hebben ze soms ruzie, dat hoort er ook bij.

De illustraties zitten net als de tekst vol humor. De boventoon van de afbeeldingen is zoals te verwachten, grijs, zwart en wit, maar de gekleurde achtergronden maken het geheel toch heel speels en vrolijk.

Opnieuw een heel fijn boek van deze meester in kinderboeken.

De illustraties zijn te bekijken op de website van Jan Van Lierde

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Sorry (en zo)
illustraties: Jan Van Lierde
tekst: Stefan Boonen

De eerste twee pagina's waarmee het verhaal begint laat ons links, bijna op het randje van de pagina, een vrouw zien die kaarsrecht, met haar armen over elkaar staat. Haar rug is weggedraaid van het jongetje dat heel sip op de rechterhoek van de pagina staat te kijken. We lezen dat het jongetje Marcus heet en dat zijn mama boos op hem is. Ze is niet boos om één dingetje maar om een heleboel dingetjes lezen we op de volgende pagina's.

Marcus doet van alles om zijn mama minder boos te laten worden, dat hij een stukje taart had gesnoept was gewoon omdat hij zo'n honger had en zijn broek scheurde omdat hij draken moest verslaan en van samen met de brandweer een giraf wassen, daar krijg je honger van... en één (of twee, of drie stukjes) taart is toch niet zo erg... toch mama?

Maar mama blijft stoïcijns met haar boze rug naar Marcus gekeerd staan, ze bekijkt haar nagels, trekt haar vest recht, pulkt een velletje bij haar duimnagel weg en negeert het jongetje en alles wat hij zegt.

Marcus gooit het over een andere boeg... Hij vraagt of haar oren stuk zijn, hij biedt bloemen aan, doet kunstjes die hij heel goed kan, wil allerlei klusje doen, belooft van alles... maar mama gaapt van verveling. Niets helpt. Zal hij dan maar weggaan of wat moet hij anders doen?
Ineens begrijpt hij het! Hoera! Eindelijk weet hij hoe hij het weer goed kan maken met mama!

De titel verraadt natuurlijk al wat Marcus bedacht heeft, maar er staat niet voor niks achterop het boek dat dát het moeilijkste woordje ter wereld is. De moeder op de linkerpagina is de vaste factor in dit verhaal, ze blijft consequent in haar boosheid. Het is Marcus die zich in allerlei (aandoenlijke) bochten wringt zodat zijn lieve mama weer terugkomt. Op de rechterpagina zien wij al zijn pogingen om zijn mama te vermurwen wat soms hilarisch is weergegeven door Jan Van Lierde.

Het lijkt me een fantastisch verhaal om voor te lezen aan kinderen. Iedereen zal dit verhaal herkennen want elk kind doet wel eens iets waar ze (echt eerlijk waar) niets aan doen konden, maar waar papa of mama toch boos om werden. De smoezen die bedacht worden door Marcus zijn echt wat een kind zou kunnen bedenken. Want natuurlijk word je vies als je draken verslaat! Dat snapt toch iedereen, waarom mama dan niet!
Kinderen zullen misschien tijdens het voorlezen zelf met hun verhalen komen over die keer dat mama boos was. Je kunt ook samen bedenken waarom je soms sorry moet zeggen.

De fraai gekleurde afbeeldingen vullen het verhaal - én de fantasie van Marcus - prachtig aan.

Ik was al fan van de boeken van Stefan Boonen maar ik ben nu, na dit boek, superfan!

Dettie, 11 april 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Met opa naar de Sint
illustraties: Marja Meijer
tekst: Stefan Boonen

Het is heel koud buiten en alle kleinkinderen staan dik ingepakt op hun opa te wachten. Sinterklaas komt vandaag aan met zijn boot en ze gaan er naar toe! Freya, Emma, Gitte, Pelle, Bram... ze hebben allemaal een Pietenmuts op en staan te popelen om weg te gaan. Maar opa is zo vreselijk traag. Als ze eindelijk in de haven staan te wachten op de boot blijkt dat de Sint al is gearriveerd! Hij is al in de stad!
Gauw rennen ze naar het grote plein. Arme opa, hij kan niet zo snel, hij rent hijgend en puffend achter de kinderen aan. Maar het is zo druk op het plein dat ze de Sint niet kunnen zien. Dat vindt opa wel heel zielig. Hij voelt zich best een beetje schuldig, dit alles komt omdat hij zo langzaam was. "Zullen we dan iets lekker warms gaan drinken?" vraagt hij daarom aan de kinderen. Natuurlijk willen ze dat wel!

Zo komt het dat ze even later in een cafeetje allemaal achter een beker lekker warme chocolademelk zitten, mét een koekje. En dan gebeurt het!
Sinterklaas en zwarte Piet komen binnen, en vragen of ze erbij mogen komen zitten. Ze hebben het ijskoud. Opa geeft ze gauw ook een beker chocomelk. Maar Sint en Piet hebben eigenlijk geen tijd, er moeten nog zovéél cadeautjes rondgebracht worden, en dan krijgt Pelle een idee...

Opa kan bij mij niet meer stuk. In elk verhaal is hij de lieve, stuntelige opa die het allemaal zo goed bedoelt. Hij gaat altijd op pad met zijn kleinkinderen en zij hebben dankzij hem aldoor een erg leuke dag. Ook in dit boek is dat weer zo. Dankzij opa zitten de kinderen nu wel met Sint en Piet chocolademelk te drinken en gebeurt er daarna nog iets heel leuks. En zoals altijd stort opa bij thuiskomst in zijn luie stoel en valt meteen in slaap!

Marja Meijer heeft opnieuw heel sfeervolle, gezellige afbeeldingen in warme kleuren bij het verhaal geleverd. Hopelijk blijft opa nog een tijdje want ik zou de leuke verhalen over hem nog niet willen missen!

ISBN 9789044825848 | Hardcover | 27 pagina's | Uitgeverij Clavis | september 2015
Leeftijd 4+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De avonturen van Prinses Tilda
illustraties: Peter Teunissen
tekst: Stefan Boonen

In het Parkpaleis woont Zijne Prinsesselijke Hoogheid Amanda Maria Elisabeth Cleopatra Tildamina, maar die naam is zo lang, iedereen iedereen noemt haar gewoon prinses Tilda.

Het paleis is heel groot met wel drie badkamers, een danszaal, de Zoete Kamer, de Zwaardenkamer en nog veel meer kamers... Maar prinses Tilda is het liefst in De Grote Koninklijke Tuin. En daar was ze toen dit gebeurde...
Ze zag een jongen lopen die liep te zwieren met z'n armen, hij speelde dat hij een vliegtuig was. Het was Bob, het hulpje die in de keuken werkte. Hij schrok zich naar dat hij zomaar een echte prinses tegenkwam. Prinses Tilda dacht dat hij vast kok wilde worden, maar nee hoor, hij wilde een leeuw in een circus worden. Dat vond prinses Tilda wel leuk, misschien konden ze alvast gaan oefenen. En even later liepen ze al grauwend en klauwend in het rond.
Maar daar kwam mevrouw Stiepeltjes, de kamerdame, aan. Ze verstopten zich snel en sprongen toen ze vlakbij was tevoorschijn. Mevrouw Stiepletjes gilde, ze schrok heel erg van de twee kleine 'leeuwen' en rende weg.
Daarna kwam er weer iemand aanlopen, weer verstopten ze zich en braww... weer sprongen ze tevoorschijn. Maar oeioei deze keer was het de koning Kasperdocus zelf... dat was niet zo slim, maar gelukkig is de koning liever dan hij eruit ziet.

Hierna volgen nog drie leuke verhalen over prinses Tilda die allemaal beginnen met 'en daar was ze toen dit gebeurde...'
Tilda is een leuk, vrolijk maar wel een beetje ondeugend meisje. Ze doet het liefst alleen maar dingen die ze leuk vindt zoals spelen met Bob of lekker snoepen. Maar ja soms moet ze toch iets prinsesachtigs doen zoals leren dansen of, heel vervelend, op haar verjaardag in bed blijven liggen tot iedereen wakker is of nog erger... in bad gaan! Ze verzint allerei trucjes om er onderuit te komen maar natuurlijk lukt dat uiteindelijk niet want grote mensen winnen bijna altijd. Maar doordat ze al die dingen niet wil beleeft ze wel heel grappige avonturen.
Het zijn allemaal vlotte verhalen waarbij Peter Teunissen op elke pagina een vrolijke, gekleurde afbeelding verzorgd heeft.

Bij het boek zit een luister-CD waarop Ianka Fleerackers te horen is die de verhalen uit het boekje voorleest. Dankzij de achtergrondgeluiden en de zeer prettige stem van Ianka is het erg leuk om naar te luisteren.
Kortom, een fijn luister- en kijkboekje voor kinderen vanaf 4 jaar.

ISBN 9789002250248 Hardcover 47 pagina's Uitgeverij Oogappel oktober 2013
Leeftijd 4+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Met opa op de fiets
illustraties: Marja Meijer
tekst: Stefan Boonen

Het is mooi weer en hupsalakee, opa pakt Isa op en zet haar op de stang van zijn fiets. Oma zwaait ze uit. Maar daar staat Gitte, zij wil ook mee. Opa zegt nooit nee dus hupsalakee, Gitte mag achterop de fiets van opa. Isa is niet zo blij, was ze net zo lekker eens een keer alleen met opa. Maar het is evengoed wel heel gezellig. Ze kijken naar de wolken. Ze zien er allemaal figuren in, de ene wolk is net een boom en het andere lijkt wel op een huis.
Ze fietsen langs Pelle en Bram die bij de beek spelen en die willen ook wel mee. En hupsalakee daar gaan ze mee op de fiets. Opa weet steeds wel een plekje te bedenken. Verderop zit Emma op een bankje en ja hoor, Emma wil ook mee. Hupsalakee Emma past ook nog wel op de fiets. Arme opa, hij trapt en trapt, het is best zwaar met al die kinderen op de fiets. En daar staat kleine Pieter, natuurlijk moet hij ook mee en hupsalakee, Pieter wordt op opa's schouders gezet... De kinderen hebben veel plezier en arme opa trapt en trapt. Ze zien koeien, zwanen, eenden, zwaluwen, een heteluchtballon, een oud kasteel. Ze fietsen over mooie weggetjes en over bruggetjes en opa krijgt het warm en wordt heel moe en dan... pats! Een lekke band! Gelukkig zijn de kinderen slim en bedenken ze een heel goede oplossing. En zo kunnen ze hupsalakee naar huis!
Eenmaal thuis krijgt iedereen een ijsje van oma, behalve opa, opa slaapt...

De opaboeken van Stefan Boonen en Marja Meijer zijn allemaal hartverwarmend. Of de kinderen nu bij opa logeren, of met opa spelen in de sneeuw of naar zee gaan, opa blijft het grootste lieve kind. Hij geniet net zo hard als de kinderen, alleen is hij wat sneller moe en mist zo heel veel ijsjes en andere lekkere dingen, want opa valt op het eind van de dag altijd in slaap. Arme lieve opa.
Oma zorgt voor de 'thuisdingen', zij doet de was, bakt pannekoeken of deelt ijsjes uit.
De afbeedlingen, in gemengde techniek, zijn vrolijk en warm van kleur. De tekst is opgebouwd uit korte zinnen en is in duidelijke letters afgedrukt.
Opnieuw een fijn opaboek.

ISBN 9789044802818 Hardcover oblong formaat 26 pagina's Uitgeverij Clavis 2004
(Dit boek werd bekroond met een Pluim van de maand en bewerkt voor televisie)
Leeftijd; Vanaf 4 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Met opa in het donker
illustraties: Marja Meijer
tekst: Stefan Boonen

Alweer het vierde boek over die leuke, lieve opa.

Deze keer mogen de kinderen logeren bij opa en oma. Ze gaan gezellig met z'n allen op de grote zolder slapen. Oma moet die avond naar een feestje dus opa blijft bij de kinderen. Oma kent opa ondertussen goed genoeg en vraagt aan de kinderen of zij goed op opa zullen passen!
Zo gauw oma weg is gaan ze gezellig verstoppertje spelen. Opa is de wolf en de kinderen zijn de zeven geitjes. Gelukkig vindt opa al zijn 'geitjes' terug. Maar dan moet opa zich verstoppen en dat kan hij heel goed, een beetje té goed zelfs. Waar is opa? En wat horen ze toch voor raar geluid? Het zal toch niet de wolf zijn? En het wordt buiten ook al zo donker...

Het grappige van de opaboeken is dat het verhaal steeds één dag beslaat en opa altijd 'het kind' is. Opa onderneemt van alles, verzint de leukste dingen maar hem overkomt ook altijd van alles terwijl het met de kinderen steeds goed gaat. Het zijn vrolijke, optimistische en toch ook realistische verhalen. Het zou zomaar echt zo'n dag bij opa en oma geweest kunnen zijn.

Ook dit boek is weer geïllustreerd door Marja Meijer. Ze weet er elke keer weer een vrolijke, gezellige boel van te maken. Op zolder hebben de kinderen hun slaapzakken, ligbedjes, stapelbedden en weekendtassen neergelegd. Het huis van opa en oma is ook echt een opa en oma huis. Geen moderne designmeubelen maar in de hal een kastje met een lampetkan erop. Verderop een grote bimbamklok met een schemerlampje met stoffen, geplooide bekleding ernaast. Een grote houten linnenkast op zolder en op de slaapkamer van opa en oma een groot eikenhouten bed met een houten kaptafel met driedelige spiegel erbij. Voor de kaptafel staat een poef van roze fluweel. Aan een klein kapstokje hangen de twee, beetje uitgezakte, ochtendjassen met een paar geruite pantoffels eronder. En natuurlijk een lekker groot, zelfgemaakt sprei op het bed, zo'n bed waarin je heerlijk naar verhaaltjes kunt luisteren die opa voorleest. Geweldig leuk gedaan. Alles straalt de veiligheid en vertrouwdheid uit die een huis van opa's en oma's kunnen hebben. Je zou er zo bij willen kruipen.
Opnieuw een erg prettig en vermakelijk opaboek.

ISBN 9789044815887 Hardcover 32 pagina's Uitgeverij Clavis 26 oktober 2011
Leeftijd: Vanaf 4 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Met opa in de sneeuw
Illustraties: Marja Meijer
Tekst: Stefan Boonen

Gitte, Emma, Isa, Pelle, Pieter, Bram en Freya zijn bij opa en oma. Het sneeuwt buiten. Een paar kinderen zijn bezig met een huisje en een pindaketting voor de vogeltjes maar Gitte wil buiten spelen. Dat wil iedereen wel! Opa heeft er ook wel zin in maar eerst moet iedereen een muts op en laarzen en handschoenen aan van opa want anders is het veel te koud.
Opa gooit gelijk met sneeuwballen en de kinderen gaan achter hem aan. Opa rent naar het schuurtje, daar staat de slee en hij sleept de kinderen om beurten met de slee naar het bos. Onderweg waarschuwt hij de hele tijd . "Doe voorzichtig, val niet, niet te wild, glij niet te hard naar beneden..." totdat...
Arme opa , hij was zo bezorgd dat hij zelf niet goed oplette en nu heeft hij het zo koud en is hij zo moe...
Maar de kinderen vinden hem wel een echte sneeuwopa!

Vrolijk verhaal over een stel kinderen die met hun opa in de sneeuw spelen. Tussen neus en lippen door wordt verteld en getoond wat je allemaal met en in de sneeuw kunt doen.
Op elke pagina staat een illustratie van Marja Meijer, soms is één afbeelding over twee pagina's afgedrukt.
Grappig is dat ook de kleine ongelukjes verteld en getekend worden, zoals bij het te hard trekken aan de slee waardoor de kinderen 'er om beurten weer afdonderen'. De illustraties zijn eenvoudig maar vrolijk en duidelijk. Zeker na deze lange winter (2009/2010) valt er veel op te herkennen.
De tekst is prima, in duidelijke letters afgedrukt en niet te moeilijk zodat het ook voor de kleintjes goed te volgen is.

Leuk en mooi verzorgd voorleesboekje.

ISBN 9769044811476 Hardcover, 32 pagina's Uitgeverij Clavis februari 2010
Vanaf 4 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Met opa naar zee
Illustraties: Marja Meijer
Tekst: Stefan Boonen

Even dacht ik dat er een foutje stond op de voorflap... in het boekje gaat opa met zeven kinderen op stap, maar het lijkt of er maar zes voor op staan. Lijkt dus. Die ene zit verstopt achter een handdoek. Dat begint dus al goed als je dit boekje gaat voorlezen. Want tellen hoort er dan ook bij!
Opa is de generaal, die met zijn soldaten op stap gaat. Oma is nog even bezorgd, kan hij wel op zoveel kinderen letten? Maar dat lukt prima. Of toch niet?
In de trein gaat alles nog goed, en op het strand leggen ze hun spullen neer en trekken gauw hun zwembroek aan...
Het zijn alle zeven brave kindertjes, die goed luisteren. Ze spelen goed samen en opa wil wel een ijsje halen. Maar de kinderen hebben hem helemaal onder het zand verstopt! Ik vind het jammer dat opa op de volgende bladzijde er ineens uit is en alleen zand aan zijn knieën heeft. Waarom daar niet een tekening over? Dit ging heel abrupt. Het tekent het boekje: een braaf boekje, een braaf verhaaltje. Een dagje aan zee met zoveel kinderen dat zo perfect verloopt (nou ja, op dat ene na dan!), het is een wonder. Maar vooruit, dat mag wel in een prentenboekje.

Het is modern: geen ouders in de buurt, opa en oma passen op. Waarom dat zo is, wordt niet verteld. Is het gewoon vakantie of zijn ze structureel oppas? Of moet ik me als lezer dat soort dingen helemaal niet afvragen? Want kinderen doen dat ook niet. Niet de kinderen voor wie dit boekje is bedoeld. Maar het is wel zo dat ook al wordt een boekje alleen maar bekeken en voorgelezen, er altijd iets zal blijven hangen van een soort 'boodschap'.
In die zin is dit geen verantwoord verhaal. Een taak voor de voorlezer dus.
Maar het is een leuk boekje, met mooie tekeningen van Marja Meijer. Zij tekent hele verhalen, los van het woordverhaal. Heel leuk!

ISBN 9789044808230 | Hardcover | 32 pagina's | Clavis Uitgeverij | februari 2008
Leeftijd 4+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Met opa naar zee
Illustraties: Marja Meijer
Tekst: Stefan Boonen

Het is Stefan Boonen wel toevertrouwd om een leuk en goed verhaal te schrijven voor kinderen. Ook al is dat verhaal voor een prentenboek dat 'maar' 32 pagina's beslaat. De tekst is vrolijk en met de weinige woorden en korte zinnen weet Stefan Boonen een fijne dag aan het strand weer te geven.

Zeven kinderen zijn bij opa en oma. Ze hebben hun rugzakjes en petjes en zijn helemaal klaar voor een leuke dag aan zee. 'Zorg dat je niemand kwijtraakt' zegt oma en natuurlijk belooft opa dat. Hij heeft zo zijn regels.

'Jongens en meisjes,' zegt hij luid. Hij tikt met zijn hand tegen zijn hoofd.
'Vandaag ben ik de generaal en jullie zijn mijn soldaten. Gesnopen?
'Ja generaal,' lachen de kinderen.

En zo gaat het de hele dag. De kinderen zeggen ja generaal en opa roept zijn soldaten steeds bij elkaar. Ze gaan lekker zwemmen en in het zand spelen en dan gaat opa ijsjes kopen... hij blijft wel heel lang weg... waar blijft hij nou? Hij zal de weg toch niet kwijt zijn? Gelukkig zijn de kinderen heel slim. Die opa...
's Avonds is hij zo moe dat hij gelijk in zijn stoel in slaap valt, hij heeft nog niet eens gegeten, en ze eten nog wel lekkere pannenkoeken!

Bij het verhaal staan mooie, kleurige en vrolijke illustraties, op elke pagina een, van Marja Meijer. Als je deze afbeeldingen goed bekijkt dan zie je steeds meer. Aanvankelijk let je natuurlijk alleen op opa en de kinderen maar als je kijkt wie er allemaal naar het strand gaat dan kun je daar ook hele verhalen bij maken. Je ziet een mevrouw onder een parasol lekker zitten breien en een meisje en jongen heel verliefd over het strand lopen. Ook de stoere jongens met een figuur als een bodybuilder ontbreken niet. En er is een meneer met een rugzak die over de boulevard aan het steppen is op zijn superhippe autoped. En je ziet een meneer met een zakdoek met knoopjes aan de uiteinden op zijn hoofd die heerlijk zit te lezen.
Ook heel grappig is dat oma echte opa- en omawas aan de lijn heeft hangen. Witte, gewone onderbroeken en een hempje en sokken. (Maar opa zelf ziet er aan het strand wel modern uit.) Het is een boek om veel in te kijken en steeds nieuwe dingen te ontdekken. Erg leuk!

ISBN 9789044808230 | Hardcover | 32 pagina's | Clavis Uitgeverij | februari 2008
Leeftijd 4+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Een zoen, alles voor een zoen
Illustraties: Marja Meijer
Tekst: Stefan Boonen

Prins Willem dacht dat hij alles had, maar op een dag keek hij door het raam en zag een jongen en meisje zoenen. Dat had de prins nog nooit gezien.
Hij vroeg aan zijn dienaar 'Wat zijn dat voor toestanden?' en de dienaar antwoordde: 'Ze kussen elkaar te pletter, baas.' En elkaar te pletter kussen doe je alleen als je verliefd bent. 'Dan krijg je de allerbeste, allermooiste, allerzachtste zoen ooit.' Nou, zo'n kus wilde de prins wel. Maar hoe kun je zo'n zoen krijgen? En hoe word je eigenlijk verliefd? De dienaars probeerden het uit te leggen maar ze konden niet voor hem verliefd worden, hij moest zelf maar iemand zoeken... En dat doet de prins.

Het is een vreselijk leuk en humoristisch verhaal. Het wordt in heel nuchtere taal verteld, zoals bijvoorbeeld de keer dat de prins bij een graaf met drie dochters komt. 'Kus met te pletter' zegt de prins dan en dat zie ik dan gelijk voor me en zit te grinniken. De prins is zo gewend te bevelen en zijn zin te krijgen dat hij denkt dat hij zo'n zoen ook gewoon kan afdwingen. 'Ik wil een verliefde zoen!' roept hij maar ja... dan moet hij eerst zelf verliefd zijn en dat snapt de prins maar niet. Hij gelooft eigenlijk niet meer dat dat 'te pletter kussen' echt bestaat...
Zal hij ooit eens zo'n heerlijke, prachtige zoen krijgen? Zo'n zoen waarvan je denkt... Wow.

De mooi gekleurde illustraties bij het verhaal onderstrepen de humor. Op de eerste afbeelding zie je de prins bovenaan een enorme gouden glijbaan zitten in een zaal waar langs de muur allemaal zwaarden hangen. Een dienaar is deze, staande op een ladder, met een plumeau aan het afstoffen. De lakeien vervullen in dit boek sowieso een komische rol. Ze zijn afgebeeld in allerlei vormen en maten. Vooral de afbeeldingen waarin de dienaren uitleggen wat verliefd zijn is, zijn heel grappig. En... de prins wordt natuurlijk op een wit paard afgebeeld! Ik heb me kostelijk vermaakt met het verhaal en de afbeeldingen.
Kortom, het is een erg vrolijk, aangenaam en mooi verzorgd boek, echt een aanrader!

ISBN 978 90 476 1439 8 Hardcover 32 pagina's | Goor Van | januari 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Een stuk voor mama en een stuk voor papa
illustraties: Luus Willems
tekst: Stefan Boonen

Een boek uit de 'bij-de-hand' reeks. In deze serie worden allerlei onderwerpen besproken die voor kinderen moeilijk te begrijpen kunnen zijn zoals; dyslexie, blindheid, bedplassen, verkeersslachtoffers, ADHD enz.

In het boek Een stuk voor mama en een stuk voor papa worden de gevoelens van een kind rond een echtscheiding duidelijk gemaakt. Lander gaat voor het eerst, na de scheiding, een weekend naar zijn vader waar hij best zenuwachtig om is, net als zijn moeder merkt hij. Lander vindt het huis van papa maar klein en vreemd, àlles is eigenlijk raar maar een nieuw bed is wel weer leuk. Zonder mama eten is zo gek en papa praat haast niet onder het eten. Lander wil tegelijk wel en niet huilen. Gelukkig gaan ze daarna iets leuks doen. Maar het liefst zou Lander zich in twee stukken hakken. Een stuk voor mama en een stuk voor papa.

Het verhaal gaat dus over de eerste dag bij papa en alle gemengde gevoelens die Lander maar ook zijn vader en moeder daarbij hebben. Dat is mooi duidelijk gemaakt door de tekst maar ook door de illustraties. De ouders proberen Lander te laten voelen dat hij bij alletwee hoort en welkom is. Lander is nog een beetje bibberig van al het nieuwe, moet hij zijn moeder wel of niet over de leuke middag vertellen? Mag hij eigenlijk dingen wel leuk vinden? Als hij z'n moeder 's avonds belt is hij toch blij dat hij haar even hoort, maar ook blij dat hij bij papa is.

Achterin het boek staat een 'Bijsluiter' oftewel tips voor ouders en leerkrachten. Deze zijn zeer helder en kort en krachtig. Er wordt vooral ingegaan op de gevoelens van het kind. Wat ouders kunnen verwachten.
Ook wordt de nadruk gelegd op openheid naar de kinderen toe, zoals: "Vertel ook aan jonge kinderen waarom de scheiding er komt. Ze hoeven niet alle details te kennen, maar wel de grote lijnen. Breng die informatie op hun niveau."

"Kinderen blijven vaak lang hopen dat het weer goedkomt tussen hun ouders. Ze fantaseren daarover en ondernemen soms zelfs pogingen om hun ouders weer samen te brengen. Als ouder moet je hier begrip voor opbrengen, maar tegelijk ook duidelijk maken dat je kind niets aan de scheiding kan veranderen."

Maar ook het duidelijk zijn van de ouders naar elkaar toe is belangrijk. Gescheiden leven en samen opvoeden vraagt goede afspraken. Zo staan er allerlei goede en reële tips in voor zowel ouders, leerkracht als kind.
De kleurillustraties van Luus Willems zijn sfeervol, liefdevol en invoelend.
Ik denk dat, mochten mensen met jonge kinderen besluiten te gaan scheiden, dit boek een uitstekend hulpmiddel is om de scheiding duidelijk uit te leggen en bespreekbaar te maken.

ISBN 9789044811131 Hardcover, 32 pagina's Formaat 210 x 290 mm uitgeverij Clavis september 2009
Vanaf 5 jaar

Dettie, september 2009

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 4-5 jaar

Stefan Boonen