Thimothy Knapman

http://www.timothyknapman.co.uk

https://www.thelittleyellowbird.co.uk

Uilen zijn cool
Illustraties: Jason Cockcroft
Tekst: Timothy Knapman

‘Ik ben Oscar.
Ik ben een konijnuiltje.
Konijnuiltjes zijn cool.’

Het uiltje ziet er inderdaad cool uit, maar wat is een konijnuiltje?
Hij vertelt al meteen dat hij niet vliegt. Andere uilen wel, maar een konijnuil niet. Tenminste, een ietsiepietsie beetje lukt wel, maar ze hoeven niet te kunnen vliegen, want zij rennen. En dat gaat razendsnel!
Rikkie de sneeuwuil had dat al lang gezien, en hij is een beetje jaloers: hij wil ook zo kunnen rennen. Maar Oscar denkt juist, al zegt hij dat niet hardop: ik wil net zo kunnen vliegen als Rikkie!
Als de twee dikke vrienden worden verzinnen ze daar wel iets op!

Er is niet veel tekst, de mooie afbeeldingen in zachte kleuren, maken het verhaal. De uilen zijn neergezet als sympathieke dieren, met herkenbare gelaatsuitdrukkingen.
Behalve een lesje over dat je maar beter tevreden kunt zijn met wat en wie je bent, gaat dit boek ook over vriendschap. En je leert het een en ander over uilen.
Op de vrijwel paginabrede illustraties zie je hoe de uilen door het bos of door de lucht zoeven, rennend of vliegend. Er zijn ook andere dieren, maar de nadruk ligt op het landschap en de uilen.

Oscar vertelt het verhaal, met enige humor legt hij uit hoe ze elkaar ontmoetten en elkaar proberen te leren wat ze zelf kunnen.
Alle uilen zijn cool!
En zo is dat!

(Burgers Zoo, waar je ze kunt zien, vertelt: De konijnuil behoort, zoals de naam al zegt, tot de uilen. Deze familie van voornamelijk ’s nachts actieve vogels telt een kleine 200 soorten. Kenmerkend voor uilen zijn de grote, naar voren gerichte ogen en een scherp gehoor. Hoewel uilen vlees eten, zijn ze niet nauw verwant aan roofvogels als arenden of gieren. DNA - onderzoek wijst erop dat ze meer verwant zijn aan koekoeken, toerako’s en kolibries!)

Het verhaal werd geschreven door de auteur Timothy Knapman. Hij heeft inmiddels al ruim 60 jeugdboeken geschreven. Daarnaast schrijft hij onder andere musicals, liedjes en toneelstukken. Auteur en illustrator Jason Cockeroft illustreerde al een flink aantal boeken, waaronder Wij waren wolven en Jason en het gulden vlies.

Lees de reacties op het forum, klik HIER

Raju's avontuur
illustraties: Patrick Benson
tekst: Thimothy Knapman

Kleine olifantjes zijn leuk en lief om te zien en dat is Raju, het olifantje uit dit boek, ook.
Maar hoe klein Raju ook is, hij moet, net als alle kleine kinderen, nog een heleboel dingen leren. Daarom neemt Raju's moeder hem die ochtend in alle vroegte mee op avontuur. Het is koud en donker en ze lopen en lopen maar. 'Wanneer gaan we naar huis?' vraagt Raju op gegeven moment. Het enige antwoord dat moeder geeft is het woordje 'Straks'.

Bij de rivier zien we Raju vrolijk rondspartelen in het water, met zijn slurfje blaast hij een prachtige fontein. Aan de kant liggen krokodillen. 'We moeten heel stil zijn', zegt de moeder tegen Raju. Maar de krokodillen schuiven het water al in. Moeder stampt daarom heel hard op de grond om de grote groene dieren weg te jagen. 'Wanneer gaan we naar huis?' vraagt de geschrokken en beetje beteuterde Raju. Opnieuw krijgt hij hetzelfde antwoord: 'Straks...'

Ze komen langs een slang die sist, ze zien een tijger rondsluipen die wel trek in een hapje heeft. Elke keer waarschuwt moeder eerst dat Raju stil moet zijn, maar als ze vervelend worden jaagt moeder de dieren weg. De kleine Raju trompettert dapper met mama mee. Maar na zo'n spannend gebeurtenis wil hij steeds naar huis en elke keer zegt zijn moeder; 'Straks...'

Ze klimmen zelfs de berg op. De kleine Raju houdt zijn moeders staart stevig vast. Zijn kleine pootjes zijn best moe. Als ze eindelijk bovenop de berg zijn, zien ze het allermooiste uitzicht ooit. Ze zijn er zelfs een beetje stil van.
'Wanneer gaan we naar huis?' vraagt Raju na een tijdje. 'Nu' zegt mama. En ze lopen de hele lange weg weer terug.

Raju is doodmoe van zijn lange reis en alle spannende belevenissen, maar hij vond het wel helemaal geweldig! Eenmaal thuis vraagt hij dan ook gelijk: 'Wanneer gaan we weer op avontuur?' Drie keer raden wat zijn moeder zegt...

Het is een verterend verhaal waarbij we zien hoe moeder olifant Raju leert wat hij moet doen als er gevaar dreigt. Het is erg grappig om op de afbeeldingen te zien hoe de kleine Raju heel stoer zijn moeder helpt door haar na te apen.
Ook de grote en kleine olifant die staan te kijken naar het prachtige uitzicht, die in warme sepiatinten zijn weergegeven, zijn onvergetelijk evenals de close-up tekening waarbij moeder eventjes heel liefdevol haar slurf op het kleine kopje van haar zoon legt.

In de tekst zijn de olifanten vermenselijkt maar op de afbeeldingen niet. Ze zijn natuurgetrouw en in zachte natuurtinten weergegeven net als hun omgeving, dat maakt dat het verhaal niet te zoet wordt. Ook de handelingen en gedragingen van alle dieren op de afbeeldingen zijn heel natuurlijk en dát maakt het avontuur extra aantrekkelijk. Het is een boek om een beetje verliefd op te worden.

Zie ook het Inkijkexemplaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 4-5 jaar

Thimothy Knapman