http://kaytenunn.com

De verdwenen brieven van Esther Durrant
Kayte Nunn

November 1951. Esther Durrant en haar man vertrekken op vakantie, naar Little Embers, een van de Scilly-eilanden. Het is dat Esther niet goed in haar vel zit - ze is zwaar depressief - anders had ze zich veel drukker gemaakt om deze vreemde bestemming, in deze tijd van het jaar. We ontdekken dat ze een zoontje hebben, maar dat hij al geruime tijd verzorgd wordt door het kindermeisje, niet door Esther.Ze  kan het niet aan, ze is moe. Zoals we te weten zullen komen heeft haar depressie een reden. Haar man zegt dan ook dat ze rust nodig heeft, maar hij blijkt dat anders te bedoelen dan zij denkt.

Het huis waar ze de komende tijd zal doorbrengen wordt bewoond door een aantal mannen, die daar ook niet voor niets zijn. Het zijn getraumatiseerde militairen, die allemaal behandeld worden door dokter Richard Creswell.
Aanvankelijk is Esther boos als ze ontdekt dat haar man er niet meer is, maar ze kan niet weg. En het went. De gesprekken met de dokter zijn onderhoudend, en afgezien van het feit dat ze haar zoontje mist, vindt ze het eigenlijk wel prettig op het eiland. Er bloeit zelfs een romance op.

Voorjaar 2018. Rachel Parker wordt aangenomen om op de Scilly- eilanden een onderzoek te starten naar de populatie kokkelschelpen - de Venus verrucosa - om veranderingen vast te kunnen stellen in het aantal, hetgeen een indicatie is voor klimaatverandering. Rachel is een eenling, en al is ze gewend aan tropische oorden, ook hier vindt ze snel haar draai. Tot ze schipbreuk lijdt met haar bootje en aanspoelt bij een klein eiland, Little Embers. De enige bewoner van dat eiland redt haar. Het is de excentrieke schilderes Leah.
Bij toeval vindt Rachel een aantal oude brieven uit 1952, en ze raakt geïntrigeerd: ze zijn nooit verzonden terwijl het adres er op staat en er ook een postzegel op zit. Ze kan het niet laten, ze leest ze en ontdekt dat het liefdesbrieven zijn. En daar wil ze meer van weten. Wie is Esther Durrant? Leeft ze nog en waar is ze dan?

Kayte Nunn weeft twee verhalen in elkaar, twee liefdesgeschiedenissen, over twee sterke vrouwen, die zich niet zomaar door een man laten inpakken, al willen die dat nog zo graag.

Geheimen uit het verleden die hun tentakels uitstrekken naar het heden, dat levert meestal een lekker feelgood verhaal op. Dat doet De verdwenen brieven van Esther Durrant ook. Nunn geeft een goede beschrijving van de Scilly-eilanden, een mooi natuurgebied voor iemand die niet specifiek voor de zon kiest. Door de wederwaardigheden van Esther en Rachel af te wisselen wordt een prettige spanningsboog gehanteerd. De overige patiënten vormen interessante personages, mannen die buiten de maatschappij vallen, en die door de controversiële behandeling van de dokter rust lijken te vinden.

Extraatje: Kayte Nunn heeft De verdwenen brieven van Esther Durrant geschreven min of meer gebaseerd op de verhalen over haar overgrootmoeder die in het verleden opgenomen geweest was in een inrichting, begin twintigste eeuw, na een postnatale depressie. Het personage van Esther, een sterke vrouw, heeft ze gebaseerd op de levens van drie moedige Engelse vrouwen.

De journalist en redacteur is geboren in Singapore, groeide op in Engeland en de Verenigde Staten, maar woont al weer meer dan 20 jaar in Australië. Van jongs af aan is schrijven haar lust en haar leven. Van haar vijf boeken is dit het eerste dan vertaald werd naar het Nederlands.

ISBN 9789044357370 | paperback | 368 pagina's | Uitgeverij House of the Books | mei 2020
Vertaald uit het Engels door  Marga Blankestijn

© Marjo, 28 juli 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER